De Hollandsche Lelie. Jaargang 20

Opgave van ter bespreking toegezonden boeken, tijdschriften, brochures enz.

(Voor zooverre de belangrijkheid van den inhoud daartoe aanleiding geeft, en de plaatsruimte het toelaat, wordt op deze verschillende aankondigingen nader terug gekomen).

Een Vrouwenbiecht door G. van Hulzen (Uitgever Meindert Boogaerdt Jun., Rotterdam).

Dit boek is geen biecht; het is niets anders dan een mat en kleurloos verhaaltje van pension- en hotel-leven in Zwitserland, zooals van Hulzen al meer heeft gegeven, o.a. in

[p. 326]

In Hooge Regionen. Alleen, wat toen frisch en krachtig uit zijn pen vloeide, bovenal trof door de magnifique natuurbeschrijvingen, dat is hier gewauwel geworden van iemand die zichzelf herhaalt, herhaalt zoowel naar den inhoud, als naar het bijwerk. - Soms vraagt men zich af, of de auteur wel ooit zelf is geweest in de door hem vaag aangeduide streken ‘ergens in 't Rhône-dal’, zoo onzeker en zich-zelf op de ruimte houdend, praat hij over die oorden, waarin zijn verhaal zich beweegt. Welk een verschil met de liefde en de juistheid van blik, waarmede hij Beatenberg en zijn omgeving beschrijft in In Hooge Regionen. Heel de stijl is één doorloopend zeuren, van iemand die zoo en zooveel bladzijden moet vullen, zonder dat hij zelf eigenlijk weet wáármee hij het doen zal. Waarlijk, het wordt tijd, dat van Hulzen dit geliefhebber in reisherinneringen aan Zwitsersch pension-leven aan den kant zet, en er zich rekenschap van gaat geven hoe jammerlijk onbeduidend en afgezaagd dat alles is. Het verhaal - als men dit dagboek van zouteloosheid tenminste zoo noemen wil - is, gelijk ik reeds zeide, een soort herhaling van In Hooge Regionen; hier als daar een paar menschen in een pension, die met elkaar 'n tot niets leidend amouretje beginnen. - Hierop den veelzeggenden naam: Vrouwenbiecht toepassen is eenvoudig belachelijk, en zij die mochten denken dat van Hulzen hen in dit boek een diepen kijk geeft in het vrouwenhart zullen dra ontdekken, dat hij niet meer deed dan 'n onbeduidend pension-geflirt inkleeden in den vorm dagboek, zonder dat dit ook maar iets bezit van hetgeen een vrouw onder zulke omstandigheden er in werkelijkheid in zou zetten. - Integendeel, 't zijn ‘bedachte’, onnoozele praatjes en niets anders. -

Ida de Wilde: Mijn Dagboek. (Uitgever Meindert Boogaerdt Jun., Rotterdam).

Veel beter dan van Hulzen kweet zich Ida de Wilde van het dagboek-schrijven. - Ik bedoel niet zoozeer naar den inhoud dan wel naar den vorm. Dit is wel de stijl, het van den hak op de tak springen, de ongeregelde gedachtengang, de manier van kleine dingen heel gewichtig vinden van een héél jong-meisje. - Of overigens alle hedendaagsche backfischen zoo vroeg-bedorven, zoo onrijpzinnelijk, zoo totaal ontbloot van alle hoogere beginselen zijn, als dit veelbelovend Rotterdamsch product, dat Ida de Wilde schildert? - Met een aller-onverkwikkelijksten indruk van hedendaagsche toestanden, hedendaagsch gezin- en school-leven in zoogenaamd ‘beschaafde’ kringen, legt de lezer dit boek neer, waaraan men - helaas, - een zeker cachet van ‘èchtheid, van van het hedendaagsche leven afgezien-zijn, niet kan ontzeggen. -

Hedwigs Dagboek, door Axel Lundegard, vertaling van A. Modderman. (Uitgever H. Meulenhoff, Amsterdam).

- Nogmaals een ‘dagboek’, ditmaal van de hand van den bekenden Zweedschen schrijver Axel Lundegard, wiens Het Recht van het Gevoel ik met zoo bijzonder veel belangstelling las. - Met dit dagboek had hij geen gelukkige hand. Het begin belóóft; de teekening van het jonge meisje, eenzaam op haar vaders landgoed, droomend van een leven ginds, zonder dat ze eigenlijk weet wat ze verlangt, doet verwachten dat we in een intiem stukje vrouwenziel zullen zien, met haar leed en haar strijd - maar de rest daarna wordt allernaarst banaal, en is haastig afgerammeld. - Kan het engagement met Karel er nog door, wat de wedergave ervan in het dagboek betreft, hetgeen daarna volgt, de komst van nommer twee, Karels vrijwilligen dood, de vervreemding van nommer twee, etc., het is alles behandeld met een onbeholpenheid en gebrek aan ernst, die den lezer met teleurstelling vervult, waar de naam van Lundegard zoo iets geheel anders belooft. -

Tom en ik door Johanna van Wonde. (Uitgever Vincent Loosjes, Haarlem) spreekt door zijn bekendheid, speciaal bij vele Lelie-abonnées, voor zichzelf. Dat dit de vijfde druk is, legt getuigenis af van het nog steeds niet uitsterven van den lezerskring van mevrouw van Wermeskerken. -

Martinus Nijhoff, den Haag geeft uit een goedkoope uitgave van Mr. P.A.S. van Limburg Brouwer's roman Akbar. De prijs is, gegeven de zeer nette uitvoering, wezenlijk héél laag 0.60 ct. (in linnen 0.90 ct.). Dat de druk klein is, spreekt onder zulke omstandigheden van-zelf. -

Een voor jonge huisvrouwen en die het worden willen, aanbevelenswaardig werkje is:

Ons Huis. - De Huishouding volgens hygiënische eischen, toegelicht door P.H. Schrender Jr., samengesteld met medewerking van mej: N. Cariot, leerares in koken en huishoudkunde. - (Uitgever van Holkema en Warendorf, Amsterdam). Ofschoon het moeilijk gaat voor elk gezin algemeene regels te stellen, daar dikwijls de gewoonten overal

[p. 327]

zoo enorm verschillen, naar gelang van de finantieele draagkracht of de onderlinge behoeften, spreekt het toch vanzelf, dat er een massa dingen zijn, die elke huisvrouw moet weten en - helaas niet weet heden ten dage. - Waar de huwelijken toenemen van met de meest gewone huishoudelijke dingen volslagen onbekende vrouwen, daar is een hulpmiddel als Ons huis altijd wel op zijn plaats. Het handelt over: De inrichting der woning, 't Huren van een woning, De inrichting der vertrekken, De dienstboden, Inkomsten en Uitgaven, De dagelijksche bezigheden, Schoonmaken, Verrichtingen in de verschillende vertrekken, De wasch, Ziekenverpleging, Verschillende middelen ter verwijdering van vlekken, Eerste hulp bij ongevallen, Kleeding, Kamerplanten, Huishoudelijhe mededeelingen. -

De Stoomdrukkerij ‘Floralia’ te Assen zendt een klein boekje in de wereld door den hoofdredacteur van het geïll: weekblad Floralia, den heer A. Fiet, getiteld balcon-planten. - De bedoeling van dit boekje is den bezitters van balcons te leeren, hoe zij met een weinig zorg en goeden wil van hun bescheiden plekje ‘een klein tuintje’ kunnen maken, iets wat juist in de steden zulk een vriendelijken en zonnigen aanblik geeft aan de huizen. In dat opzicht zijn wij nog verre ten achter bij onze duitsche buren, waar men menigmaal in de vuilste dorpen en ongezelligste provinciesteden méér bloemen-liefde voor de ramen en in de hekjes daaromheen aantreft, dan ten onzent. - Aan de hand van een kundig, tot raad geven in dezen bevoegd man (de heer Fiet is hortulanus aan de Rijks-Universiteit te Groningen), kan men zonder twijfel in dit boekje menigen nuttigen wenk opdoen tot verfraaiing van zijn eigen woning, en meteen daardoor tot die van de geheele straat of omgeving.

ANNA DE SAVORNIN LOHMAN.