Het hofken der geestelycker liedekens

[p. clxv]

[Ryck Godt wie mach ick clagen]

Op die wijse alsoot begint.

Ryck Godt wie mach ick clagen
Dat heymelijc lyden mijn
Dat mij dit vleesch doet dragen
Brengende den geest in pijn
Ic vinde mij bedrogen
Om dat ick mij op menschen verliet,
Daer ic alleen moeste plogen
Te stellen alle mijn vermoghen
In Iesus Christus swaer verdriet.

O vleesch vol auontueren,
Suldi van mij niet gaen
Dat mij troost mach ghebeuren
Door Godts geest soet bystaen
Mach ick gheenen troost verweruen
Soo blijft mijn siel in swaren druck,
Moet ick Godts gratien deruen
In wanhope sal ic steruen
En lijden dat eewich ongeluck.

O Iesu Godt van minnen
Helpt mij in desen noot
O waerheyt troosterinne
Ic bid v met herten deuoot
En laet mij niet verloren
Staet mij by want wel sijn mach
Tgene dat ick hadde vercoren
Doet mij in drucke versmoren
Dat clage ic nacht ende dach.

O Christelijcke gheesten
Die gheerne Godts woort hantiert
Als ghij van dien maect feesten

[p. clxvi]

 

Dat ghij v soo niet en regiert

 

Ghelijck dees drinckers stercken

 

Die altijt rellen van Godts woordt cracht

 

Verachtende alle wercken

 

Oordeelen alle clercken

 

Door des drancx wijsheyt qualijck bedacht

 

 

 

Die dit liedeken dichte

 

Swerelts vrinden sijn hem ontgaen

 

Al houden sij hem voor slichte

 

Noch heeft hij wijsheyt gedaen

 

Al heeft hij nv verloren

 

Alder werelt vrintschap en macht

 

Een ander heeft hij vercoren

 

Door wien hij alle thoren

 

Ontvliet, ende alle vreucht verpacht.