De Hollandsche Lelie. Jaargang 23

Avondmysterie.

(Sonnet.)

'k Ben in den lichten nacht door 't bosch gegaan,
waar stil in 't rond de oude boomen stonden,
en waar een scheemrig waas om 't loover wonden
de bleeke stralen van de blanke maan.

En achter 't loof, in 't klaar lazuur daar stonden
de sterren, lijk in 't veld de bloemen staan.
Ik luisterde⁀in mijn hart, of 'k kon verstaan
de woorden, die zij naar beneden zonden.

Ver weg in 't loover hoorde ik keer op keer
een late vogelstem, als droevig klagen
van een, die lang vergeefs al heeft gewacht;

toen zagen stil de sterren op mij neer
en was het mij, als wilden zij mij vragen,
waarom ik zoo alleen ging door den nacht.

MARIE SCHMITZ.