de vrouw van een der spoorwegkoningen met honderd nieuwe japonnen uit Parijs terug en Newport bereidde zich reeds voor verblind te worden. Maar neen. In eens kreeg ze een rage om te autoën, ze zocht uit dien grooten hoop een eenvoudig motorpak en een paar costumes die haar donkere schoonheid bijzonder flatteerden en gaf in den loop van dienzelfden zomer over 4000 dollars aan japonnen weg, sommige van $500, alleen omdat haar liefde voor toilet plaats had gemaakt voor een bevlieging voor de auto.
Een dergenen die het roekeloost met haar millioenen omspringt is Miss Guila Morosini. Ze bekent zelf dat ze $200000 per jaar voor kleeren uitgeeft. Iedere japon die ze aan of hoed die ze opheeft moet passen bij de kleur van haar rijtuig of paardentuig. Bij een bruinkleurig tuig draagt ze een princessrobe van geelkleurig satijn. Bij een ander tuig met blauwe rosetten en goud beslag een matblauwe zijden japon gegarneerd met gele Iersche kant. Onlangs wilde ze eens marineblauw dragen en zoo stuurde ze naar Londen om een van de fijnste blauw leeren tuigen voor haar beroemd driespan. Elk van haar paarden kost $5000, ze heeft zeven speciaal gemaakte rijtuigen en ze vindt dat $10000 een matige prijs is voor een equipage.
De toonaangevende dames, de Queens of Society, gebruiken hun geld nog anders dan alleen voor luxe. Mrs Cornelius Vanderbilt huurde onlangs de White Rose Company, toentertijd spelend in een der theaters in New-York om een uitvoering te komen geven op haar buiten in Newport. Dit kostte reeds $1700. Ze had daarvoor een tijdelijk tooneel laten opslaan, waaraan een legertje timmerlieden een heele week gewerkt had. De ruwe planken waren geheel met wit en goud vlaggedoek behangen, gedecoreerd met vergulde manden vol levende rozen. Geen wonder dat de rekening van den bloemist $8000 was en naar men zegt bedroeg die van den kok nog meer. De oprijlaan was in een kermisstraat herschapen, waar men alle mogelijke vermakelijkheden maar voor het kiezen had. De eerste gasten kwamen om 11 uur, de opvoering begon om middernacht en bij het eerste morgengloren stonden 100 gasten en 1000 tooneelspelers enz. van hun souper op. 45000 dollars in 5 uur tijds! maar Newport ontzette zich daar in 't geheel niet over.
‘Society’ is eenvoudig gek, gek op 't maken van sensatie. De jonge vrouw van een der Amerikaansche diplomaten wilde de smart set in Parijs eens overdonderen. Voor een afternoon tea had ze de muren van haar salon geheel met struisveeren laten behangen, volkomen in dezelfde tint als haar japon en meubilair. Een andere jonge dame had voor een fabelachtige prijs een hondje gekocht. ‘'t Hondje’ werd een onderwerp van gesprek in haar kringen. Als zijn meesteres een nieuwe japon aan had, kreeg ‘'t Hondje’ een daarbij kleurend dekentje voor op straat of een dito kussentje voor in huis. ‘'t Hondje’ had een eigen meid en zijn toiletartikelen waren in goud gevat. Hij had een halsband, versierd met diamanten en amethisten en speciaal gemaakte kanten zakdoekjes die in de zakjes van zijn dekentje pasten. Verder overschoentjes voor leelijk weer en natuurlijk had hij zoo nu en dan een van die nu wereldbekende ‘hondenpartijtjes’.
- In het uitoefenen van weldadigheid zijn velen even onpraktisch en dwaas als in hun liefhebberijen en amusementen. Een rijke dame, die in een prachtige villa aan de Hudson woont, hoorde toevallig hoe een hevige epidemie in haar buurt heel veel ellende en armoede had veroorzaakt.
Kon ze er niets aan doen? Niets aan doen! Ja, natuurlijk. In eigen persoon ging ze naar de winkels en liet een 100 mandjes vullen - appelen à een dollar het dozijn, bananas, druiven, pijnappelen, zorgvuldig in boomwol van Cuba verscheept, artichokken met de snelste booten uit Europa gekomen, flesschen fonkelende champagne, dat alles werd bezorgd in huizen waar de geur van een eenvoudig stuk gebraden vleesch opzichzelf reeds zingenot ware geweest.
Maar niet alle millonnairesvrouwen zijn zoo dwaas op dit punt. Helpen tot het opbeuren, opvoeden en onafhankelijk maken van de vrouw is in sommige kringen een ware modegril geworden. Mrs. William K. Vanderbilt geeft rijkelijk voor ziekenverpleging en Mrs. Russell Sage en Miss Helen Gould zijn een krachtige steun voor de Young men and Young Women's Christian associations en tal van andere philantropische inrichtingen.
Maar tegenover deze enkele staan zoo velen die hun millioenen op roekeloos, dolle wijze verknoeien en verboemelen, dat men er wel eens aan gaat twijfelen of er niets hoogers is dan het zoo vaak geroemde, koel practisch Amerikaansche egoïsme.
Salt Lake Sity.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd