De Hollandsche Lelie. Jaargang 22

Gedachtenwisseling.

Aan Mevrouw H. van Roggen - Blomhert.

Waar Liefde in het spel is, daar redeneert men niet.

U zegt: ‘Een droevige uitspraak maar Goddank een onware.’

Ik begrijp niet, dat u spreekt van een onware uitspraak. Hebt u dan niet dikwijls in uw leven gezien, dat indien twee menschen van elkaar houden, zij zich niet storen aan anderen, dat zij tòch elkaar toebehooren en perse elkaar moeten hebben, al worden ze gewaarschuwd van alle kanten, b.v. dat het jonge mensch niet deugt of dat het jonge meisje niet bij hem past?

Hebt u dan nooit gezien, dat een paar, heel goed wetende, dat een van beide tuberculeus is en dus later tuberculeuse kinderen kunnen komen, tòch met elkaar trouwt en zich niet stoort aan wat komen kan?

[p. 585]

Hebt u dan ook nooit gemerkt, dat als twee menschen echt van elkaar houden, ze àlles trotseeren en elkaar nemen zooals ze zijn met elkaars deugden en ondeugden?

Dus met andere woorden, het verstand komt er niet bij te pas.

In ‘les Avariés van Brieux’ precies 't zelfde. De dokter zegt dat de patiënt in 4 jaar tijds geheel beter zal zijn en dus vóór dien tijd niet mag trouwen.

Wat doet de man? Hij stoort zich niet aan die raadgevingen en trouwt tòch; de liefde treedt dus weêr naar voren. -

't Is misschien dom, maar uw laatste zin: ‘Dan zou de Liefde zijn als een mensch, die gaat boven den dampkring,’ begrijp ik niet.

3 Maart 1909.

C. ARNTZENIUS.