De Hollandsche Lelie. Jaargang 17

Correspondentie van de redactie met de abonnés

A.H.G. te U. (brief afgezonden uit Baden-Baden). Ik heb Uw beschouwing over den wedstrijd: ‘Hoe kan een finantieel-onafhankelijk meisje zich het best nuttig maken,’ niet opgenomen, omdat gij blijkbaar géén abonnée waart. Dit viel althans niet duidelijk op te maken uit Uw brief. Èn alleen Abonnés mogen meedoen. Daar gij echter een ‘trouwe lezeres’ zijt, zult gij deze correspondentie wel onder de oogen krijgen. Meld mij dat s.v.p. eens. Er was veel wáárs in Uw opstel, maar alleen geloof ik dat men om goed te verplegen een zeer bepaalde ‘roeping’ moet hebben. Uw beschouwing was daarom niet algemeengenoeg. - Ik dank U zeer voor Uw brief, en voor het in mij gestelde vertrouwen wat het slot betreft.

Een rijke moeder. Neen Uw stukjes zijn nog niet vernietigd, maar liggen ter Uwer beschikking. - Hoe heerlijk lieve mevrouw, dat gij U in B. zooveel gezonder gevoelt! Als ik dergelijke verhalen verneem als dat over Uw dokter, vraag ik mij altijd af waarom de menschen er zoo gemakkelijk in berusten, dat een dokter zonder nauwkeurig onderzoek zijn raden en voorschriften uitdeelt. In groote steden maken doktoren zich hoe langer hoe meer schuldig aan één à twee minuten-visitetjes, waarna zij, zonder zich den tijd tot onderzoek te gunnen, in hel wilde weg een oordeel uitspreken, dat dikwijls kant nog wal raakt dientengevolge. Het is treurig dat zulk een mooi vak dikwijls zoo gewetenloos wordt beoefend. Gelukkig dat Uw professor U bijtijds voor verdere schade bewaard heeft.

- Ik dank U zeer voor Uw langen en vertrouwlijken brief, en verheug mij bijzonder dat U het ééns zijt met mijn antwoord aan Hendrik. - Wees ervan overtuigd lieve mevrouw, dat brieven als de Uwe mij steeds welkom zijn. -

Edzarda. - Ik geloof niet, dat ik ‘Victoria’ mooi vind. Het is soms heel mooi, maar als gehéél-genomen kan ik het toch niet návoelen. Wilt gij mij eens schrijven, waarom gijzelf het zoo bijzonder mooi vindt? Dat boek van George Egerton heb ik-zelve in het Engelsch.

- Neen, Uw handschrift heb ik niet herkend; ten minste, ik heb er niet op gelet. Ik zou het echter in elk geval heel gevaarlijk vinden, om iemand die ik niet ken te beoordeelen alleen naar een handschrift-beoordeeling. - 't Handschrift van Uw zuster heb ik indertijd in goede orde gekregen. Of het reeds beoordeeld is, weet ik niet.

Heerlijk dat Uw studie U helpt om Uw verdriet te boven te komen. In zulke gevallen als het Uwe is studie oneindig beter dan leegzitten. Want in Uw kleine huishouden zou er voor U niets te doen zijn, nu Uw zuster 't huishouden bezorgt. Dat gij beiden kunt samen wonen, en niet ieder op Uw eigen gelegenheid de wijde wereld behoeft in te gaan, verheugt mij bijzonder. Nu hebt gij toch samen wat gezelligheid, en een thuis bij elkaar; en

[p. 770]

gij kunt in elkaars genegenheid vergoeding zoeken voor 't gemis Uwer ouders. Elkaar zoo hartelijk mogelijk liefhebben, is de beste troost. En al moest gij Uw vader ook vroeg missen, het is toch heerlijk dat gij zóó over hem kunt schrijven! Zulk een nagedachtenis aan een vader vergoedt veel. Overigens echter wil ik U geen banale vertroostingen opnoemen. Ik vind het hard voor U.

Mevr: D.V.-T. te D^t. Ik vind in Uw brief geen pseud: en veronderstel dat U zichzelf op deze wijze herkent. Het deed mij zeer veel genoegen te vernemen, dat Uw omstandigheden zich zoo veranderd hebben. De kleine baby zal ook wel veel van Uw tijd in beslag nemen. - Het was jammer dat ik Uw bezoek door dat misverstand miste.

Mevr: A.K. - In Uw laatsten brief geeft U geen voorletters aan. Ik hoop dat U zich hierin herkent. De beloofde particuliere brief komt te zijner tijd. U kunt er op rekenen. Maar het kan nog wel wat duren. - Ik schrijf met zoo'n genot dat zinnetje van U over: ‘Daar ik mijn twee kinderen nooit aan de meiden overlaat!’ - Hoevele Haagsche mama's kunnen U dat nazeggen? De meesten kunnen omgekeerd van zichzelf getuigen: ‘Daar ik mijn kinderen nooit zelf verzorg, en ze altijd aan de meiden overlaat.’ - Hartelijke groeten.

Martha. Ik heb intusschen, na mijn briefkaart op Uw brief, de tijding ontvangen van den goeden afloop Uwer verwachtingen. Nogmaals zeer geféliciteerd. En gaarne hoor ik eens van U, of alles goed blijft gaan? Ik kan mij zoo voorstellen welk een geluk dat voor U en uw man zal zijn. - Alles wat gij mij in Uw brief schrijft over die bewuste schrijfster is volkomen-wáár geoordeeld. Ik denk er evenzoo over.

Pim. Ik wacht nog steeds uw artikel. Dank voor uw vriendelijken brief. Gij behoeft nooit bang te zijn het mij lastig te maken.

Penserosa. Uw brieven zijn wat het zakelijke betreft indertijd reeds particulier beantwoord. Veel dank voor Uw goede wenschen voor, en belangstelling in mijn gezondheid. - Herinnert gij U nog mij geschreven te hebben dat gij iets ‘zoo jammer voor mij vondt’, en wat dat iets was? - Gij verontschuldigde U toen, dat zoo ronduit te schrijven. Maar dat was onnoodig. Ik waardeerde namelijk uw woorden zeer, en beschouw ze als een groot compliment.

Climatis. - Dank voor Uw brief over die dames. Ik ben, toen ik te O. was, dikwijls bij hen geweest in hun zaak; en ik zal er bij eventueele terugkomst aan blijven denken. - Vriendelijk dank voor Uw hartelijke woorden over de Holl: Lelie, enz. Is Uw zuster met Uw kleine nichtje weer vertrokken? Dan zult gij het 's winters te O wel stil hebben.

Enz. Ja, dat is de geest van onzen tijd, zichzelve drukmaken over een ‘werkkring’, en dan ondertusschen het eigen gezin en de naaste plichten verwaarloozen. - Ik ben blij dat gij U met zooveel overtuiging wijdt aan Uw náásten plicht, al is die uit den aard der zaak soms zwaar voor jonge schouders. - Gij hebt echter zonder twijfel van zulk een taak méér voldoening, dan van eene die gij buitenshuis zoudt zoeken. En welk een heerlijk vóórrecht bezit gij in zulk een moeder, die U zulk een voorbeeld geeft. Ik kan U niet zeggen hoeveel eerbied ik voel voor zulke moeders, die zóó hun weg gaan. - Het deed mij recht veel genoegen, dat mijn correspondentie aan U, U zulk een blijdschap gaf. Wees ervan overtuigd dat gij mij altijd gerust moogt schrijven, en het beantwoorden mij nooit te veel moeite is. - Neen ‘vervelen’ doen zulke brieven mij allerminst. Daarvoor doet de stemming van berusting, vrede, gezond verstand, en vrouwelijkheid, die er uit spreekt, mij veel te veel plezier.

- Gij wilt gaarne weten wat ik denk van de Kollewijnsche spelling? Lieve Enz., dat is een gevaarlijk chapiter. Want ik vind haar zoo leelijk en zoo onmogelijk - en ik weet dat ik daardoor iets zeg wat een onzer beste en grootste letterkundigen, Marcellus Emants, ten hoogste zou afkeuren. Hij is namelijk een voorstander van die spelling, en hij is zonder twijfel iemand die goede gronden heeft voor zijn meening.

- M.i. echter spreekt men niet, zooals Marcellus Emants en Kollewijn en anderen schrijven; tenminste wat sommige woorden betreft. - Dit is één mijner bezwaren tegen de bewuste spelling. Ik ben wel eens woorden tegengekomen in boeken in die spelling geschreven, die m.i. nooit gehoord worden, in die uitspraak, in beschaafde kringen, maar wèl in plat-Haagsch dialect. Verder verwijs ik U naar 't geen ik in een der Holl: Lelies onder de ‘ter bespreking toegezonden boeken’ schreef naar aanleiding van ‘Kollewijns Verzamelde opstellen.’

ANNA DE SAVORNIN LOHMAN.

Sluiting red: ged: