De Hollandsche Lelie. Jaargang 20

Gedachtenwisselingen.

I.

Voor Ida.

Zelf verloofd zijnde, durf ik gerust zeggen, dat, mijns inziens althans, het steeds 't allerbeste is, alles, alles te vertellen, zoowel hij als zij. Gebeurt dit niet, dan loopt men gevaar, het grootste ongenoegen of verdriet te krijgen, veel of weinig later; want dingen, die men met opzet niet vertelt, komen toch vroeg of laat uit.

En dit dan, een bewijs van niet volkomen vertrouwen, zooals 't meestal wordt opgevat, kan 't grootste onheil stichten.

En daarbij de onrust, dat 't verzwegene nooit aan 't licht komen zal, die al is 't niet vaak, toch wel een enkele maal zal bovenkomen, is geen bevordering voor het geluk, maar in staat, juist de gelukkigste uren te vergallen. O, heerlijke rust, wetend, dat alles tegenover elkaar zuiver is en rein, dat niets is verborgen gehouden, evenmin vóór als in 't engagement en mij dunkt, bovenal ook in 't huwelijk, steeds in alles oprecht tegenover elkaar, niets verbergen, heusch dit alleen kan voeren naar 't Geluk!

KOKKIE.

II. Utrecht, 7 Nov. 1906.

Geachte Redactrice.

Voldoende aan uw verzoek ‘om meeningen te mogen vernemen over het ingezonden stuk van Caprice’ in uw Nr. van 3 Oct. j.l., meld ik U hier de mijne.

't Hangt geheel daarvan af welke beteekenis. aan het woord ‘degelijk’ gehecht wordt.

De degelijkheid van Willem uit ‘de Veroveraar’ is van paskwilligen aard. Men kan daarvoor in de plaats stellen ‘onder druk opgevoed’, ‘saai’ en ‘bangelijk’.

Beteekent ‘degelijk’ echter, wat ik ermede meen, d.i. ‘beginselvast en ernstig’, ‘rechtschapen’, ‘eerlijk en onkreukbaar’ dan kan ik niet genoeg protesteeren tegen Caprice's stuk.

Waar in den tegenwoordigen tijd toch vaak reeds zoo ergerlijk met deze goede Oud-Hollandsche eigenschappen ‘haasje-over’ wordt gespeeld, kan aanmoediging der frivoliteit niet anders dan ‘kwaad’ doen.

Hoogachtend,

Mevrouw M.