De Hollandsche Lelie. Jaargang 21

Correspondentie van de redactie met de abonnés

De redactrice van de Holl: Lelie brengt ter kennis van de lezers van dit Blad, dat zij géén manuscripten, of brieven, haar naar aanleiding der redactie-aangelegenheden toegezonden door niet-abonnés, kan beantwoorden langs particulieren weg. De correspondentie in dit Blad dient zoowel tot de beantwoording van brieven, als tot de mededeelingen betreffende aangenomen en geweigerde bijdragen, en zij, die zelve geen abonné of abonnée zijn, kunnen dus niet verwachten langs een anderen dan den correspondentie-weg te worden beantwoord. Wanneer zij door leesgezelschapkring, of samen-lezen, of op welke wijze dan ook, gelegenheid kunnen vinden de correspondentie-rubriek te volgen, dan is de redactrice bereid hen dáárin te beantwoorden.

Op dezen regel wordt voortaan géén uitzondering meer gemaakt, en afzonderlijke nommers, correspondentie-antwoorden aan niet-abonné's behelzend, worden niet meer toegezonden.

Redactrice.

P.S. Het spreekt van zelf, dat deze regel alleen geldt voor eerstbeginnenden, èn voor briefschrijvers die in de corr: rubriek thuishooren.

[p. 432]

Een Lelie-lezeres. - Ik vind het niet aanbevelenswaardig op die wijze stukken, die men in een Engelsch tijdschrift leest, te verwerken tot iets anders. Of een vertaling, of iets gehéél oorspronkelijks, prefereer ik. Daarenboven is Engelsch een ook ten onzent veelgelezen taal, zoodat Uw novellen allicht ook reeds in het bedoelde tijdschrift zijn gelezen door Lelie-abonnés. Ik vernietigde ze dus. Dank voor Uw vriendelijk begeleidbriefje.

Leo. - Dank voor Uw vriendelijk briefje. - Ja, H... zou ik-zelf tot woonplaats kiezen, althans de omstreken ervan, zóó trekt mij die omgeving aan. - Het is dunkt mij al een heele schrede vooruit, wat gij nu schrijft; want het wenschen gezond te worden brengt reeds zoo veel meer bij tot genezing, dan de apathie waartoe een zoo groote en zoo rechtmatige droefheid als deze leidde. - Ik kan mij zoo begrijpen dat zoo'n verlies het ergste is wat iemand kan treffen, en ik heb daarom dikwijls gedacht dat ik uit dat oogpunt bang zou zijn voor kinderen-krijgen. Maar gij zijt er toch ook nog! En dat moet de levensmoed terug doen keeren. Daaraan twijfel ik niet. - Ja ik heb nog eenige stukjes van U. -

Brain. - Ja, dat heeft lang geduurd eer ik iets van U te hooren kreeg. Ik had U al lang afgesneden onder mijne correspondenten. De reden van Uw stilzwijgen is zeker gedeeltelijk Uw ongesteldheid. - Uw ervaringen met uw werk zijn zeker min aangename maar, om U de waarheid te zeggen, verwonderen doet Uw ondervinding mij geenzins. Uw stuk is door zóó vele handen gegaan ter beoordeeling, dat de gelegenheid U op die wijze van Uw gedachten te berooven, en die aan te wenden tot eigen voordeel, zéér voor de hand lag. - Het is natuurlijk een in-gemeene streek, maar eene die gij kunt verwachten in die wereld. - Er is er geene waarin meer wordt geknoeid dan die, en de zoogenaamde ‘uitspraak’ waarmede gij U moet tevreden stellen, deed mij schouder ophalend glimlachen. Wie weet of een van die heeren-zelf niet is de dief, althans de heler? - Enfin, ik wil U den moed niet ontnemen, alleen raden voortaan voorzichtig te zijn. Gij moet U voor het honorarium wenden tot den uitgever; hij heeft mijn opgave. -

ANNA DE SAVORNIN LOHMAN.

Nagekomen Correspondentie.

L.S. - Wij maken het goed. Hartelijke groeten; en een goed Nieuw-jaar wenschen wij U toe.

ANNA DE SAVORNIN LOHMAN