De Hollandsche Lelie. Jaargang 20

Van dingen die voorbij gaan. Aan Mevrouw Wijna Stoop.

Als groote droefheid snoeren wil

M' in 't enge wanhoops-kleed,

Dan komt mijn ziel mij trouw ter hulp,

Wijl zij mijn redding weet.

Zij voert mij dan met fierheid heen

Door 't dorre takken-hout,

Van wat er schoon en bloeiend was

In 't leven, grootsch en stout.

En stille vlijt zij tak op tak

Van 't schrale, bruine loof,

Een vonk gloeit nu tot vlamme aan,

Tot vuur voor dwaas geloof;

En hel en hoog en knettrend-vlug

Slaan fel de vlammen rond,

Verterend met een woeste vreugd

Al wat 'k aan leugen vond....

Als na het laaien hoog en rood

De vlammen zijn vergaan,

Dan zie 'k een reine, witte bloem

In 't grijs van de⁀assche staan,

Een bloem van rein, zoo rein kristal,

Hel flonkrend als juweel,

Daar staand als pure schoonheids-bloem

Op blank-massieven steel.

Geen menschen-macht vernielt deez' bloem

In 't lichte huis der ziel,

Door waarheid is ze ópgebloeid,

Nadat het schijn-schoon viel....

Zooals het zachte altaar-licht

Van eeuwig leven spreekt,

Zoo rein glanst dan mijn bloem-gezicht,

Dat menschen-kwaad verbleekt....

Den Haag.

ANNIE NAUTA.