De Hollandsche Lelie. Jaargang 20

Amerikaansche Correspondentie.

Boston 27 Febr. De feestelijke herdenking van den 100^sten geboortedag van Longfellow is algemeen geweest in de Vereenigde Staten van Amerika.

In alle scholen en litterarische gezelschappen werd de geliefde dichter herdacht. Leerlingen uit de hoogste klassen reciteerden uit ‘Miles Standish’ ‘the Song of Hiawatha’ of uit ‘the Psalm of Life.’ ‘Craigie House’ in Cambridge, langen tijd door Longfellow bewoond, stond dien dag voor het publiek open, en werd de stoel getoond, gemaakt van het hout van den kastanjeboom uit: ‘The village blacksmith.’

In Portland werd dien dag een nieuwe bibliotheek opengesteld en opgedragen aan the Maine Historical Society, welk gebouw in de nabijheid staat van Longfellow's vroegere woning.

Op het Bowdoin College te Brunswick, waar Longfellow in 1825 promoveerde, hielden professoren redevoeringen over zijn leven, en roemde zijn werken welke zulk een veredelenden invloed hadden op jongeren.

Een hunner haalde de regelen aan:

Lives of great men all remind us,

We can make our lives sublime,

And departing leave behind us

Footprints or the sands of time.

Kipling haalt Longfellow aan als een der weinige dichters welke waarlijk de zee kennen, naar aanleiding van de regelen in zijn dagboek in een slapelooze nacht genoteerd: ‘Nahant, September 8, 1880, vier uur in den morgen’.

Four bij the clock! and yet not day;

But the great world rolls and wheels away,

With its cities on land, and its ships at sea,

Into the down that is to be!

Only the lamp in the anchored bark

Sends its glimmer across the dark,

And the heavy breathing of the sea

Is the only sound that comes to me.

Prof. C.E. Norton gaf voor deze gelegenheid een werkje uit getiteld: ‘A sketch of the

[p. 727]

life of Longfellow. Together with his chief autobiographical Poems.’ Wel is dit een goed boekje, doch mijns inziens staan zijn 77 sonnetten toch het hoogst. Lees en herlees zijn 6 prachtige sonnetten welke de vertaling van Dante voorafgaan en die op Shakespeare, Chancer en Milton. Geniet van zijn eenvoudig liefdesonnet ‘My morning and my evening star of love’ van ‘the Cross of snow’, 18 j. ná den dood zijner vrouw geschreven, en eerst ná zijn dood in zijn portefeuille gevonden.

Zijn vriendschapsgevoelens drukt hij uit in de sonnetten op ‘Agassiz’ en ‘Felton’ en ‘Summer’. Zijn teedere bezorgdheid voor kinderen spreekt uit: ‘A Shadow’; de natuur en de zee inspireeren hem tot vele anderen. Zijn ernstig ijveren voor afschaffing der slavenhandel en oorlogen wordt roerend beschreven in ‘A nameless grave.’

Zijn herinneringen aan een reis in Europa worden gekleurd in ‘Venice,’ ‘the River Rhone’ en enkele anderen; de droeve uitingen van den ouden dag worden uitgesproken in zijn laatste sonnet, zijn afscheid, opgedragen aan ‘My books’.

Sadly, as some old mediaeval knight
Gazed at the arms he could no longer wield,
The sword two-handed and the shining shield
Suspended in the hall, one full in sight,
While secret longings for the lost delight
Of tourney or adventure in the field
Came over him, and tears but half-concealed
Trembled and fell upon his beard of white,
So I behold these books upon their shelf,
My ornaments and arms of other days;
Not wholly useless, though no longer used,
For they remind me of my former self,
Younger and stronger, and the pleasant ways
In which I walked, now clouded and confused.

Deze aanhalingen zijn de beste herdenking van het beste karakter dat ooit zich openbaarde in rijm.

DRÉ.