de Amerikanen. Sure! zei hij, en al begrepen we er het ware nog niet van, we wisten nu toch dat het er smoorheet zou zijn. Van Sandy Hook tot het dok is nog twee uur varen, maar nu was er genoeg te zien. Land aan beide kanten, links Staten Island, de eerste bezitting van de Nederlanders, een hooge, mooi begroeide kust, vol villa's. Rechts de populaire badplaatsen van New York, Coney Island, de groote kermis en Rockaway Beach waar soms 100.000 menschen per dag baden.
Na een poosje kwam de dokter aan boord en werden alle landverhuizers geinspecteerd, met de hoed in de hand moesten ze, schoon gewasschen, voorbij marcheeren.
Nu kwam ook onze beurt, 't was tijd voor de ‘Confession.’ Dat was het kritieke oogenblik waarop beslist werd of je in Amerika landen mocht of niet. Anders ga je met alle landverhuizers naar Ellis Island, een groote complex gebouwen op een eenzaam eilandje. Een poos zit je daar gevangen en kan je geen voldoende middelen van bestaan of bloedverwanten opgeven, dan ga je met dezelfde lijn die je bracht naar je land terug, zonder éen minuut van de gedroomde Amerikaansche vrijheid genoten te hebben. Voor de 1e klas reizigers maken ze het niet moeilijk, je moet je naam en adres opgeven, een paar vragen beantwoorden en dan is 't afgeloopen, dat viel dus nogal mee!
New York lag nu vlak voor ons. Aan onze linkerhand het bekende standbeeld ‘Liberty’, dat erg tegen valt, heelemaal niet de imposante vrouwenfiguur die je je voorstelt en de bundel lichtstralen bij nacht is verbeelding, in werkelijkheid niets dan een electrische gloeilamp. Vóor ons de haven, rechts de ‘skyscrapers’, de groote massieve massa's van 25 verdiepingen, het typische van New York. Dwars door massa's booten heen, sommige met halve spoortreinen aan boord kwamen we eindelijk aan de pier. Op de punt stonden vrienden en kennissen te wuiven met zakdoeken en Amerikaansche vlaggen, wat je vast een denkbeeld gaf van de innige vereering der Amerikanen voor de ‘Star Spangled Banner’.
Op de pier werd je nog gevisiteerd, wat bij mij 1½ uur duurde. Ieder stuk bagage werd met een wit papiertje beplakt, daarop kwam een stempel en nu mocht je gaan, je liep de hal uit en stond op straat! Vrij, in 't vrije Amerika! Ik deed mijn oogen wijd open en zag... niets bijzonders! Groote glibberige keien, huizen, karren, sjouwers, alles net eender als bij ons. We denken altijd, dat Amerika er heel anders uit moet zien, dat het iets heel aparts moet hebben, ik was bijna een beetje teleurgesteld. Gelukkig had ik toch gauw een Amerikaansche gewaarwording. Om in de city te komen moesten we de rivier oversteken... We gingen een zaal in en kwamen in een lange gang, een vloer van mooie steentjes, keurige met koper versierde banken, op zij ramen. Op eens zag ik de witte balken aan den kant verdwijnen en ik kwam tot de ontdekking, dat de mooie gang een stuk van de boot was! Zoo'n ‘ferry’ doet dienst als havenbootje, 't is alleen heel wat grooter en praktischer ingericht. Aan beide zijden zoo'n lange gang, in 't midden een groote ruimte voor karren, bovenop een promenadedek en een reusachtige salon, daar boven weer een dek. Het geheel steekt ver boven 't water uit, zooals meer Amerikaansche booten, die soms 4, 5 verdiepingen hoog zijn.
In de stad moesten we met de tram verder. Daar heb je maar voor 't kiezen. In New York zijn drie soorten van trams, waarmee je voor 5 centen de heele stad door kunt. De eene, de ‘Subway’, electrische trein onder den grond, lijkt veel op de Londensche underground. Je hebt alleen geen last van rook en vuil en ook de stations zien er oneindig mooier uit. Groote gewelven van glimmende tegeltjes, makkelijke trappen en ruime perrons. De ‘trolley car’ is de gewone electrische tram op den grond, in New-York circa 30 verschillende lijnen. De derde is de ‘Elevated railroad’, in de kranten afgekort tot ‘L’, electrische trein op een viaduct. Je krijgt een aardig uitzicht op de verschillende deelen der stad en komt er gauwer mee vooruit dan met de gewone tram die op iederen hoek stopt. Bij de Subway en de Elevated Railroad heb je locaal- en exprestreinen. De locaaltreinen stoppen aan ieder station (5-10 straten van elkaar af), de expressen rijden soms 30 à 40 straten zonder ophouden. Er zijn 4 lijnen van de Elevated Railroad, die de stad in haar heele lengte doorloopen, (ongeveer 4½ uur lang), ge kunt u dus eenigszins voorstellen wat een uitgebreidheid dit traject heeft. Er wordt druk gebruik van gemaakt omdat de trolley te langzaam en de subway te heet is. Van het drukke verkeer en de tot stikkens toe volgepropte wagens hoop ik u naderhand te vertellen.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd