eenige relaties in de tooneelwereld, binnen korten tijd het in de ville lumière zoover bracht dat zij een engagement heeft bij Antoine; dat Lugné Poe op een kunstreis door ons land háar de hoofdrollen geeft.
En deze voor een vreemdelinge zoo merkwaardige hoogte heeft het Hollandsche jonge meisje bij al haar natuurlijke gaven niet bereikt zonder groote inspanning. Wat Marie Kalff bij de studie van haar zoo moeielijke kunst vóór had was haar van huis uit hooren in een milieu van welopgevoede, ontwikkelde menschen en.... het geluk van zich geen begeerde lessen of leiding (vooral aan mad. Segond - Weber heeft zij veel te danken) te hoeven ontzeggen. Dit laatste is zeker geen te versmaden voordeel; maar dat staan op een hooger peil van beschaving dan de meeste tooneel-artisten brengt de mogelijkheid mee van juist dáárdoor scherper te voelen al wat ergernis geeft, en de verhouding moeielijker te maken tot hen die in de tooneelwereld geboren en opgevoed zijn.
En dan, zelfs bij een geprononceerde roeping is er veel wilskracht toe noodig om zich uit een wereld van weelde en gemak los te maken om een kolossaal vermoeiend leven te beginnen, een ernstige studie op zich te nemen, waarvan het totaal verlies van een vreemd accent zeker niet een der minste technische moeilijkheden is.
Een paar jaar geleden hoorde ik Marie Kalft in den Rotterdamschen Kunstkring als Maeterlinck-vertolkster, en kwam toen met geheel het publiek, sterk onder den indruk van haar reciet.
't Was te voorzien dat iemand, die zóó dramatiseerde, die bij het zeggen van fragmenten ons zoo met die fijne Maeterlinckfiguren wist te doen meeleven, tot het tooneel moest komen. En dat is ook gebeurd: Marie Kalff heeft bereikt wat van kind af haar ideaal was: zij is Fransche actrice.
Bij haar eerste optreden hier, had zij als de Goncourt's, ‘la fille Elisa’ een zware rol, 't meest misschien in het tweede bedrijf, waar zij niets te zeggen heeft, waarin de deerne die haar minnaar vermoord heeft, de pleitrede van haar verdediger (Lugné) aanhoort. Ik heb altijd gezegd voor geen geld ter wereld de veroordeeling van een misdadiger te willen bijwonen en.... nu hoorde ik die toch: ik zat, ook al wist ik den afloop, met kloppend hart de uitspraak van de jury af te wachten, geheel meegesleept en in de werkelijkheid gebracht door het prachtig pleidooi van Lugné Poe en vooral door het aangrijpend stil spel van de jonge misdadigster uit liefde: dat strakke staren met die in het bleeke gezichtje brandende oogen; dat stille schreien bij het hooren spreken over haar zoo onschuldige liefde; die zich aldoor sterker uitende agitatie tegen het oogenblik van de uitspraak; die schrijnend aandoenlijke jammerklacht bij de terdood veroordeeling!... 't was een stukje droeve werkelijkheid dat wij meemaakten, een tooneel dat de jonge actrice zelf nòg sterk aangrijpt telkens en telkens weer als zij het speelt.
In de derde akte, waar wij haar als graciée in haar gevangenis voor levenslang zien, gaf zij uitmuntend den stillen weemoed van dien toestand in dat zacht opzeggen van dien minnebrief uit het eerste bedrijf, dien zij van buiten kent, en in de tragische, lage tonen van dat ‘pour toujours!’
In het éénbedrijvige ‘Poil de Carotte’ had de hooge jongensstem oneindig veel intonaties, en drukte het intelligent gezichtje de meest verschillende aandoeningen van dien verschoppeling zoo snel uit als de arme Peenhaar die moet voelen bij den angst voor zijn moeder, de zaligheid van zijn vader te mogen liefhebben. Een uiterst moeielijk weer te geven karakter, dat zij volgens eenparig oordeel der kritiek uitstekend uitbeelde.
Zeker blijft Marie Kalff's succes in deze stukken vèrre van een succès de couturières; in ‘Elisa’ geen schitterende toiletten als die van Marguérite Gauthier of Fedorah; de beschrijving is: een allergewoonste rok en blouse van een burgermeisje; bij de rechtszitting een stemmig zwart hoedje en dito mantel; een gevangenispakje; en als ‘Poil de Carotte’ het daagsche pakje van een niet zeer gesoigneerd gekleeden schooljongen. Niets dus om het oog - en daardoor wel eens het oordeel - te verblinden.
Wel heeft onze Fransche actrice le physique de l'emploi: een beweeglijk gezichtje, sprekende oogen, een van nature mooi getimbreerde stem. Maar hoe moet er gestudeerd, geblokt worden om met die gaven zijn voordeel te doen; om die stem geheel in zijn macht te hebben!
Voor 't oogenblik is Marie Kalff nog geëngageerd aan het Théâtre du Peuple, waar zij circa elke veertien dagen een nieuwe rol speelt!
Vóór dit haar eerste vaste engagement heeft zij vrijwillig zich verbonden aan een klein tooneelgezelschap, dat in een Fransche
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd