De Hollandsche Lelie. Jaargang 17

Jezus.
door Jeanne Bouberg Wilson.

Zijn oogen zijn vlammen

van diep blauw licht,

Zijn mond is de poort van een tempel,

reinheid laait van zijn aangezicht.

Zijn lokken zijn een aureool

omstralend zijn heilig hoofd,

Zijn blik is een lach van Jehova

die onneembaar geluk belooft.

Hij is schoon, als de droom van Engel

Hij is rein, als de lach van een kind,

Hij is wijs als illuzie van wijsheid

die de peinzende wijsgeer niet vindt.

Hij spreekt taal, als de taal van een dichter

gekust door den kus Poëzie,

Zijn stem is vibratie van speeltuig

der heiligste harmonie.

Zijn bespiegeling over de dingen

is bespiegeling van een God,

Zijn ziel is verlicht door weten,

zijn leven is Liefde-gebod.

Zijn hart is de heilige Voorhof

van gewijde cathedraal,

Zijn bestaan is het offerande

op altaar van Liefde-ideaal.

Zijn leven is het bloeien,

van vreemde heerlijke bloem,

géén kent den grooten Planter,

maar Hij is des Planters roem!

Zijn leven is het zingen

van heerlijken vrede-toon,

Géén kent den grooten Zanger

maar Hij is des Zangers kroon!

Zijn leven is het betoogen

van Wijsheids Majesteit,

Géén kent den grooten Wijsgeer

die Hèm tot Tolk heeft gewijd.

[p. 426]

 

Zijn leven is het spreien

 

van de zaligste zegening,

 

Zijn denken, zijn spreken, zijn daden

 

zijn uiting van God-heiliging.

 

 

 

Meester.... Godmensch.... Vrede-koning

 

Brenger van het hóógste Licht,

 

Liefde-Planter... Zegen-Bode

 

Gloria, Uw aangezicht

 

 

 

Heeft in mijne ziel geblonken

 

als ik in gepeins verzonken,

 

schiep mij 't Ideaal van God!

 

 

 

Hóóg, hoogheilig wijsheidswezen

 

nóóit kunt gij genoeg geprezen

 

‘Liefde’ luidt Uw àlgebod.

 

 

 

Bij Uw schoon gelaatverschijnen

 

voelt mijn dichter-ziel, zich reine

 

bloem ter Uwer eer geplant.

 

 

 

Laat mijn zang extaze zingen

 

om de heerlijk groote dingen,

 

om de werken van Uw hand.

 

 

 

O, Meester, ik kus den zoom

 

van Uw wit gewaad,

 

als ik in mijn vroomsten droom

 

aanschouw Uw verheerlijkt gelaat.

 

 

 

O, Meester, dan ziet gij mij aan

 

met een blik dien ik méérder zag,

 

dàn glijdt door Uw heilige oog,

 

Uw bekende mysterie-lach.

 

 

 

O, Meester, dan heft gij de hand,

 

met een gebaar dat ik kèn,

 

O, Meester, dan droom ik van tijd

 

dat ook ik Uw discipel ben!