Terwijl ook op de kaart wordt vermeld, dat de ‘extra trein’ hen wacht op dat of dat station, zoo de gastvrouw buiten Londen woont.
De ‘blue Band’ zal spelen, lees je verder.
Eigenaardig, nietwaar, en toch niet onaardig. Die garden-parties zijn door de liefhebbers zeer gezocht, wie van boating en tennis houdt, haalt er z'n hart op. -
In ‘the Season’ laat de Opera zich hooren, in Covent Garden; want een eigen operagezelschap kan in Londen niet bestaan.
Reeds meermalen is het beproefd een vast operagezelschap te hebben, maar steeds was het een échec. De Engelschman hoort na z'n drukke uren van ingespannen werken, graag een lichte musical play, waarvoor hij zich niet behoeft in te spannen. Of ziet een stuk, als ‘Resurrection’ waarbij een schitterend décoratief hem bevalt. Voor degelijke muziek en knappe stukken, comedies, die wat te denken geven, is hij niet te vinden.
Wel worden Shakespeare's stukken geregeld opgevoerd - en meestal uitnemend, maar ze hebben niet zulke ‘Crowded houses’ als The Chinese Honeymoon, dat 2 jaar dag aan dag voor een ‘house full’ werd gespeeld.
In Regentstreet en Oxfordstreet zijn de winkels nu op hun mooist, en de menschenmassa's enorm, de rijen bussen, motors en rijtuigen worden niet onderbroken heel den middag, en de politie laat op de kruiswegen door het opheffen van de hand geregeld, dan de ééne, en dan de andere rij stilstaan.
We hebben nu alle gelegenheid om die uitnemende verdeeling van vrijheid, die hier heerscht te bewonderen.
Geen koetsier zou het wagen dat kruispunt over te steken, als de hand van den beambte nog opwaarts wijst!
't Is als in Mozes tijd, toen, naar de legende meldt, de Israëlieten overwonnen, zoolang Mozes z'n arm ophield, - nu overwint de orde, zoolang de dienaar der Wet z'n hand niet laat zakken.
Welk een aardigen aanblik levert Londen nu op, gezien van af een busplaatsje! Is het merkwaardigste van Londen niet - Londen zelf?
Wie dat niet eens gezien heeft, en met eigen oogen dat mengelmoes van menschen en dingen, van werk en luxe, van geen-tijd-hebben en tijd verspillen, heeft aanschouwd en in zich op heeft genomen - op wie niet die schreeuwende tegenstellingen van de naaktste armoede en de meest uitspattende weelde, een onuitwischbaren indruk heeft gemaakt, die weet niet wat Londen-zien beteekent. Daar snort de motor, daar schuift de electric, daar schokt de bus, daar glijdt onhoorbaar de elastiek bewielde equipage, daar hobbelt de volgeladen wagen, daar strompelt de uitgehongerde vrouw. De menschen loopen niet, zij gaan, naar één plaats, en hun gedachte, op dat moment, hun eenige doel, de stochexchange is in volle werking. Ziet de klerken, en heeren, de stockbrokers en lawers, de sollicitors, velen blootshoofds, om en bij de stockexchange. Wat ze er doen? ‘Geld maken’ zegt men. Dat is de hoofdader van Londen. Het geld circuleert van daar. In groote hoeveelheden op éen dag dikwijls gewonnen - wordt het gemakkelijk weer uitgegeven. Slordig wordt men er mee.
Over 't algemeen is de Londenaar royaal. Een penny telt hij niet, hij heeft een zekere minachting voor koper. Toen ik onlangs bij onzen beroemden schilder Alma Tadema was, hoorde ik toevallig, dat ook hij nooit kopergeld wou aannemen, de pennies gaf hij dadelijk weer weg!
Een beurs draagt de Londenaar niet. Alleen een klein beursje voor de gouden stukjes.
Het zilvergeld gaat los in 't zakje. Die gewoonte maakt al zorgeloos. Het gebeurt niet zelden op de groote kantoren, dat de keepers na werktijd geld vinden, goud, vaak, en chèques, die men vergeten heeft op te bergen.
Hoe verkeerd voor 't personeel dat wel sterk in de vaak ‘arme’ schoenen moet staan, om niet aan het schitterende metaal te komen!
Al die seasondrukte is natuurlijk in 't West-End, het Oost-Eind met zijn eeuwigdurende armoe weet er niet van. Daar heeft men evengoed de te hooge huur op te brengen, en ontzegt men zich rust en voedsel, of het Hydepark krioelt van élégance en jeugd, of niet. Daar kent men alleen dag en nacht werk hebben, of afgedankt zijn, dat schrikbeeld van de grootste helft. En terecht! Werden er nog niet onlangs op een enorme fabriek 300 werklieden tijdelijk ontslagen en zonder loon op straat gezet?
Hoeveel klerken hebben hun congé gekregen op de city offices! Er is geen geld, zegt men, voor zaken, de oorlog drukt nu na op de bevolking van Engeland. De be-
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd