Het hofken der geestelycker liedekens(1577)–Anoniem Hofken der geestelycker liedekens, Het– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [Hoe luyde riep die siel tot God van binnen] Op die selue wijse. Hoe luyde riep die siel tot God van binnen Och heer almachtich vader goet Wat sal ick gaen beginnen Dat lichaem beswaert dat herte mijn Och heere wilt mijns genadich sijn Dat vleesch wilt mij verwinnen. Als dlichaem die siel dus hoorde clagen Soo sprackt o edel siele mijn Waer om wilt ghij v versagen Schouwet des boosen vyants raet Ende laet die valsche werelt quaet Ghy sult Gode wel behagen Die ziele sprac, ic sout soo geerne volbringen Maer ghij o valsche lichaem mijn En willes niet ghehingen Natuere ende ghij doet mij pijn [pagina xc] [p. xc] Nochtans soo moet ghestreden sijn Ick en can v niet bedwinghen. Dat lichaem sprack. O siele die heere der heeren Heeft v ghegeuen sin ende list Om dat ghij mij sout leeren Godt heeft v ghegeuen reden ende sin Om mij die tot sonden gheneghen bin Dat ghij mij sout regeren. Die siele sprack: Mocht mij dat ghebeuren Dat ick mocht steruen ghelijc als ghij Soo leefden ick sonder treuren Mer als ic voor doordeel gods sal staen En daer na wercken loon ontfaen Soo moet ict al besueren. Dat lichaem sprack. Als ghij dat weet te voren. Soo wie hem seluen al willens wont Oft tredet in die doren Wie sal hem beclaghen, dat vraghe ick dij Ghij moet oock mede sorghen voor mij Oft wij blijuen beyde verloren. Die siele sprack. Lichaem ghij moet wel sorghen Want als sal comen die bitter doot Wie sal ons dan verborghen [pagina xci] [p. xci] Dus moet ghij gaen sorghen het is noot Dat ghij niet en verliest die blijschap groot Ghij en hebt doch gheenen morghen. Dat lichaem sprack. Moet ick dan steruen leeren Ende ick en weet doch gheenen tijt Waer toe sal ic mij keeren Die werelt toocht mij vrolijckheyt Natuere die is daer toe bereyt Hoe sal icxse moghen verheeren. Die siele sprack. O lichaem snoo van weerden Waer op doch soo verlaet ghij v Wat wildi hier aenueerden Hoe dorfdy bedrijuen eenich solaes Arm stinckende vleesch der wormen aes Ghij moet doch inder aerden. Dat lichaem sprack. Moet ick inder aerden tijden Och heere Godt van hemelrijck Hoe mach ick mij verblijden Mij rout soo seer mijn leuen quaet O edel ziel nv gheeft mij raet Ick wil nv leeren lijden. Die siele sprack. Wildy v tot deuchden gheuen Soo sullen wij comen ick ende ghij Al in dat eewighe leuen Daer blyschap sal zijn immermeer Ende sijn verlost vant eewighe seer [pagina xcij] [p. xcij] Daermen eewelijck sal leuen. Dat lichaem sprack, Ontfermt Godt onser beyden Mij ende die edel ziele mijn Ende wilt ons doch geleyden Wilt doch bewaren die ziele myn Maect dat ons leuen behaechelijc sijn Wanneer wij moeten scheyden. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij