De Hollandsche Lelie. Jaargang 20

Varia.

Proeven van een in bewerking zijnd Humoristisch-satirisch woordenboek, door S.K. Feitsma.

Aalmoes.

Wat met vertoonmaking gegeven-, en met laagheid ontvangen wordt.

abrikoos.

Er zijn Landen, waar de personen, aan wie men een plaats geeft, gelijk zijn aan de abrikozen; men kiest ze nooit in hun staat van rijpheid, maar neemt ze te jong of te oud.

afgunst.

De afgunst heeft schele oogen om het goede te zien, en metalen longen om het kwade uit te bazuinen.

afwezigheid

vermindert de zwakke hartstochten en vermeerdert de sterke, evenals de wind de kaarsen uitblaast en het vuur aanwakkert.

armoede.

Hel op aarde. ‘Armoede is geen schande!’ zei men tot een armen stumper. ‘O,’ antwoordde hij, ‘zij is veel erger!’

Barbaren.

Naam, gegeven aan volken, welke niet zooveel geest hebben, dat zij hun gebreken, ondeugden en gemeenheden onder een schoonschijnend uiterlijk weten te verbergen.

bedreiging.

Een handeling, die bijna altijd lafhartigheid verraadt; de beleedigde eer dreigt niet, - zij handelt.

bedrogene.

Iemand, die nog niet geleerd heeft zijn naaste te verachten.

blindheid.

Gesteldheid van het oog, welke iemand verhindert een vroegeren vriend te herkennen, wanneer hij in 't ongeluk zit.

boete

doen. Handeling, door welke de onschuld zich beschuldigt en de misdaad herstelt, die zij niet heeft begaan.

brusk.

Eigenschap van iemand, die over 't algemeen meer waar en gevoelig is dan een beleefd mensch.

Eigenliefde.

Een met lucht gevulde blaas, waaruit stormen voortkomen, zoodra men er in prikt; - een stof, die licht kreukelt, en waaruit men de kreukels niet kan doen verdwijnen.

Gebabbel.

Gewoon tijdverdrijf van hen, die meer woorden dan denkbeelden in hun hoofd hebben.

gek

noemt men vaak iemand, wiens ‘gekheid’ niet overeenkomt met die van den grooten hoop.

geveinsdheid.

Kunst om iemand te doen stikken onder voorwendsel hem te omhelzen.

[p. 399]

goedhartigheid,

Eigenschap, die ons aan bespotting en soms aan de verachting blootstelt.

gunsteling.

Iemand, die onbeschaamd is door zijn karakter en laag uit noodzaak.

Inkomen.

Maatstaf van de verdienste der menschen.

Kruipen.

Een arend, een slak in zijn nest vindende, vroeg haar, hoe zij zich zoo hoog verheven had. ‘Al kruipende,’ zei de slak.

kwaadsprekendheid.

Geliefkoosd onderhoud van hen, die den splinter bemerken in het oog van hun naaste, zonder den balk te zien, die in het hunne is.

Liefhebber.

Iemand, die noch dichter, noch schilder, noch redenaar of geleerde is, en niettemin verzen maakt, over schilderijen oordeelt, en nooit een bijeenkomst van geleerden verzuimt.

Naamlooze.

Iemand, die het masker van de zedigheid leent, omdat hij niet genoeg onbeschaamdheid of veel ijdelheid heeft.

nijd.

Kwaadaardige koorts, haar oorzaak vindende in de gezondheid van anderen. Woede te allen tijde heerschende, burger van alle plaatsen, altijd in beweging, overal verfoeid, en toch overal ontvangen.

Ondervinding.

Eerste beoordelaarster van al onze (verrichte) handelingen; beste leermeesteres van onzen geest; school voor een ieder toegankelijk, waar weinigen naar toegaan met den aanleg om te leeren, en waar de onverstandigen niet wijzer worden; toetssteen, waarop men alle théorieën behoort te beproeven. Zie ervaring.

ongelukkige.

Iemand, wiens ziekte zoo besmettelijk is, dat iedereen hem ontvlucht.

onkunde

is beter dan een voorgewend(e) weten(schap).

Professoraal.

Aanmatigende of verwaande wijze van uitdrukking, die een professor behoort te vermijden.

Stervende,

die schulden achterlaat is de eenige, die zeker kan zijn, dat hij zal worden betreurd.

stok.

Voorwerp der jeugd tot vermaak, den rijpen leeftijd om zich een houding te geven, den ouderdom tot een steun, en een geschikt wapen tegen den laster.

Trots.

Gebrek in een mensch, die den ‘grooten’ de waarheid durft te zeggen.

valsch

daglicht. Werkzaam middel, waarvan de haat-en-nijd zich bedient om eerlijke handelingen aan de aandacht te onttrekken, - de verdienste aan de verachting, - de onschuld aan 't gerecht, - en de deugd aan vervolging over te geven.

verontschuldiging.

Soort pasmunt van geringe waarde, die men geeft en ontvangt, - betuiging, waaraan niemand geloof hecht.

visite-kaartje.

Herinnering aan een persoon, die verrukt was u niet thuis te vinden.

(Wordt vervolgd.)