De historia van den souen wysen meisteren

wo twe nakede iuncvruwen gaen to deme Elephante in den garden de eene hadde een mest vnde de ander een becken

ID is gewest een konynk de hadde eenen deer garden in deme is gewest een Elephant so grimme dat nemant to em dorste kamen. Do de here dat vernam he begunde grote meystere vnde arsten to vraghen wat des Elephantes natur were. De meystere spreken dat he van natur nakede iuncvruwen leff hadde

[fol. 53r]

De here leeth drade in allen landen soken twe reine iuncvrouwen wol ghedaen schone vnde leefflik De worden drade gevunden, de here sande se beyde in den gharden, de eene nam een becken, de ander een mest, Do se in den garden gingen, do sungen se mit lustiger stimme dat yd nemant wol gheseggen kan De elephant nalde en vnde dede vruntlyken to en, vnde ere bruste begunde he leeffliken an to rorende de iuncvruwen sungen also lange went de elephant entslep in der iuncvruwen schot de dat becken droch Do dat geschach do nam de andere iuncvruwe vnde dodede en mit den meste, do entfink de ander iuncvrouwe dat bloet in dat becken vnde brochte yd deme heren De here waerd ghantz vro vnde makede kostlick dynck daer vth.

DEsse keyser is ghewest de alweldige vader De elephant vnse here ihesus cristus de gar grimme ys gewest eer he minsche wart de twe iuncvruwen synt gewest maria vnde Eua vp de tijd der vnschult waren bloet van allen sunden dar vmme dat se wedder god vnde syn gheboth deden, dar vmme was god de elephant maria hadde auer dat becken, dat ys eer reyne kussche lijff in den reynesten blodes dropen so maria in erem lyue hadde eer he minsche ys geworden, De elephant hadde ere bruste beroret vnde ghesoghen, De bruste ys de olde Ee vnde de nye Ee, dorch de de mynssche waerd beholden Gedencke wo de schone iuncvrouwe maria den elephant quaet vnde tornich hefft getoghen vth deme slate des bosen vaders vnde hefft vth eenem louwen een lemmeken ghemaket dy tho troste vnde de hyllyghen sacramente ghesyret myt synen blode.

[fol. 53v]

DIximus de keyser regneerde vnde de nam eene Iuncvruwen eddel vnde schone vnde wol gedaen to der Ee, vnde by der vruwen ghewan he eenen sone, De vrouwe starff to hand an deme kynde. Daer na nam he drade een ander vrouwe by der ghewan he ok enen sone De beyde iungelinge sande he in vromde lande De iungelinge de weeren ene dem anderen gans ghelik. Do syk nu vele yar weren vergangen, do begunde de keyserinne to verlanghen na eren sone, vnde leede beede an den heren dat he na em sande. De keyser sande na en beyden. Do de iunghelinge beyde queemen do en wuste de keyserynne nycht verwar welke dat eer kynd was do se so ghelik een den anderen weren Se bad den keyser myt vlite dat he eer seggen wolde welke eer sone weere, de keyser en wolde eer dat nicht segghen, do begunde see seer to wenende. Do se syk also oeuel helt, do sprack de keyser nycht wen also, de is dyn sone vnde wysede eer nycht den rechten. men he betekende vpp synen sone den he by der eersten vrouwen hadde. Se begunde em drade sunderliken an to legghende, vnde warde syner myt vlyte vnde achtede eres eyghen sones nycht, De keyser auer ichteswelke tijd sprack he to der vrouwen wat deystu, yk hebbe dy bedrogen de is din sone, se keerde syk van den ersten vnde lede allen vlyt to den anderen eren sone Do echts ichteswelke tijt en wech gink de keyser sprak welken doer bistu ik hebbe diner gespottet de en is dyn sone nicht. De keyserinne sprak myn here war vmme lache gy myner also. Segget my welker is min sone, De keyser sprack, des en do ik nicht sede yck yd dy, du ledest ghroten vlyt vnde leue to em vnde to deme anderen nycht, hijr vmme so mene

[fol. 54r]

yk, ik hebbe se beyde leeff vnde do en gud, so se denne tho eren oldere kamen so wyl yk dy de warheyt segghen vnde denne werstu van herten vro. De keyserinne toch se beyde myt vlijte. Do nu de tijt quam de keyser apenbarde eer den sone vnde do ward see vro vnde endede eer leuent.

DYsse keyser ys ihesus Cristus, de twe sone synd de vterkorne vnde de sunder. De moder ys de hillige Cristenheyt. De erste moder was de olde Ee, vnde ys doet van der tokumst vnses heren ihesu cristi Got en wil nicht dat de moder der hyllighen cristenheyt wethe de vter welet sy edder nicht wente god hefft neynen mynschen erwelet edder an geseen, wen deyt he wol he wert beholden, deyt he oeuel he wert verloren. Ia holt yd vorwar queme gades moder vnde alle engele vnde sworen dij dorch den troen gades, deistu nycht wol du motest verloren werden. Nicht kere daer an dyn leuen got verwandelt syn ordel Hijr van schal de moder der cristenheyt se beyde in rechter leue hebben So yd denne in deme daghe des gerichtes wert so wyset yd sick woll vth we de syn de ewichlyken schollen beholden edder verloren werden, So wert ghelesen dat bock der bloten warheyt vnde wert vp ghedaen.

Tholomeus de keyser regneerde vnde hadde dre sones de hadde he vaste leeff vnde ghedachte wo hee en na syneme leuende dat ryke wolde deelen vnde reep se vor syk vnde sprack, welker vnder iw de vuleste ys den wil yk myn ryke gheuen na mynen dode. De eerste sone sprack, yk ghetruwe yd werde my, wente wen yk by deme vure sytte so late ik de schenen eer vor-

[fol. 54v]

bernen eer yk se dar van kere, De ander sprak ik hape yd werde my wente we my van stundt henghen wolde vnde my den strick an den hals hadde gelecht vnde geue my een mest in de hand dat ik dat stricke en twye snede ik worde eer gehenghet eer ik dat aff snede. De drudde sprak my wert dat konninkrike, ik byn also trach lege yk vnder den drupen des dakes vnde drope my in beyde oghen dat ik blint worde yk en keerde my weder hijr noch dar. Deme gaff de here dat konninckrike

DEsse keyser is de duuel, De sone is de in boser geselschop leuen eer se sik dar van willen keren, so verbernen se syk in boser gewonheyt der sunde. De andere is vnder syn alle de in dotliken sunden syn, de synt in deme stricke der ewygen vordomnysse, vnde helpen en sulues nicht mit deme meste der ruwe vnde bicht. De drudde is vnde sind alle de got leret vnde vermanet, dorch de vroude des hemelrikes vnde dorch de groten pyne der helle vnde laten doch dat in syck vorderuen, dat se nycht vpp en staen in der tijd der genaden to rechter ruwe. Sunte Gregorius sprikt, so vake vnde meer dy god vermanet in der warheyt so bystu vele meer to gade gebunden vnde deystu em nycht ghenoch so mostu vmme dyne mysdaed ghepynighet werden na dusser tijd

FUlgencius de regnerde. In des konynkryke was een ridder de heth Sedechias de hadde ene schone vruwe men de was nicht wijs, De ridder dreeff so vele ridderscop dat he to armode quam. Do dat geschach he ginck bedrouet in sik suluen. Nu was een slange verborgen in sinen huse. De slange sach den ridder also bedrouet van den

[fol. 55r]

wunder gades ward eer eene stymme gegeuen, De slange sprak to em, nycht en hebbe dy so oeuel wultu my volghen yk wyl dy gudes genoch geuen, De ridder sprak ia gherne. De slanghe sprack alle dage gyff my melk to drynken dede soete ys, so wil ik dy rijke maken. De ridder lauede eer dat, do he dat vaken dede do ward he rijke vnde gynk em wol ¶ Vp ene tijd sprak de ridder yk mene de slange hefft vele gudes by syk daer se wonet. De vrouwe sprack, du scholdest se doden, so worde vns dat gud. De rydder volgede der vrouwen. Do he eer des morgens drynken wolde geuen, so nympt he eenen hamer, so syk de slange vth deme hale gyfft vnde drynken wil so sleet de rydder eer vnde wolde de slanghen doden vnde sleet na der slangen vnde de slange vntquam em. De rydder wart vaste wedder arm vnde vergink an kynderen, an lyue vnde an gude. Do de vrouwe dat sach se sprak Leue here yk hebbe iw eenen bosen raet gegeuen, keret wedder to der slangen oedmodichliken, vnde see offte du van eer genade mogest vynden. Se sprak ene dar to dat he gynk to der slangen. De slange sprak to em do he genade begerde nu merke yk wol dat du een doer byst, meenestu dat yk des slaghes nu vergeten hebbe, vnde dat du my woldest ghedaen hebben, keere van my dat dy nycht erghers en schee. De ridder kerede syk mit bedroueden herten van daer vnde quam to syner vrouwen vnde sprak tho eer, we my dat yk dynen raeth geuolget hebbe, vnde daer na leuede he beth in synen doet in groten armode

DEsse konynk ys god den vader Sedechias ys de arme mynsche de alle de ryke daghe van der sunde weghen verloren hefft

[fol. 55v]

De getruwe worm de ghespyset was in deme huse dat is de ghetruwe here Ihesus Cristus van deme sprickt Dauid ik byn een worm vnde nycht een minsche van des rades bystu ryke geworden in den hillighen sacramente der dope. To deme eersten male hestu entfanghen ene schone sele na gade ghebildet To deme anderen ghewalt auer alle creaturen. Dar van sprikt Dauid, Here alle dynk hestu deme mynschen vnderdanich gemaket. To deme drudden vntdotlicheyt offte du nicht gesundighet haddest in deme paradijse, Nu see offte du ne ryke syst ghewest. Adam volgede syner vrouwen raed na den inspreken des duuels vnde hefft alle dat verloren. Hijr van so en volge nycht der lust des lyues anders steruest du, Gedencke dat de hillige scryfft sprikt leuestu na deme lyue vnde na deme vleyssche du veruellest dy dan sere yegen god wen du de doet sunde deyst, vle de dorheyt, bekenne de warheyt vnde hebbe se leeff na deme dattu west hijr na de ewicheyt ane ende