De Hollandsche Lelie. Jaargang 17

Ingezonden stukken.
Buiten verantwoordelijkheid der Redactie.

I. Kindermoord.

Aan een Vader....

Thans is het te láát, verblinde vader!

Nu baat niets meer, nu kunt ge Uw dochterke, Uw Greta niet meer redden; nog enkele stonden en Uw kind zal krankzinnig zijn!

O, we weten het, Greta is altijd zwak van hoofd geweest, bleef ook later een achterlijk kindje; maar door zachte, zorgvuldige leiding, een flinke, correcte opvoeding en een liefdevollen omgang zou ze een heel ander kind geworden zijn. Wij beschuldigen niet zonder grond, verblinde vader, wij hebben de bewijzen.

Toen eenige jaren geleden Uw achterlijk dochtertje les kreeg van een jong onderwijzer, die het kind geduldig en met tact wist te leiden, bleek het, dat Greta heel goed voor ontwikkeling vatbaar was.

Wat kon ze niet aardig babbelen over de Batavieren, ze zàg de eerste bewoners op houtvlotten den Rijn afzakken, ze zàg ze hun tenten bouwen, kende bijna hun heele levenswijze. Wat schreef ze mooi en wat aardige brieven kon ze opstellen!

Ongelukkig werd ze toen opeens ongesteld, waarschijnlijk door een verkoudheid. De ziekte was weer heel spoedig genezen, maar lastertongen wisten te vertellen, dat het kind ziek van het leeren geworden was. Dit werd gereedelijk door U als wáárheid geaccepteerd: het leeren nam dus een einde.

En Greta's verderf nam een begin!

Het meisje was gehecht aan haar jongen leermeester, en vreesde nu zelf, immer dom te blijven. En hij óók wist het wel, dat ledigheid voor háár groot gevaar opleveren zou.... want als ze niet had verstandige, zachte leiding, en slechts bleef onder den harden invloed van 't onverschillig huishouden, waar men geen notitie van 't achterlijk kind nam, dan zou ze, onverbiddelijk, langzamerhand krankzinnig worden.

Toen hebt ge niets meer voor Uw kind gedaan, Vader!

Ge zijt heel gewoon naar Uw bureau gegaan, deed Uw zaken, liet Uw leventje rollen, waarheen het wilde, verkwistte Uw geld aan onzinnige pruldingen, raakte in schulden.... en van Greta naamt ge niet de minste notitie.

En toen men U over haar sprak, hadt ge iets verzonnen, een idee, dat U gunstig leek, heel gunstig en bovendien voordeelig.

Greta moest afleiding hebben, nietwaar?

Daarom moest ze voor haar rijken zwager en zuster iederen morgen boodschappen doen, tal van winkels afloopen, waar de bedienden en klanten haar uitlachten, omdat zij, veertienjarig kind, niet wist, hoeveel ze van een kwartje terugkreeg, als ze drie stuivers besteedde.

En dan kreeg ze thuis standje op standje, nietwaar vader, dan noemdet ge haar ‘ezel’ en ‘domkop’....

Zóó kreeg Greta het besef, dat zij dom wàs, dat zij niets kende, niets wist.

[p. 815]

Maar U was het toch wel voordeelig, dat Greta zooveel boodschappen deed voor Uw schatrijken schoonzoon! Want rijke familieleden moet men te vriend houden, nietwaar, verblinde vader?

En als ze thuis was, wat gaaft ge haar tot bezigheid of afleiding?

Niets!

Uren lang, heele Zondagen lang liet ge haar zitten op een stoel in een hoekje, dan zat de arme Greta zich allerlei muizenissen in 't hoofd te halen, en gij, gij verblinde vader, gij hebt nóóit U over dit arme meisje ontfermd. Den ganschen dag bleeft ge in Uwen parvenu-achtig opgesmukten tuin, waar aan alle bloemblaadjes een bloeddroppel hangt, bloed van het kind, bloed van het huisgezin, dat ge te kort deedt door Uw grenzenlooze verkwistingen, en een wandeling, die Greta voor haar gestel zoo bróódnoodig had, was U te veel moeite.

Verblinde vader, waarom hebt ge Uw arme Greta geen zachte leiding gegeven, waarom hebt ge het kind aan haar lot overgelaten, haar laten opgroeien als een wilde plant, als onkruid, waarnaar niemand omziet?

Zoo is Greta langzamerhand geworden, wat ze nu is....

O, veel ouders hebben kinderen, die zijn zooals Greta vroeger was, maar die ouders hebben, naar we hopen, hárt voor hun kinderen, en laten ze niet opgroeien voor het krankzinnigengesticht.

Dat hebt gij gedaan, ontaarde vader, dat hebt gij gedaan, en dat is moord!.... afschuwelijke kindermoord....

Gij hebt dit alles geweten, maar ge hebt niet willen zorgen voor Greta; het geld daarvoor kondt ge beter gebruiken voor Uwen tuin, nietwaar, en voor Uw badkamer....

Wat ging dat arme meisje U aan?

Wellicht vindt ge het wel voordeeliger, als Greta er niet meer is, immers dan is er één mond minder open te houden....

Wij hebben een ernstig vermoeden, vader!

En dat vermoeden is, dat gij U op behendige wijze van dit kind wilt ontslaan, door het eenvoudig ‘krankzinnig’ te laten verklaren.

Nog slechts korten tijd, en alles zal beslist zijn....

Nu zijt ge ongerust, ontaarde vader, nu voelt ge Uw geweten knagen, tháns, nu Greta geen bewuste gedachte meer heeft....

Nu spreekt ze voortdurend wartaal, zegt, ‘dat ze niet vergiftigd wil worden, dat ze niet in de kist wil, dat de dokters niet mogen komen om haar te martelen’.... nu staat ze, onbeweeglijk, wezenloos te staren in 't ronde, nu weet ze niéts meer, niéts....

Niemand bemoeide zich vroeger met haar, nú zijn allen om haar heen....

Maar ook nú voélt gij het, dat Greta verwaarloosd, dat zij geestelijk vermóórd is....

Bid.... verblinde vader.... bid den Almachtige.... dat Hij U deze scharlaken zonde vergeve....

18 Mei 1904.

CHR. V. ABKOUDE.

II. Taalbederf.

Wij worden tegenwoordig door couranten- (en andere) schrijvers telkens en telkens onthaald op allerlei leelijke verbasteringen onzer toch zoo mooie taal. Meest zijn het germanismen, uit pure luiheid gebruikt. Ook, maar minder dikwijls, gallicismen, waaronder ‘de entente mogendheden’ voor tien kan gelden.

Ik dacht dat het een der plichten was van behoorlijke, ernstige tijdschriften, hunne bladzijden van zulke vlekken schoon te houden. Tot mijn ergernis zag ik echter dezer dagen dat de parlementaire kroniekschrijver in de Gids van April spreekt van ‘den gemiddelden liberaal uit de tachtiger jaren’.

De schrijver meent zeker dat dit is Nederlandsch van de nulder jaren.

Vergun mij de meening uit te spreken dat het is Nederlandsch van 't jaar nul.

PURIST.