De Hollandsche Lelie. Jaargang 18

Varia.

I. Beschaving.

- Sedert de electrische tram langs den Ouden-Scheveningschen weg rijdt, dus ruim een week, zijn reeds zeven honden overreden.

Zonder eenige commentaar, als gold het de gewoonste zaak ter wereld, vind ik de bovenstaande mededeeling in een onzer Haagsche bladen.

Wij hebben, wij, beschaafde, vrome, op onze ‘goddelijke’ vonk-in-ons zoo fiere menschen, inwoners van den Haag, wij hebben een electrische tram! En dat dit voorrecht der beschaving, in één wreek tijds, èlken dag, aan een hond het leven heeft gekost, wat komt dat er op aan, als wij, beschaafde, vrome, met goddelijken vonk bezielde Hagenaars maar plezier hebben, niet-waar! Het

[p. 833]

komt er niet op aan, dat hier roekeloosheid, wreedheid, domheid, onhandigheid, onvoorzichtigheid van de tram-conducteurs en trammachinisten in het spel moet zijn, want in het buitenland, waar in de groote steden óveral gereden wordt met electrische trams, hoort men nooit van een dergelijken onverdedigbaren honden-moord, als gevolg ervan! Het komt er niet op aan, wat die tramconducteurs en tram-machinisten op die wijze misdrijven aan schuldelooze, het gevaar nietbegrijpende dieren! Want zij staan immers, omdat zij menschen zijn, hemelhoog boven de beesten, niet-waar? Zij ontleenen aan dat mensch-zijn het voorrecht, dat zij de dieren mogen mishandelen, hen uit louter moedwil van het leven mogen berooven, op de meest pijnlijke wijze!

Leve de beschaving, die ons geleerd heeft hoe hemelhoog wij staan boven het ‘redelooze’ dier, zóó hoog dat wij van onze rede gebruik maken, om hen te mishandelen, en te kwellen, en te dooden, zonder noodzaak hoegenaamd!

Leve de beschaving, die ons langs den Ouden-Scheveningschen weg een hondenmoordend toestel heeft gebracht, zoodat geen mensch, die zijn hond liefheeft, er nu meer gerust en veilig kan wandelen, tenzij hij het arme dier van zijn vrijheid berooft door een ketting!

II. Met twee maten meten!

Met volle instemming neem ik over, uit een Haagsch Blad, het hieronder volgend ingez: stuk:

DE AUTO'S.

Hooggeachte Heer Redacteur,

Nu het zomerseizoen is aangebroken, en elkeen zich verheugt en hoopt op eenig zomergenot, van frissche lucht, open ramen, enz., om na het koude jaargetijde, heerlijke frissche lucht door zijn huis of kamers te doen stroomen, en, zoodoende, de winterellende, van bedompte en ongezonde toestanden te ontvlieden, worden, ten minste wat betreft de bewoners van Koninginnegracht en Kanaal, op verschrikkelijke wijze teleurgesteld. Niet zoodra ontwaakt de goede moeder natuur uit haar winterslaap, en tooit bloem en veld zich in lentegewaad, of eensklaps ziet men die helsche automobielen zich vertoonen, vliegende en lawaai makende, en stof met massa's opwerpende, wegen en menschen plagende voertuigen, zich geheel meester houdende van de heirwegen, al zijn er honderden voetgangers op den weg, zich niet schamend om met duizelingwekkende vaart alle bewoners en wandelaars in een stofwolk te hullen, dat de menschen, met doeken voor mond en oogen staan en hulpeloos en grijs van stof, die dingen vloeken en verwenschen naar de Mookerheide, of inde zee.

Dan vraagt een denkend mensch zich af, mag zoo een toestand nu bestaan, mag nu toch het groote, niet-auto-rijdende publiek door die enkele automobielbezitters, op zoo een barbaarsche manier worden geplaagd. Waarom wordt niet de wet geregeld zooals in Duitschland, waar ten strengste de hand aan wordt gehouden; daar gaat niet één auto harder in de bebouwde stadsgedeelten als een paard in draf - en, daar zijn de wegen in de steden en omgevingen oneindig beter voorzien door besproeiing dan hier, daar zal men de auto's niet zoo onhebbelijk zien rijden als hier, daar is respect voor het gezag. Al dikwerf hoorde ik de vergelijking, en ik moet het ten volle beamen, als een dienstbode een kleedje of mat op de straat uitklopt, voor of na daarvoor bestemden tijd, en een politieman attrappeert haar, dan wordt zij beboet, en moet betalen, of gevangenisstraf ondergaan, en als zoo een auto voorbij vliegt, en stof opwerpt voor duizenden matten of kleeden, zitten de passagiers der auto's, als zij dan hun monsterachtig versierd hoofd omwenden, en zien dan over een afstand van 1000 meter achter zich stofwolken, dat geen mensch zichtbaar is, ja, dat heb ik vaak gezien, dan zitten zij zich daarover te vermaken, en over de ellende, anderen aangedaan, te lachen; is dat billijk; moet daar geen eind aan gemaakt worden; staan die menschen boven de wet, omdat zij tot de rijke, bezittende klasse behooren, die zich daarmede vermaakt; is de strafwet voor hen niet toepasselijk; mogen zij doen wat zij willen, en kleintjes worden gestraft?

Toen verleden jaar, na langdurig verzoek, eindelijk 't politietoezicht op de Koninginnegracht en Kanaal de toestand wat beter werd, door vriendelijke bemoeiing van den weled. heer Commissaris der Koningin alhier, werden onderscheidenen beboet, maar hoeveel gestraft?? Ik geloof niet een; zou het versje ook hier toepasselijk zijn van: grooten vliegen er door, en kleinen blijven hangen. Waarom worden geen waarschuwingsborden geplaatst? Waarom besproeit men de straten niet beter? Ik hoop, dat er aan dezen vreeselijken toestand van willekeurig handelen een einde komt, en wij ook in

[p. 834]

dit geval niet voor de Chineezen van Europa uitgemaakt zullen worden.

Met Hoogachting,

Uw Ed. Dw. Dienaar,

J.L. WEENINK.

Den Haag, 6 Juni 1905.

Kanaal 26.

In de éérste plaats zij hier den inzender een woord van lof gewijd, dat hij den moed heeft zijn woorden te bezegelen met zijn eigen naam, inplaats van zich, zooals dat met dergelijke ingez: stukken, die klachten behelzen, gemeenlijk gebeurt, te verschuilen achter een nietszeggend en X!

Wat den inhoud betreft van zijn schrijven, hij heeft daarin volkomen gelijk! Behalve in Frankrijk, waar men de vele vreemdelingen, speciaal de Engelschen, te vriende wil houden, omdat zij in zoo grooten getale aan de Riviera en in Bretagne en Normandië verblijf honden, behalve dáár, waar de snelheid der auto's een ware plaag is voor de bevolking, wordt er in het buitenland, in Zwitserland en Duitschland, streng op gelet, dat de auto's op bevolkte wegen en in dorpen en steden slechts een bepáálde, zeer matige snelheid mogen hebben! In Wiesbaden worden de mooie wandelparken om en bij de stad bijna geheel en al verboden aan auto's; in Zwitserland bestaan zeer strenge bepalingen betreffende het langzaam-moeten-rijden der auto's, in alle dorpen en steden! Bij ons in den Haag daarentegen bestaat een wanorde op dit punt, die niet eens valt te verontschuldigen met het argument der Riviera-autoriteiten: ‘Men moet de vreemdelingen wel te vriende houden, want zij brengen zooveel voordeel aan.’ Want bij ons komen slechts bij uitzondering vreemdelingen die autobezitters zijn. Zij, die ten onzent den Haag en de wandelingen verpesten met hun petroleum-stank, en onveilig maken door hun kinderachtig vliegen met hun machine, zij zijn Nederlanders-zelf, rijkaards, die zich de weelde veroorloven anderen tot last en kwelling te zijn, omdat zij zich onder en boven de wet achten. Er is geen de minste reden tot een dergelijk dwaas snel-rijden, want bij onze kleine afstanden, in ons klein landje, kan de meerdere of mindere afstand niet in aanmerking komen als verontschuldiging, en van de natuur rondom geniet men bij langzamer rijden natuurlijk oneindig méér, dan wanneer men voorbijvliegt, gedoken in een ondoordringbare, gekraagde jas, met stofbril op, en stof-kap op het hoofd!

Ik heb met eigen oogen gezien, dat een auto door de Bosch-laan vloog, op zoo onverantwoordelijke wijze, dat de voorbijgangers links en rechts vluchtten, en mij den wensch luide van de lippen kwam: ‘Ik wou dat een of ander “grosses Thier” er onder kwam te liggen; dàn zou er wel verandering komen in dezen toestand.’

En ik heb óók met eigen oogen gezien, dat in de Spuistraat een arme Jood die zijn kar met vruchten van de verkeerde zijde had ingereden, met grooten ophef werd bekeurd door den ijlings toegeschoten politieagent. Een oploopje, dat gansch de nauwe straat versperde, was het gevolg; te midden daarvan kwam een auto aanstuiven, óók van den verkeerden kant; toen draaide de agent snel zijn hoofd om...., en bekeurde niet!

Het is dáárom, dat ik in aansluiting aan het hierboven opgenomen ingez: stuk, boven mijn artikeltje schreef: Meten met twee maten!

ANNA DE SAVORNIN LOHMAN.