Het hofken der geestelycker liedekens(1577)–Anoniem Hofken der geestelycker liedekens, Het– Auteursrechtvrij Vorige Volgende Vanden leeraer opter tinnen. Hoe luyde sanck die leeraer opter tinnen Soo wie met sonden is beswaert Godt laet hem wel verwinnen Ende keere zyn herte tot Gode waert Eer hem de doot den wech ondergaet Sij zyn wijs diet connen versinnen Och edel mensche denct dat ghij moet steruen En maect ghij v niet van sonden quijt Godts rijcke moet ghij deruen Ghij hebt dicwijls versuymt den tijt Ten sij door Gods genadicheyt Die helle moet v eruen. En dat verhoorde een iongelinc ionc van iaren Leeraer seyt hij doet mij ghewach Hoe moochdy dus gebaren. Ick sal noch eenen menighen dach Ende hebben blijschap als ick plach Daer nae met gode varen. Die leeraer sprack, dat is seer hooge vermeten Waer zijn v ghesellen nv Die bij v waren gheseten Sij hadden der iaren soo veel als ghij Waer zijn sij nv berechtes mij [pagina lxxxvij] [p. lxxxvij] Die wormen hebbense gheten. Die iongelinck sprack, men can mij niet ontbringhen Ick wil ghebruycken dat leuen mijn Met dansen ende springhen Sij moeten steruen die veyghe zijn Laet ons gaen drincken den coelen wijn Godt salt ons wel ghehinghen. Die leeraer sprack dit leuen en mach niet dueren Maer het verkeert soo menichsins In alsoo corten uren Waerdy vanden sinne mijn { Want ghij mij dunct vol sonden zijn } Ghij en sout niet doen dan truren. Die iongelinc sprac men can mij niet ontraden Dat ick dese werelt soude scheyden van Ende leuen in versmaden Ick sal mij beteren als ick can Der werelt vreucht, ende haer ghespan En can ick niet versaden. Die leeraer sprack, ghij dunct mij buyten keere Dat ghy der werelt vreuchden kiest Voor dat leuen van onsen Heere Siet dat ghij soo niet en riest Dat ghij dat rijcke Gods verliest Dat dueren sal ymmermeere. Die iongelinck sprack sal ick Godts rijcke deruen Soo claegh ic mijnder armer zielen misual Dat ick sal moeten steruen Ick hebbe ghemist den rechten pat Wat sal ick doen, berecht mij dat [pagina lxxxviij] [p. lxxxviij] Dat ic schouwe der hellen eruen. Die leeraer sprack wildij in deuchden rijsen Den rechten wech te gode waert Wil ick v gaerne wijsen Daer nemmermeer en es verdriet Doet altoos wel en twijfelt niet God sal v siele spijsen. Die iongelinck sprack sal ic sijn verloren Soo mach mij wel rouwen dat leuen mijn Dat ick oyt was geboren Ick wil gaen schouwen der hellen pijn Soo dat myn arm ziele mach sijn Hier nae met Gode vercoren Die leeraer sprack, wildi v sonden bedincken Ende leuen op Godes ghenadicheyt Sijn rijcke sal hij v schincken Siet dat ghij v daer toe beteyt Oft neen ghij moet voorwaer geseyt In die eewige allende sincken. Die iongelinc sprack, die werelt wil ic laten En ick wil gode dienen altijt In minnen en charitaten Ende dragen eenen grauwen rock Al waer ick al der werelt sock Ick hope het sal mi baten Die leeraer sprack ghij segget alte wale? Doe dan der werelt sonden af Het bringet u in die sale Daer alle Gods Engelen singen lof Doet altoos wel, [quijt u beloft] [pagina lxxxix] [p. lxxxix] Ende schouwet der hellen quale. Die iongelinck sprac, die quale moet ic schouwen Ick wil gode dienen altijt Die werelt wil ick verdouwen Ende maken mij van sonden quyt Dat ick van Gode niet en hoore verwijt Ick duchte het soude my rouwen. Die leeraer sprac, ouerdencken wij onse sonden Ende dienen den Heere met herten deuoot Die doorsiet alle gronden Ende beteren ons met haesten groot Eer ons compt aen die bitter doot Wij worden salich vonden. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij