De geschiedenis van de dochter van Victor Hugo.
(Naar Ludwig Wurzburg, door Snowa).
(Slot).
Dit leven had zoo verscheidene jaren geduurd, toen Pinsen ten laatste besloot zich voorgoed vrij te maken. Hieruit leidde men af, dat hij òf spaarzamer geworden moest zijn, òf nieuwe bronnen gevonden hebben. Hij vermeed zorgvuldig alle ontmoetingen met Adèle, die tengevolge van deze verwaarloozing diep melancholiek werd.
Aan haar uiterlijk besteedde zij minder zorg dan ooit en zij kon heele nachten in haar kamer op en neer loopen of wel ze dwaalde rond verkleed als man en met een stok gewapend. Dit laatste deed zij voornamelijk om zich zoo noodig te kunnen verdedigen.
Dit echter dient vermeld te worden dat hoe excentriek ze ook mocht wezen, haar zedelijk leven steeds onberispelijk gebleven is.
Behalve het geld, dat zij aan Pinsen gaf, was spaarzaamheid haar voornaamste drijfveer en zij zonderde voor zichzelf slechts het hoogst noodige af om een bestaan te leiden, zooals ik beschreven heb.
Omstreeks dien tijd liep het gerucht, dat Pinsen zich verloofd had met een jong meisje uit Dartmouth, de dochter van een der rijkste families uit Nova Scotia.
Zoodra Adèle zekerheid had omtrent dit bericht, hield zij een beraadslaging met Mr. Motton. Deze bracht dadelijk den vader van het jonge meisje met den stand van zaken in kennis, waarop de verloving onmiddellijk verbroken werd, en de familie allen verderen omgang met Pinsen afsneed.
Eenige weken na deze gebeurtenis werd het 16e regiment overgeplaatst naar Barbados.
Ondanks een voorval, dat veel opzien gebaard had en waarvan Pinsen de hoofdpersoon was, besloot Adèle Hugo hem te volgen, hopende, dat hij na alle wereldsche vermaken genoten te hebben, datgene zou vervullen, hetgeen zij beschouwde als een heilige belofte, die hij moest nakomen.
De kans bestond, dat den luitenants een kort verlof zou worden toegestaan, teneinde zich later in het nieuwe garnizoen weer bij het regiment te voegen.
Adèle, die Pinsen nooit meer sprak, wist niet wat zijn plannen waren en om hem niet uit het oog te verliezen, pakte zij geregeld elke week haar koffers en reed naar de boot voor Liverpool om aan boord te gaan, mocht Pinsen zijn vaderland willen bezoeken.
Deze voorzorgsmaatregel bleek echter overbodig te zijn, want toen het regiment het garnizoen verliet, ging hij mee naar Barbados.
Adèle volgde hem naar West-Indië, waar zij naar men zegt, eenigen tijd hetzelfde leven leidde.
Pinsen wist zeer goed, dat de ontberingen, die de arme vrouw zich getroostte, om zijnentwil geschiedden, maar hij was een door en door hartlooze en zelfzuchtige man zonder eenig gevoel, die geen ander ideaal kende dan zoo goed en gemakkelijk mogelijk te leven.
Een collega van hem, die gelijk met Pinsen bij het 16e regiment diende, gaf de volgende beschrijving van hem.
‘Albert Andrew Pinsen kwam in 1861 als luitenant van het 16e regiment 2e bataillon naar Halifax Nova Scotia. Hij was een groote fat en had bij zijn collega's den bijnaam van ‘de Baron’. Zijn vader was een dominee zonder middelen, en ‘de Baron’ verkeerde in voortdurende geldverlegenheid. Zijn leeftijd is altijd een geheim gebleven, zelfs voor zijn meest intieme vrienden. Hij verfde zijn haar en zijn knevel en blankette zijn gelaat om de rimpels te verbergen.
Hij werd met zijn regiment overgeplaatst naar Barbados, vervolgens naar verschillende West-Indische plaatsen, in 1869 naar Dublin in Ierland en eindelijk in 1870 naar Canterbury in Engeland. Hij was inmiddels kapitein geworden en huwde daar een Engelsche dame, de dochter van een resident, van Norwood, een plaatsje bij Londen, die naar men zeide een jaarlijksch inkomen had van 1500 pond sterling. Niemand in het regiment heeft ooit iets geweten van zijn betrekking tot Adèle Hugo.’
Adèle met al haar excentriciteiten heeft altijd haar vrouwelijke waardigheid opgehouden en nooit iets gedaan harer sekse onwaardig.
Haar ziekelijke neiging, die door de langdurige afzondering allengs een manie werd, was wel eenigszins een familiekwaal. Zoo werd de broeder van Victor Hugo, Eugène, plotseling krankzinnig ten gevolge van een ongelukkige liefde.
Adèle verliet de West vergezeld van een
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd