De Hollandsche Lelie. Jaargang 19

Bekroning Prijs-vraag uitgeschreven 15 November 1905.
Vertaling van het versje Das Fräulein Dr: Juris Himmelfahrt.

Van de ingekomen vertalingen kon ik na rijp beraad alleen in aanmerking laten komen die van:

Mevrouw Visser te Delft.

‘Amoreeh’.

Mejuffrouw van Zeggelen te? -

Cora.

Stella Mare.

C.B.

Mevrouw Titia Gorter - Veen te Sneek.

De overige zeer talrijke inzendingen kan ik, wegens hunne talrijkheid, niet elk afzonderlijk bespreken. Het zij daarom voldoende te zeggen, dat ik deze allen terstond moest afkeuren, gedeeltelijk wegens de houterige en onvolkomen maat der vertaling, gedeeltelijk wegens veel te angstvallige letterlijkheid van overbrenging, waardoor aan de beteekenis, of aan den goeden smaak, te veel afbreuk werd gedaan. Om een voorbeeld hiervan te noemen: Bijna al deze afgekeurde vertalingen hebben het vierde couplet, laatste regel, precies zoo overgebracht als het er staat in het duitsch: ‘In welke lijst ik U zal schrijven!’ Ook ontbreekt aan al deze inzendingen, dóór het te letterlijk of te onhandig overbrengen, het geestige der idéé van het oorspronkelijke versje. -

Na rijp beraad heb ik voor den eersten prijs geloot tusschen mevrouw Visser te Delft en mej: van Zeggelen te? - En aan eerstgenoemde is deze eerste prijs (f 10. -) toegevallen door het lot.

Mevrouw Visser is in hare vloeiende vertaling hier en daar wat vrijer, dan mejuffrouw van Zeggelen, die daardoor in haar slot-couplet beter is dan mevrouw Visser. Daarentegen heeft deze eerste over het geheel aardiger wendingen gevonden, zooals:

‘Je sexe, Jufje, die is zoek,’

en

‘En 'k bestudeerde vroeg en laat
“Het recht”, want zie je vriend, dat “staat”’.

Van mejuffrouw van Zeggelen beviel mij de slotregel zeer goed; (vele inzenders hebben gemakshalve behouden het duitsche compositum):

‘Als manlijk, vrouwlijk mengelmoes;
Zoo'n arm, tweeslachtig mode-ding.’

Dit ‘modeding’ is evenzeer raak als het: ‘want zie je vriend dat “staat”’ van mevrouw Visser.

Deze beide dames hebben het meest voldaan aan den eisch van leesbare, niet-onhollandsche overzetting, die toch behield de aardige bedoeling van het oorspronkelijke.

Den derden prijs heb ik toegekend aan mevrouw Titia Gorter - Veen, Sneek, omdat hare vertaling zoo vloeiend is van toon.

Leelijk vind ik haren slotregel:

‘Een tweeslachtig Compositum,’

maar de rest van het couplet is goed.

Deze tweede en derde prijzen bestaan uit een boekwerk van een waarde van f 3.50, naar eigen keuze. -

Zeer spijt het mij, dat ik Cora, die een werkelijk zeer vloeiende vertaling leverde,

[p. 527]

niet voor den derden prijs in aanmerking mocht laten komen, omdat zij in het slotgedeelte (de komst bij Lucifer) àl te vrij werd in hare overzetting, en niets meer gemeen heeft met het oorspronkelijke. Wegens het goede begin echter van haar werk, geef ik haar een extra prijs; (boekwerk ter waarde van f 2.50 naar eigen keuze).

C.B. kwam in aanmerking, maar heeft een wat al te drooge overzetting geleverd, waarvan het slot mat klonk:

‘Als mannelijk en vrouwelijk

Tweeslachtig onding, ongehoord.’

Amoreeh kwam insgelijks in aanmerking, vooral om haar slot-couplet:

‘Nu weet zij niet waarheen te gaan;

Als man mislukt; als vrouw mislukt;

En dwaalt in 't wijde aether om;

Armzalig derd-geslachts product.’

Maar het overige van de vertaling is wat stijf en gedwongen. Peterke in plaats van Petrus doet hier leelijk.

Stella Mare gaf een naar den inhoud aardige vrije vertaling, maar die al te weinig vloeiend klinkt, om te kunnen in aanmerking komen voor bekroning.

Geen der afgekeurde inzendingen wordt teruggezonden. Allen zijn terstond na de keuring vernietigd. -

De bekroonden hebben zich te wenden voor hare prijzen, niet tot de redactrice, maar rechtstreeks tot den uitgever.

Desverkiezend wordt hun portret met hun naam, en opgave van het gekozen boekwerk, in dit Blad gepubliceerd.

ANNA DE SAVORNIN LOHMAN.

Van een knappe juffrouw, die ten hemel voer. 1^ste prijs.

Een knappe juffrouw, zeer geleerd,
En in het ‘recht’ uitgestudeerd,
Verliet de aarde, en zij vloog
Naar d' open hemelpoort omhoog.

‘Wel’, vroeg vrind Petrus, ‘Wat moet jij?’
‘'k Ben vrije vrouw,’ de docter zei,
‘En 'k bestudeerde vroeg en laat
Het “recht”, want zie je vriend, dat “staat!”

Tot doctor heb ik 't zelfs gebracht,
Waarom ik 't hemelsch loon verwacht’ -
Zoo, heel pedant, de juffrouw riep,
Alsof z' al in den hemel liep.

Maar Petrus krabt zich achter 't oor
En zegt ‘Nee nee, daar pas ik voor,
Waar moet 'k je zetten in mijn boek,
Je sexe, jufje, die is zoek.’

Bij Lucifer, die voor de poort
Een wachter heeft, zooals 't behoort,
Daar meldt de doctor zich nu aan,
Van verontwaard'ging gansch ontdaan.

Maar deze laat haar ook niet door,
‘Omdat ik je’, houdt hij haar voor,
‘Niet in 't register schrijven kan,
Je bent geen vrouw, en ook geen man.’

Zoo vliegt dit malle samenstel
Van man en vrouw misschien nog wel
In 't luchtruim rond; wie weet voorgoed. -
Ach ja, het doctor-zijn is zoet.

Mevrouw VISSER.