De Hollandsche Lelie. Jaargang 17

Over: Mejuffrouw Mr. Van Dorp.
(Een Woord van pas van Mr. Reitsma, advocaat-generaal bij het Haagsche Gerechtshof.)

Zooals de Lezers van de Holl. Lelie wellicht zullen weten, heeft een zekere juffer Van Dorp, die een paar (ach heusch niet zoo moeilijke) examens aflegde, en zich dientengevolge Mr. in de Rechten mag noemen, heel onze stad 's-Gravenhage in rep en roer gebracht; omdat de advocaat-generaal Mr. Reitsma, bij haar eerste optreden als advocaat, (in een haar toegewezen zaakje) niet die uitbundige vreugde en bewondering aan den dag legde, die er tegenwoordig bijbehoort als men op het punt feminisme ‘in de mode wil zijn’. - Een vreugde en bewondering die heusch zoo héél onnoozel is, want ieder verstandig mensch moest toch begrijpen, dat de waarde en de beteekenis der echte vrouw in iets geheel anders zit, dan in het afleggen van een paar examens in dit of dat; (waarvoor de meeste kinderen, jongens en meisjes allebei, met de noodige blokkerij, en met wat meer of wat minder taaie inspanning, gewoonlijk wel zijn af te richten ten slotte.) -

Menschen intusschen die wel graag in de mode zijn op het punt feminisme, vonden 't noodig den advocaat-generaal Reitsma openlijk aan te vallen over zijn, huns inziens, ongepaste

[p. 278]

koelheid tegenover het naar hunne meening bewondering-afdwingend-doen van ‘Mr.’ Van Dorp....

Naar aanleiding van die aanvallen, (o.a. óók in het Weekblad van het Recht) schrijft Mr. Reitsma het volgende correcten juist-geziene antwoord, dat ik, met hulde aan zijn waardig optreden, hieronder afdruk.

‘In uw berichtje van no. 7960^*) nopens het optreden van mr. C.E. Van Dorp wordt, naast uw blijkbare ingenomenheid met die gebeurtenis, tevens vrij duidelijk uw misnoegen te kennen gegeven over wat gij noemt: “de opvallende en niet bepaald bemoedigende wijze”, waarop de advocaat-generaal die vrouw het welkom in de Rechtzaal toeriep.

Met uw verlof: hoe moet ik die bemerking begrijpen?

Als reden daarvan wordt enkel door U aangevoerd (en dit is dan ook volkomen juist) dat de advocaat-generaal “er aan twijfelde of in het algemeen de rechtspraak door vrouwelijke medewerking zou worden gebaat”, terwijl gij daarop nog laat volgen: “dat die twijfel door hem (den advocaat-generaal) te weinig is gemotiveerd dan dat hij ook maar in het minst gegrond mag heeten”.

Maar geachte Redactie! Zijn we dan reeds zóover “geavanceerd”, dat we, waar het een zóo ingrijpend vraagstuk geldt als dit, zelfs niet meer mogen twijfelen?; en, als men zich dan toch nog eens verstout dit te doen, ook zonder motiveering, gelijk ik kortheidshalve deed, moet dan zoo'n twijfel alleen reeds hierom volstrekt ongegrond heeten?

Inderdaad, het schijnt wel dat de gewone gezonde rede het hier weer eens tegen het gezag der phrase heeft moeten afleggen.

Gij hadt daarom, dunkt mij, beter gedaan u op dat berichtje, of liever op de inkleeding daarvan, nog eens wat nader te bedenken; - dit te eerder, nu gij (nota bene!) zelf daarin als uw gevoelen uitspreekt, dat de wenschelijkheid van vrouwelijken rechtsbijstand en rechtsbedeeling nog.... zal moeten blijken. Ook dit klopt, dunkt mij, allerminst met de terechtwijzing, die gij gemeend hebt u aan mijn adres te mogen veroorloven’....

Mijnerzijds teeken ik hierbij, ter voorkoming van alle misverstand, nog het volgende aan:

Indien Mej. Mr. Van Dorp,^†), omdat zij haar brood moet verdienen de rechterlijke loopbaan koos, waar wij vrouwen heden ten dage wel genoodzaakt zijn financieel den strijd om het bestaan te aanvaarden in alle richtingen, dan beklaag ik in haar een slachttoffer te meer der ongelukkige hedendaagsche toestanden op het gebied der vrouwenquestie.

Maar dan veroordeel ik haar optreden geenszins. Dan moet zij handelen zooals dat het beste is, overeenkomstig haar bijzonderen aanleg.

Indien zij echter uit zucht om méé te doen, uit lust om te toonen dat ze ook wel Mr. in de rechten kan worden, zoo goed als een man, indien ze dus in één woord uit derde-geslachts-achtigheid dezen weg insloeg, en niet uit nooddwang, dan vind ik haar een bejammerenswaardig product van een dwazen en gedegenereerden tijdgeest, die niet begrijpt dat het oneindig hooger staat en ook oneindig moeilijker is, een goede echtgenoote en goede moeder te zijn, of een zichzelve aan eenig liefdewerk-offerende oude-vrijster, dan een knap advocaat. - -

Al de dames-mallooten die gedraafd zijn naar de beëediging van mej: M^r Kok te Rotterdam, en van mej: M^r Van Dorp te 's-Gravenhage, schijnen niet te begrijpen hoe gek zijzelve zich daarmee aanstellen, hoe zij daarmede haar eigen verstandelijke minderheid bewijzen; bewijzen met dat onnoozele blij-doen, omdat een enkele hunner geworden is wat de grootste botterik van een man ook nog wel worden kan: M^r in de Rechten! - - Die mallooten onder mijn geslacht, schijnen niet te begrijpen, hoe oneindig veel méér het beteekent, te zijn: een geduldige ziekenverpleegster, een liefhebbende moeder, die haar zoon in de moeielijke jaren van het jongelui's-leven opvoedt, leidt, helpt, vormt tot een hoogstaand man, een liefhebbende vrouw, die mededraagt de zorgen, de moeilijkheden, den levensstrijd van haar echtgenoot, door haar liefde en toewijding hem weet te vergoeden in zijn thuis de teleurstellingen van zijn carrière, of wel hem helpt om daarin vooruit te komen, en zich een geëerde positie te verwerven,... hoeveel meer dat alles waard is, hoeveel hooger dat staat, dan M^r in de Rechten spelen. - - - Zulk een taak van ziekenverpleegster, moeder, echtgenoote, kan alleen de vrouw vervullen; hetzij de gehuwde, hetzij de ongehuwde, in liefde wint de echte vrouw het onvoorwaardelijk van den man. Zij beschikt, waar het geldt haar doel te bereiken in liefde-opzichten, over een geduld, een toewijding, een trouw, een tact, waarin elke man het tegen haar aflegt. (Hij zelf zal dit volmondig erkennen, zoo hij 't geluk heeft zulk een moeder, echtgenoote, vriendin, zuster, dochter, te bezitten). - Maar heusch, een ‘M^r in de Rechten’ worden, dat is niet zooveel bijzonders, noch in de vrouw, noch in den man...

En het is een grappig bewijs te meer der vrouwelijke inférieuriteit en kleinzielige ijdel-

*) Noot red: In het “Weekblad van het Recht”.

†) Ik ken haar niet, noch persoonlijk, noch door on-dit's.

[p. 279]

heid, dat zijzelve in zoo iets heel-gewoons iets buitengewoons zoekt te verheerlijken, het feit vermeldt in alle vrouwenblaadjes, en schaarsgewijze heendraaft naar de beëediging, om zich te zonnen als poesjes in de eer (?) welke haar sekse te beurt valt.^*)

ANNA DE SAVORNIN LOHMAN.

*) Noot red:
Uit een zuiver rechtskundig-oogpunt houd ik de vrouw, om haar subjectiviteit, ongeschikt voor advocaat; en geloof ik dat wij van de heeren Rechters partijdigheid zullen hebben te wachten ten haren opzichte, naar gelang zij mooi of leelijk is, jong of oud, etc. etc.