Brief uit Grasse.
De Riviera! Een visioen van diepblauwen hemel, helderen zonneglans, schilderachtige heuvels en bergen, mooi begroeid met palmen, olijf-citroenen, oranjeboomen langs de ‘côte d'azur,’ doemt voor ons op, als in de kille guurte van onzen Noordelijken winter, te midden van ijs en sneeuw, of ook dàn, als de kalender ‘lente’ verkondigt en we ons zoo echt onbehaaglijk voelen onder 't grillig humeur der heeren Maart en April, onze gedachten ons voeren naar het ‘Zonnige Zuiden’ en we in onze verbeelding het vroolijke, drukke, mondaine leven van Nice, Cannes, Monte-Carlo, als vóór ons zien, neen, mééleven.... waarom denken we dan óók niet aan Grasse, lief idijllisch-gelegen plaatsje, te bereiken met de kleinere spoorlijn, zijtak van de groote, die van Marseille tot Genua door de heele Riviera loopt - ‘Grasse? is dat dan iets bijzonders?’ vraagt ge misschien.... Het landschap, dat ik op dit oogenblik voor mij zie, is wellicht een antwoord....
Het ligt daar vóór mij, badend in zonneglans, een wijd dal met groene olijf boomen, witte huisjes en villa's, schilderachtige kronkelwegjes tusschen kreupelhout en hooger geboomte, links en rechts velden, bruin en groen afstekend, terrasjes vormend langs de heuvelhellingen, die zacht-gloeiend het dal insluiten - daaromheen, hóógere heuvels, bergen, wéér hoogere daarachter; ginds zelfs een hooge top, die zich verheft boven de andere, alsof hij vèr-wèg wilde kijken in de lieflijke dalen òm Grasse.... Recht tegenover mij ligt een heel klein gehucht, als tegen den hoogen bergwand aangehangen, een pittoresk torentje, iets als een kasteel, eenige witte huisjes eromheen,.... 't is, of 't daar ligt te droomen, - of 't zich daar vroeger verloren heeft, in oude, romantische tijden, en nu tusschen het donker geboomte, in den schoot der bergen, poëtisch verder droomt, vèr van het drukke woelige hedendaagsche leven. - We zijn hier in het Alpenland.... reeds de naam geeft een gevoel van poëzie.... de uitloopers van de woeste Zee-Alpen, die hooger en hooger worden, het land in. Een heele rij sneeuwtoppen steekt er boven uit, en vertelt van een reine witte sneeuwwereld daarginds - hier is alles heerlijke zomersche warmte en zoele milde lucht.
Als ge in Zuidelijke richting wat verder kijkt, over heuvelen en dalen heen, ziet ge Nice liggen, aan de intens-blauwe Méditerranée.... wat meer Westelijk, Cannes, en la Bocca.... daar tusschen, bij Golfe Juan, de eilanden, waard, er een tochtje heen te maken,.... bij helder weer zelfs, doemen Corsica's rotsige kusten op, in de verre verte, tusschen het diep blauw van zee en lucht....
Een auto, die tuffend den slingerenden weg op komt stuiven naar St. Vallier, klein Alpendorpje, hooger-op, of verder nog, Thorene gaat bezoeken, bijzonder mooi gelegen aan een meer, temidden van bosschen en bergen, gaat wellicht een dier mooie touren ondernemen die er zoo vele te maken zijn, òf de Alpen in, naar de schilderachtige plekjes, òf den zeekant langs naar Nice, Cannes, Napoule, Juan les Pins, of den Italiaanschen kant uit naar Monaco, enz. 't Is een middelpunt van uitstapjes, Grasse - jammer genoeg, onbekend bij vele landgenooten, want Hollanders zijn hier uiterst schaars. Ge denkt wellicht, dat 't niet veel bijzonders is, het stadje-zelf, en daarin geef ik U gelijk: behalve eenige parfumeriefabrieken, waar Flora's welriekendste kinderen (tegen lage arbeidersloonen, hetgeen onlangs nog een werkstaking veroorzaakte) tot essences en parfums worden verwerkt, geeft het op zich-zelf niet veel bijzonders te aanschouwen. De omgeving maakt het aantrekkelijk: de bijzonder schilderachtige ligging gepaard aan een mild klimaat, zuivere berglucht en een magnifique natuur. De steile, in cirkels den heuvel ómslingerende wegen zijn niet breed, de straten en huizen der eigenlijke bevolking zijn vuil, grauw, en geven een duidelijken indruk van de bekende, verregaande onzindelijkheid der Zuid-Franschen. Eenige breede, keurige boulevards, waarlangs de betere huizen, winkels, bekoorlijke villa's in tuinen vol weelderige Zuidelijke plantengroei, liggen, bieden