De Hollandsche Lelie. Jaargang 21

Correspondentie van de redactie met de abonnés

De redactrice van de Holl: Lelie brengt ter kennis van de lezers van dit Blad, dat zij géén manuscripten, of brieven, haar naar aanleiding der redactie-aangelegenheden toegezonden door niet-abonnés, kan beantwoorden langs particulieren weg. De correspondentie in dit Blad dient zoowel tot de beantwoording van brieven, als tot de mededeelingen betreffende aangenomen en geweigerde bijdragen, en zij, die zelve geen abonné of abonnée zijn, kunnen dus niet verwachten langs een anderen dan den correspondentie-weg te worden beantwoord. Wanneer zij door leesgezelschapkring, of samen-lezen, of op welke wijze dan ook, gelegenheid kunnen vinden de correspondentie-rubriek te volgen, dan is de redactrice bereid hen dáárin te beantwoorden.

Op dezen regel wordt voortaan géén uitzondering meer gemaakt, en afzonderlijke nommers, correspondentie-antwoorden aan niet-abonné's behelzend, worden niet meer toegezonden.

Redactrice.

P.S. Het spreekt van zelf, dat deze regel alleen geldt voor eerstbeginnenden, èn voor briefschrijvers die in de corr: rubriek thuishooren.

Eugenie. - Wees zoo goed mij mee te deelen, of Uw manuscripten: De Heloma-state en De tweelingen vertaald zijn, of oorspronkelijk werk. In het eerste geval, waaruit?

Annie de G. - De vertaling uit het Russisch ontving en plaats ik; de toegezegde wacht ik gaarne.

Anna te Hilversum. - Het manuscript in orde ontvangen. Wat mijn terugkeer naar Holland aangaat, zult gij hebben gezien in de corr: aan andere abonné's, dat ik in den winter niet meer daar mag wonen, maar er den zomer hoop door te brengen voortaan. Ja, ik was natuurlijk zéér dankbaar, dat de heer S van R. zoo vriendelijk was de redactie te willen overnemen op mijn verzoek. Ja, mijn twee huisgenooten, mijn vriendin en onze Marie, zijn voor mij zóó goed en maken mijn leven zoo aangenaam, dat ik niet dankbaar-genoeg kan zijn zooveel liefde om mij heen te ondervinden van hen en van ons honden-viertal, ja zelfs van Kaatje de papegaai, die zoo aardig babbelt tegen ons. -

C.G. - De vliegende Hollander gaarne. -

Sario. - Van U heb ik twee briefjes, een van 27 Febr. ll. en een van 23 April ll. - In den eersten drukt gij de hoop uit (die intusschen reeds is verwezenlijkt) dat Gonda U de nadere inlichtingen zal willen geven. - Voor de goede wenschen voor mijn gezondheid in het bedoelde briefje veel dank. - Zooals gij hebt gezien zijn zij niet vervuld, daar ik kort daarop de typhus kreeg. Het spijt mij zeer, dat ik dientengevolge de vraag in Uw tweede briefje naar het pension in Amsterdam niet heb kunnen beantwoorden; het is 417 Marnix-str: - Misschien zijt gij intusschen reeds in het land terug. Mocht dit zoo zijn, en mocht ik U kunnen helpen nog met wat ook, dan gáárne; schrijf gerust.

Lotos. - Het speet mij van U te hooren, dat gij weder ziek zijt geweest; gij hebt óók Uw deel op dat punt; en ik bewonder daarbij Uw werkkracht, en ook Uw veelzijdigheid, waar gij, behalve Uw inspannende betrekking, nog zoo dikwijls literair werk levert, en daarbij den tijd vindt tot zulke veel-omvattende handwerken - Als ik U was, zou ik voorzichtig zijn met verdoovende medicijnen; over 't algemeen zijn doktoren daarmee onvoorzichtig, omdat zij zich er niet genoeg rekenschap van geven, dat de een soms in 't geheel niet kan verdragen wat den ander goed bekomt, en ook, omdat zoogenaamd onschadelijke medicijnen heel dikwijls na verloop van eenige jaren wanneer de ervaring heeft geleerd door schade en schande, blijken te zijn veel minder ‘onschadelijk’ dan zij in het begin heetten. - Neen, als Ilse reeds is vertaald, dan niet. - Leo Smeder heb ik reeds hier, moet ik nog lezen. Om U de waarheid te zeggen, is de grande Sarah voor mij al wat héél oud om haar nog te kunnen waardeeren zóó hartstochtelijk, als gij het doet. - Ja, haar toiletten zijn first-rate. Gij weet zeker, dat Salomé heel verschillend is beoordeeld? - Die stukken van U, die ik hier heb, zijn alle aangenomen. Hartelijk beterschap toegewenscht.

Aman. - Natuurlijk herinner ik mij zoowel Uw meisjesnaam als Uw later huwelijk heel goed. Ik vind het aardig dat gij uit de verte dacht aan mij, en mij die tijding zondt, en ik feliciteer U hartelijk.

[p. 304]

Norma. - Voor het allerliefste portretje, en voor Uw hartelijke kaart naar aanleiding mijner ziekte, beiden, véél dank. -

‘Herinnering’. - Uw brief (zie ingez: stuk in dit nommer) is gedateerd van 5. - 3. 07. - Ik weet dus niet of gij mijn antwoord daarop nog zult onder de oogen krijgen, maar ik hoop dat zéér, en verzoek U, in dat geval, mij het even te willen melden. - Want ik vind het zoo aardig, dat gij U mijner nog herinnert, uit onze gemeenschappelijke woonplaats; ofschoon ik tot mijn leedwezen moet bekennen, dat ik mij U, (gij moet véél jonger zijn dan ik), niet herinner. Wel weet ik, dat twee kleine jongentjes, van Uw meisjes-naam, dikwijls gelogeerd waren bij een familie, die denzelfden naam droeg als die Uwer grootouders. Daar de naam van Uw man gelijkluidend is met Uw jongemeisjes-naam, veronderstel ik dat gij met een van de bewuste jongens (die bekend waren om hun knap uiterlijk en gróóte ondeugendheid) zijt getrouwd, en dat gij en hij dezelfde grootouders hebben gehad. Is dit niet zoo? Dan herinner ik mij Uw grootvader ook nog heel goed. - Ik kan mij niet voorstellen dat wij samen hebben gecroquet. Wel hadden wij thuis een croquet-spel, maar ik ben zoo à part opgevoed, en kwam ook zoo weinig bij andere families, waar ik U zou hebben kunnen ontmoeten. Als het echter een freule Lohman is geweest, dan was ik het zeer zeker. - Vriendelijk dank voor Uw woorden over mijn stukken in de Lelie, en ook voor Uw herinnering aan die lang-geleden dagen. Ik ben er, na het vertrek mijner ouders van daar, nooit meer terug geweest. Ik had er den moed niet toe het veranderde huis terug te zien, dat eens is geweest mijn ouderlijk tehuis, waar ik als kind heb gespeeld, en gedroomd in den grooten tuin, die na ons vertrek is verkocht tot andere doel-einden.

M.v.F. - Ik vind dat Uw brief zóó welsprekend getuigt voor Uw bedoelingen, dat ik, liever dan zelf iets te veranderen in Uw advertentie, dien brief hier in zijn geheel opneem, opdat de een of andere hondenvriend of dito vriendin zich wellicht ontfermt. - Verwaarloosde dieren helpen, acht ik-voor-mij een der hoogste menschenplichten, omdat dieren van ons afhankelijk, op onze hulp aangewezen, en aan onzen willekeur overgeleverd zijn. - Ik geraak dan ook altijd in verontwaardiging, wanneer ik zie, dat menschen slecht zijn voor dieren, en ik heb de vaste overtuiging, gegrond op een ondervinding, die mij nog nimmer bedroog, dat een dierenvijand, iemand die voor dieren meedoogenloos, hard, ruw is, nooit kan zijn een goed, eerlijk karakter, maar zich altijd te eeniger tijd openbaart een lage, gemeene natuur te zijn.

Pierre Artimon. - Door mijn ongesteldheid is Uw noodkreet van 31. 3. dezer nog steeds niet beantwoord. De waarnemende redacteur heeft reeds Uw wensch vervuld intusschen.

L.B. te Z. - Vriendelijk dank voor Uw kaart bij mijn herstel. Ik begrijp best, dat gij geen bloemen hebt durven zenden, en waardeer de bedoeling.

Leo. - Uw brief en bijdrage van 18 Mrt. 07, zijn blijven liggen door die typhus. - Het spijt mij zeer, dat de inhoud van eerstgenoemden daardoor onbeantwoord bleef. - Gij hebt mij niet geschreven welke betrekking gij thans bekleedt, alléén welk pensioen gij zoudt kunnen krijgen als gij nu Uw ontslag zoudt nemen. Daar gij echter spreekt van ‘lessen’ die gij erbij zoudt kunnen geven, hebt gij waarschijnlijk in het een of ander vak examen-gedaan. Het hangt er veel van af, in wèlk vak? Maar, bij den zeer grooten overvloed van les-gevende leeraren, professoren, enz., betwijfel ik toch, of men alleen met lesgeven - in welk vak ook - 500 à 600 gld. kan bijverdienen, tenzij men een zeer grooten roem heeft van geschiktheid daarvoor. Daar gij echter voornemens zijt van woonplaats te veranderen, zou zulk een roem, als gij dien nù geniet, U dan niet eens meer baten in een nieuwe omgeving. - Als ik U was, zou ik op zulke losse vooruitzichten nooit mijn betrekking durven opgeven, vooral omdat het door U genoemde pensioen inderdaad veel te klein is om er in Holland van te kunnen leven met U beiden, hoe eenvoudig ook. Dan nog eerder in een klein provincie-nest in Belgiê of Duitschland (Silezie, Pommeren, etc.). Maar zal dat beantwoorden aan het doel dat gij wenscht te bereiken? Zoo ver van familie en vrienden, zal de zoo natuurlijke melancholie na dat droevig verlies er niet beter op worden vrees ik, maar wellicht nog verergeren. Vooral een vrouw voelt dan zoo gauw heimwee, als zij buitenslands woont.

Kunt gij het niet volhouden, en ondertusschen uitzien naar iets dat U gelegenheid zou geven er een 500 gld. bij te verdienen?

Over Weldadigheid kan ik wel een artikel plaatsen in den door U voorgestelden geest. Mijn briefkaart hebt gij dezer dagen zeker gekregen? Vriendelijke groeten.

Clio. - Ja-zeker, Uw boek was mij in dien zin een verademing, en ik wil U gaarne de verzekering geven, dat ik het, ondanks mijn afbrekende critiek uit een kunstoogpunt, met meer genoegen las dan de ‘kunst’producten, tot de lezing waarvan ik door mijn werk ben veroordeeld. - Daar het inmiddels najaar is geworden, reken ik er op Uw nieuwen roman nu spoedig te zullen ontvangen. Ten gevolge van mijn ongesteldheid is Uw vraag over het vlechten van papieren hoeden ongeplaatst gebleven. Wilt gij die alsnog geplaatst hebben? Ik weet dat het in Duitschland gebeurt door dames, want ik heb dikwijls gelezen erover in correspondenties in duitsche vrouwenbladen. Als Uw dochtertje er véél prijs op stelt, dan wil ik gaarne moeite doen voor haar naar een of ander adres.

ANNA DE SAVORNIN LOHMAN.

Nagekomen Correspondentie.

D.T. te P. - Toen ik U in de vorige Lelie meedeelde, dat Uw ingez: stuk zou worden geplaatst, had ik het nog niet gelezen. Na kennismaking met den inhoud, moet ik mijn beloften terugnemen, omdat Uw stuk niets anders is dan een repliek op mijn corr: aan U. Gelijk ik herhaaldelijk in de Lelie heb gezegd, neem ik zulke ingez: stukken principieel nooit op; omdat de beteekenis ervan verloren gaat voor de overige lezers, die alléén mijn correspondentie-antwoord, niet den particulieren brief, waarop dat antwoord terugslaat, onder de oogen krijgen. De correspondentie-rubriek is een antwoord op particuliere brieven aan mij; en ingez: stukken als repliek op die antwoorden kan ik onder géén omstandigheden opnemen. In Uw geval schijnt gij of werkelijk te hebben vergeten wat gij in dien brief aan mij hebt geschreven, of, wat ik eerder geloof, dat te willen vergeten, gemakshalve. Hoe dit zij, als gij over spiritisme wilt schrijven per ingez: stuk kunt gij rekenen op opname; niet als gij repliek levert op een correspondentie aan U.

Redactrice.

‘Ongecorrigeerd geplaatst.’