De Hollandsche Lelie. Jaargang 22

Liedje.

Zoo lang er op de aarde,

Nog glansge zonneschijn,

Een stralend blauwen hemel,

En schoone bloemen zijn....

Zoolang mag niemand klagen,

Om 't leven, dat hij kreeg,

Mag niemand, niemand zeggen,

Dat 't leelijk is en leeg....

Zoolang er voorjaarsweelde,

En herfstmooi blijft bestaan,

En elke nieuwe dag weer

Brengt nieuwe wondren aan.

Zoolang om kindermondjes

Een blijden glimlach speelt,

En in de hooge boomen

Een heir van voglen kweelt....

Zoolang kan niemand zeggen,

Dat 't leven waardloos is,

En eigenlijk alleenig,

Ellende en droefenis.

Al wie het leven nietig

En zonder waarde vindt

Heeft deze mooie dingen,

Nog nooit gevoeld, bemind!

Die kent den vollen rijkdom

Van 't kostbaar leven niet,

Die weet niet hoeveel schatten,

Het lachende ons biedt.

Die heeft nog nooit begrepen,

De groote heerlijkheid,

Van leven, leven, leven,

Tot in de eeuwigheid.

O mensch, hef bei je handen,

Omhoog, omhoog naar 't licht,

En dank je rijken Vader

Met stralend aangezicht....

En denk aan al het mooie,

Dat er nog komen zal,

Voor al wat leeft en liefheeft

In 't grenzenloos heelal....

MIEN PAS.