|
| |
wo allexander was vthsettich gheworden vnde wandert hen elendichliken to sineme gesellen lodewich de ene leflick entfinck.
DE keyser lodewych sprak drade, laet ene in. hefft he my gades vnde mynes truwen ghesellen vermaent, so schal yd billich syn He sprak. yle drade vnde laet ene in, vnde laet ene hijr vor vns kamen. De truwe allexander quam vor en vnde was en doch beyden vnbekant. Men sette ene balde vnde gaff em ethen. Lodewych deme keysere wart syn herte groet van deme vermanende, als em de seke hadde ghesecht van synem ghesellen, vnde sach den seeken vuste an. Do yd nu ouer ene wyle was, de seeke begherde ouer van den deeneren dorch god vnde dorch des keisers truwen gesellen allexanders eere, dat he vth deme koppe mochte drinken, dar de keyser myt syner vrouwen vth dranck, vnde de was ghulden. De deener quam vor den keyser vnde sede em also. De keyser sprack drade. doet id em yd schal syn. Do dede de seeke allexander, also he dranck, do leth he dat vyngherlyn in den kop vallen, dat em lo- | |
| |
dewych hadde gegheuen, do he eersten van em vor vp deme weghe. Lodewych de keyser horde den val vnde leth em den kop drade wedder bringen. he sach dat vingerlyn vnde verschrack gantz seer van grunt synes herten. Tohand na deme ethende nam he den seeken hemelyken, vnde vraghede em van weme em dat vyngerlyn queme. he apenbaerde em, dat he syn gheselle allexander was, vnde wo yd em alle gegan was dat seede he em. Lodewych vyl em vmme den hals, vnde weende bitterlyken seer, vnde dede em van stunt een schone hus, vnde pleghere van vruwen vnde van mannen, wo vele he eer bedorffte vnde seede neemande dar van. He sande na allen arsten, off em yeemant konde helpen. dar en was neen hulpe van nature. Do quam syn syn an goth, vnde bath alle gude lude vmme hulpe yegen got. Des quam des nachtes ene stymme van gade to allexandro deme seeken vnde sprack. De keyser hefft alreede van syner vrouwen dre kyndere. We dy in erem blode warm badet so bystu gesunt. vnde anders nycht. He dachte, sechstu dat dem keisere, so were he iummer een dore dat he syne kyndere dode vmme dynen wyllen. Dat bestund lange. To dem laesten do quam ene stymme to deme keysere vnde sprack. He weet dat doch suluen wol wor em mede gheholpen mach weerden vnde wyl yd dy nycht seggen. De keyser sweech stylle vnde ghynck drade hen to em vnde sprack to Allexandro, vnde wolde des nicht entberen, men he muste em de sake seggen. Allexander sprack, yd en is nicht tho seggende, vnde is ock neene redelyke sake yegen iuw to seggende. Men de keyser Lodewych wolde nycht aff lathen, he muste yd em seggen. De keyser swech stylle vnde gink enwech. do yd morghen waert | |
| |
An deme anderen dage, so schickede he syne vrouwe vnde alle ere iuncfrouwen to der kerken, vnde he gheyt ouer de kindere vnde snyt en de kele aff, vnde badede allexander in deme blode. Allexander waert tohant schon vnde gesunt. Do sprak de keyser, nym deenre van my, vnde make dy vor de stad. so wyl ik doen als du eersten kanst, vnde wyl de keyserynne myt my bringen. He dede also vnde dede em kostlyke cledere an. Do nu de keyserinne vth der kerken quam. Do sprak he. yle balde, myn gheselle allexander vart dar heer, vnde laet vns deme entyeghen varen. De keyserynne wart van grunt eres herten seer vervrouwet, vnde bereyde syck tohant vp der stede vnde quam em entyeghen, myt groten vrouden vnde gheczijrde Nu myt korte. Do se ouer dyssche seeten, do sprak lodewych de keyser to syner vrouwen. Segge my florentina, were hijr vnse vrunt allexander, als een versmaet mynsche vnde seeke, als de seke de vor hijr was de myt vns ath vnde vth vnsem koppe drank. Woldestu nicht dyne dre sons darumme gheuen in den dot dat he ghesunt worde. Drade sprack se. Ia ane twyuel, goth de gheue iuw vnde my wol andere kindere Gaet vnde wecket de kyndere, vnde seet wo yd dar vmme sy. De iuncfrouwen gyngen in de kamere, vnde vunden de kyndere leuendych, vnde hadden ere hende an een ander vnde dantzeden vnde sungen. Salue regina. Dat grote wunder dede de almechtyge god den truwen. Dar na sammelde sick de keyser myt groter macht, vnde voer myt Allexander in egipten, vnde verdoruen alle de yennen, de wedder allexandere hadden ghedaen. De vrouwe vnde den ridder den se hadde genamen, dar allexander vmme verdreuen was verbrande he, vnde sette allexander gutlyk vnde eerlik | |
| |
in vullenkamen ghewalt, dar mede waerd he ryke. De keyser Lodewych kerede wedder vmme, vnde versleet syne tijd gutliken myt syner vrouwen Florentinen. ¶ Do nu de konnynck Alexander myt syner macht vele iaer regnerde vnde ghewaldich was do ward em iameren na synen vader vnde na syner moder, vnde ghedachte wo he se to em brochte vnde dede ene bodesschop he wolde ene nacht by en syn vnde myt en ethen. De ridder vnde syne vrouwe worden vro dat so een groet konnink begheerde to en to kamende, vnde entfyngen de bodesschop gantz werdichliken. vnde do de konninck to en quam vnde do he to der tafelen wolde gaen, de ridder begreep dat hantuat de vruwe de dwele De konink dachte noch hefft de nachtegale war gesungen, he nam doch van en neen water vnde vorredede dat hochliken, se weren olt yd en were em nycht eerlyk, an deme dysche sette he syne moder bauen syk vnde leuede erlik mit en, vnde ward se vragen offte se ne neen kynt gewunnen. De here sprack ny wen eenen sone de is nu lange doet, de moder suchtede van grunde Do se nu gegeten hadden vnde van dem dysche vp stunden. He nam se beyde in ene kamere vnde besloet se vnde sprack, nu segget my meer van iuwen sone wo starff he. de ridder hadde yd gerne versaket. De konninck sprak ik byn heer gekamen dat yk wyl weten de warheyt mi is an ghekamen gi hebben ene ane schult vorderuet is dat also so mote gy ok dar vmme steruen Se velen em to vote vnde begeerden genade, vnde do sede em de ridder wo id was gevaren. Do mochte sik de konynk nycht lengher vntholden, vnde myt enen groten iamere spreck he, Ik byn iw sone den ghy in dat meer worpen vnde vruchtet iw nicht got behelt | |
| |
my drade, Daer na heet de konnynck dat se syck bereyden scholden he wolde se in dat rike voren, vnde do satte he se in grote eere vnde daer mede endegede he syn leuent in god na troste armen vnde ryken.
¶ Do sprak Dyoclesianus to sinen vader, Here vader hebbe ghy my ok wol vorstaen. He sprack ia Wat schadede deme vader dat syn sone leuede ane syn older. He sprack nycht, men he waerd syn troest vor synen noden. Do sede Dyoclesianus syn sone vele mynner schal yk iw schaden, Wente gy schollen van my trost vnde ghenade hebben. De keyser Poncianus leet de keyserinne vorbernen myt eren bolen de in Iuncvruwen wyss by eer was, vnde gaff do Dyoclesiano syneme sone dat konnynckryke vp vnde he hadde rouwe mak vnde vreede vnde genade beth an sinen doet. Dyoclesianus regneerde in bescheydenheyt vnde waerd in groten eeren gheholden, vnde behelt sine meystere alle seuen by em in groten eren beth an synen doet.
POncianus de keyser by deme is vns tho verstande een yslick Crysten mynsche de eenen eeghen sone hefft, dat is de sele de schal he to lerende geuen den seuen wysen dat is den seuen werken der barmhertycheyt de scholen em leren wo he te gade kamen mach, de maken ene kamere van Rome dat is van de idelicheit desser werlde, vnde malen em de seeuen kunste in de kameren dat synd de houedogeden mechticheyt gerechticheyt wijsheyt starke de gheloue bapenynghe vnde rechte leue to deme ewigen gude vnde kusscheyt dat gemelte schaltu an seen. vro vnde spade vnde tho allen tijden wo du in den dogheden gheyst. De | |
| |
stefmoder begherde dat de knape hen queme. Dat is dat lif begeert, dat de sele na lyues lust leue. O leyder wo so mannich mynsche van vnordener leeue genoch is. De baden synt de boezen danken de senden se der sele. Do also de souen wysen deden. Dat gesternte is de hillighe schrifft, so schouwestu an ener sterne. dat is de gothlike gerechticheyt. Is dat du gaest na den werken des lyuest na lust. In dem eersten worde so mostu steruen, dat is in der eersten doet sunde de du deyst. Is dat du des ouer nycht en deyst, so steruen de souen meystere. dat is. strijdestu nicht wedder dyn liff, so verlustu dyne dogede. Darumme is noet dat de knape suluen see in dat ghesternte, in luttericheyt der wysheyt, dat ghesternte der hilgen schrift. In den schouwet he, in dem clenen sterne, de grote barmherticheyt gades, is dat he sick hodet vor allen bozen reden. dat is in alle dynen leuen, so beheldestu dy, vnde doch myt groter arbeyt. men dorch vele lidendes moete wy to gade kamen. De steefmoder wolde den knapen to den sunden hebben ghebrocht. De knape wedder stunt, also deyt dat lyff wedder de sele, vnde so he strydet, wente dar mede werstu beholden. De knape wert van der steeffmoder belaghen, vnde alle daghe an den galgen ghevurt. he wert ouer beholden van synen vij meysteren. Als een yewelyk mynsche wert van der werlt ghericht, de sik to gade keren wyl. Men weetet. dede ghade wol deenen wyl myt vorsate, de moet sick verweghen, dat he alder werlde spot werde. In dusser werlt wes vaste, so beholdestu dy vor dem ewyghen dode. De knape redede wedder in deme achteden daghe, vnde beheelt syck suluen vnde sine meystere. Dat wert vnde is na dusser tijt, so de blote waerheyt geapenbart wert, vnde | |
| |
lyff vnde seele gheclarificert, vnde ghecleydet ane alle lydent, nu vnde iummermeer. De keyserynne is verbrandt myt ereme bolen den se hemeliken by sik hadde. Dat synt alle sundere weerden dan verbrandt vnde vernychtet in der ewygen verdomenysse.
DAt was een borgher de hadde enen schonen garden. Desse borgher is vnde mach syn een yewelick cristen mynsche in dusser werlt. De heft enen schonen garden, dat is de vernuftyghe sele, ghewasschen myt deme hyllyghen sacramente der dope. In deme schal syn een boem vul eddeler vruchte. Dat schal syn rechte leeue to deme almechtigen gade, vnde to dyneme euen cristen mynschen, de du bist ghebunden na der seele heyl een also leeff to hebbende also dy suluen. Des bomes este, is gheloue, hopynghe vnde leeue. Des bomes vruchte kamet tho staden allen armen luden, vnde na der schrifft, so brynghet de leeue alle ghude dynck to gade, vnde driuet vth alle ghebrekelycheyt der sunde. Darumme so vrouwe dy byllich, dat du sulke leeue machst hebben, in dem garden dines herten. Id gheschuet ouer vaken, dat een rys vnder dem bome vp geyt, dat is dat sick sunde beghert vnder der leue, vnde leuet dan dem mynschen meer wen got. Nym war wo groet de sunde syn, vnde merke dat ende na rechter vernufft vnde gyfstu ouer gunst to den sunden. dar mede meeret sik de sunde. als de rijke, yo de meer hefft, yo em mynner ghenoghet. Hijr van spreckt de hyllyghe vnde weerdyghe lerer sunte Augustinus. De girighe vortret synen vader. syne moder bekent he nycht. Synen eghenen broder hefft he nycht myt truwen. sine vrunde de holdet he gantz cleyne, rechte | |
| |
vruntschop, valsche getuchnisse he dy socht, vnde bekummert des doden gut. also of he nicht steruen wille. Gregorius sprekt. So men spreckt dat de giricheyt hebbe an enem mynschen de ouer hant genomen de settet synen syn nergen vp wan vp gut. So secht he ok. De girighe leuet hijr sorchlyken. hijr na so bernet se in ewyghen vure. also de mynsche dat ende der sunde nycht ghewarlick schouwet. so heth he den gardener de este aff houwen. De gardener is de bescheydenheyt, des heuet he de ghebreke vth to richtende, vnde de doghede to verswyghende. Id gheschut dicke, dat de bescheydenheyt nedder lycht van den doraftyghen synnen, vnde de doghede werden vth gereten, vnde de leue to gade verkoldet vnde verderuet, vnde vellet de mynschen in lydelick we. ¶ Me mach ock dusse reede wol anders beduden. De borgher is Adam ghewest, de enen schonen garden hefft gehat dat is dat paradijs. In deme is ghewest de alder beste boem, vp deme de alder beste vrucht is ghewest, de kunst to wetende arghes vnde gudes, de wart em verbaden. Dat rijs vnder deme bome is ghewest giricheyt, der begeringe to synde also goth. De gardener is gewest lucifer de duuel in der staltnisse der slangen. Doch den raet worden vth ghereeten de eerste doghede, de goth deme mynschen hadde ghegheuen Darumme wy armen vns billich scholden ouel hebben, wen wy dorch dat sulue gelecht syn in dat elende, vnde den doet moten lyden. ¶ Id is gewest een eerbar ridder de enen eghenen sone hadde den he besunderen leeff hadde. vnde ok enen vogelhundt vnde enen valken. Dusse rydder is een yslick mynsche, dede enen egenen sone hefft, dat is sine sele De lycht in der weeghen synes herten. De wege heft | |
| |
veer stollen dat synd de veer houedoghe dogheden wijsheyt vnde mechticheyt, starke vnde gherechtichheyt, dorch de sele dycke vnde vake wert behot vor ouele vnde ghebrecklicheyt der sunde, De gude vogelhund ys de bescheydenheyt des mynschen de wiset dy to deme weghe der ewyghen salicheyt wente de mynsche moet dre sprunghe doen als der werlt, deme lyue vnde den duuel in strijdes wijse, Dat ys myt gebeede vasten vnde almyssen, so geyt yd deme minsche wol vp deme velde, scholde yd em nu deme riddere des strijdes nycht wol ghaen, so veel de vogelhund deme rosse in den sterth vnde toch hyndersyck, Also besteedyghe dy vnde versoke, vnde ghedenke hynder dy dyner verloren tijd, vnde hode dy alle tijt vor orsaken der sunde vnde vlee den bosen gheest mit syner anuechtynghe, vnde verstore de vndogede myt den dogheden. Desse voghelhund hadde de aerth wat de here vynck dat behodde em de voghelhunt wol vnuorseret. also do ok du mynsche wat du van den ghenaden des almechtigen gades geistliken begheerest dat beholt du in bescheydenheyt wente du yd vrolyck besittest myt lust vnde begheerten, Id sy vasten edder beeden edder werke der barmhertichheyt gades, de schollen myt bescheydenheyt werden gheouet dat der naturen nicht ghebreeke tho deme vreeden. ¶ Dysse ridder reeth to torneren also dycke gheyt de mynsche vth den baden gades so he wyl ydelicheyt beschouwen. Also dede dyna iacobs dochter des hyllygen vnde weerdyghen patriarchen, vnde waert ghevneert van Sichem dat is de duuel. O wat bringet sodane sundich gesichte quades van den creaturen. in den creaturen is dem mynschen geschapen meticheyt, wente ane meticheyt is neen dink dogentlijk De leue Sunte Bernhardus sprykt. Ik en weet in | |
| |
allen seden nicht loflikers wen schame, vnde wo dat is, dat schame in allem oldere sy to lauende. yo doch so is se meer to lauende in der bloende ioget. Des ridders kint hefft dre ammen de yd spyseden, dat is ruwe bycht, vnde ghenoch doen vor de sunde, ruwe reiset de sele to dogheden, bycht de reynighet de sele to dogheden, vnde reynighet ok de sele van der ghebrekelicheyt. Genoch doen umme de sunde dot ruwe dem mynschen in enem lutteren ghewetenheyt. Wo wol is deme, de an deme bede syner waerheyt neene doet sunde deyt vnde vyndet, wen neemant is van eneme reynen herten. Do de dre ammen vth gyngen, wente se sick van deme ghebade keerden, so en is dan nemant in des mynschen herten de de zele behodet. So de slange de duuel dat merket, drade so ylet he to deme mynschen, dat he ene verderue. Id gheschut dycke, dat in deme lope de bescheydenheyt slopt, dat see wert verluchtet dorch enen bozen willen. De valke sloch myt den vitken, vnde weckede den vogelhunt yp, dat is de ghewetenheyt de is dusse valke, de sleyt myt twen vitken, dat is de vruchte gades, vnde de betrachtynge ewygher verdomenysse, vnde murmult wedder de sunde, vnde wede sundyget wedder de gewetenheyt. De kumpt in de helle. De bescheydenheyt so se dat vernympt, so ylet se mannelyken vnde strydet wedder den duuel dicke, so wert de bescheydenheit ghewunt, myt vnordichliker leue der creaturen vnde boesen ghedanken. ouer een vast bescheydenheyt myt der gnade gades. doch versuet he dat de wege wert vmme ghekeert, dat is dat herte wert gherort myt deghelyker sunde. yo doch so en schach der zele nycht to deme, wente de stollen an der weghen synt lank vnde starck. De veer tuchtlyken doghede, wijs- | |
| |
heyt, gherechtijcheyt, starke vnde mechtycheyt. Dat blot sweuet vmme de wege, dat is ghebrekelicheyt dagelyker sunde. De dre ammen vleen, als bycht ruwe vnde ghenoch doen vor de sunde, so de wege dynes herten sick vmme keret to den doetsunden de beschedenheyt. Also dycke als du myt wyllen in de sunde vallest, so kere dy myt deme riddere to ruwen vnde vlee der vrouwen gheschrey, dat is des lyues lust vnde yle in dat hyllighe lant, dat is in dat begeerte der sele, dar vyndestu dat bylde der hilligen dreualdycheyt, dat dy goth vth gheschapen hefft vnde na em ghebyldet, vnde to deme ewyghen leuende gheordenert hefft. Hijr van sprekt myn here. Du hest my to dy gheschapen, daer van is myn herte vnrouwych, beth ick to dy kame.
ID was een konyngk de hadde enen deergarden. dar ynne was een grymmich euer, de vele lude ermorde
¶ Desse konyngk is vnse here ihesus cristus. De deergarde desse werlt. De grymmyge euer dat is de duuel myt siner ghewalt, de vele lude heft verderuet vnde in de helle ghevoert heft eer de almechtyge got mynsche wart. Neemant was so starck, noch patriarchen, noch propheten de myt em street. Men do de heerde quam myt syner kuele De heerde is des allemechtighen godes sone, de kuele is de mynscheyt, de he sedder an sick ghenamen heft van den reynen blodes drapen, also de hyllyghe iuncfrouwe maria ghades moder an ereme lyue hadde. he is gheklummen vp den boem des weerden hylghen cruces. De vruchte des boemes, dat is de verghetynghe des weerden hyllyghen blodes, vnses leeuen heren Ihesu Cristi myt deme duren blode hefft he den grymmygen euer dat is den duuel ouerwunnen vnde gedodet. em is des | |
| |
konynghes dochter ghegeuen, dat is des mynschen sele, de he myt em in dat ewyge ryke wyl voren.
Dyt mach men ock in enem anderen synne verstaen De koninck is yewelick prelate in der cristenheyt. de garde de werlt. de euer de duuel. De herde een yewelik predeker, off een verkundyger der hylgen schrift myt deme stocke der hilghen schrifft schal he vp gan wedder den duuel to strydende, vnde nemen to hulpe des bomes vruchte, dat sin de eddelen sproke der lerer, van der barmhertycheyt gades, dorch de ouerwynnet he den duuel, vnde verenyget gade des keysers dochter, dat is des mynschen sele, de dar god so kostlyk verloset hefft. ¶ Id was een ridder de nam ene iuncfrouwen to ener gemal. Dusse ridder is vnse here ihesus cristus. de hefft enes ysliken mynschen sele ghemaelt wen he sprekt. dorch den propheten Osee. Ik wyl my se nemen to enem ghemael. he lycht by eer in dem bedde, wen he sprekt, myn lust is nycht des. Dyt bedde is ghewest dat kusche lyff maria gades moder, dar he inne gerouwet hefft. De ridder beslut de dore, vnde lecht de slotele vnder dat houet. Also vnse here, de dar hefft gheslaghen myt eneme slotele. Do he vns gaff de teyn gebode de beslaten Dar hefft he vp ghedaen, do he sunte petere gaff den hemmel slotel. Ouer leyder, de slotel wert dycke verstolen, wen de papen der cristenheyt vmme gaen, myt symonie, dat is ghestlyck woker. vnde wen de mynschen de bade gades ouergaen. De ghesette syn ghemaket wen men de klocken ludet der gherechticheyt ghades, We denne wert ghevunden vth den baden ghades de steruet ewychlyken. ¶ Dyt exempel mach me wol anders duden. Dusse ridder is een yewelik mynsche. de heft sik ene iunge iuncfruwe gemalt | |
| |
wol getzijret dat is syn sele na gade ghebyldet dat he van allen creaturen schal leeff hebben, also dat he eer wolde lyden eenen lyffliken doet eer he syne sele myt ener doet sunde wolde besweren. De slotel vnder dat houet lyggen ys nycht anders wen de slotel der gotliker warheyt vnde kunst in syn herte sluten, vnde de daer de vyff synne wol besloten hebben dat de doet dorch se nicht en ga. also Iob sprikt de doet ys to deme vynstere in ghegaen, dat syn de vyff sinne. Id geschut auer vake vnde vele dat de vrouwe dat is dat lyff nycht vp deme bedde der rouwe wyl bliuen, vnde steyt vp dorch bose gedanken vnde deyt de doer vp der vyff synne, vnde myt der gunst gyft se syk in de doet sunden, vnde plecht der leue myt deme duuele vnde blyfft denne so lange wente em de doer der godliken genaden wert besloten, also der iuncvruwen geschach, also dat ewangelium secht, do du also de ridder gink vp in dat vynster der gotliker lere vnde so sustu dyn vleysch vnde dyn lyff vnschikliken leuen straffe ene myt der ruwe, segghe em wenneer me de klocken ludet der gerechticheyt gades. so nemen en de wechtere, dat synd de duuele vynden se an der stad, so wert he ewichliken ghedodet. Nim war der klocken de dar sprikt, Stat vp gy doden vnde kamet vor dat gerichte gades
ID weren seuen wyse in der stad tho Rome dorch de alle dusse werlt vthgerichtet waerd. De seuen wyse synd de seuen doet sunde de alle de werlt leyder vthrichten vnde se bekummeren dat ryke der selen dicke vnde vaken. De keyser des raeth se weren was blint buten deme pallase, vnde in deme pallase sach he wol De keyser suchtede eens vnde seede syner vrouwen | |
| |
de sake, Also do ok segge yd diner gewetenheyt de ys de vrouwe de gyfft dy eenen ghetruwen raet, de seuen wijse beduden drome, we ene brochte een punt gholdes, Alle vnse leeuent is een drom ieghen der ewicheyt, vnde leyder veele lude gheuen een pundt goldes, dat ys de seele in desser werlt de doet sunde erschinende de seggen myt rade des duuels langhe to leuende vnde ghrote barmherticheyt gades, vnde theen den mynschen vp so lange wente he versumet rechte ruwe vmme de sunde, kere di to deme knapen de daer myt den anderen knapen schimpede de heth Marley, dat ys een gheleerder bescheiden bichtiger de dudet dy den drom, Dat ys dat in myneme garden een borne vp geyt. De garden dat is dyn herte dat vleet do vpp myt deme slotel dyner tunghen, vnde vyndest eenen schat der ewicheyt. Marley de knape waerd ghevoert to deme keyser dede blynt was van den wijsen vnde mochten yd em nicht wedder aff doen O mynsche gedencke wo du machst dy sulues blynt werden vnde nummer ane hulpe des almechtyghen gades seende werden. De Marley is een bescheiden godliker bichtigher, de apenbaert bloth de sake der blyndheyt vnde geyt mit vermanen in de kamere vnde vyndet daer in der kameren dines herten dat bedde dynes bosen leeuendes tho storet vnde ghyfft dy daer inne ruwe de deme almechtighen gade lofflick is vnde kundighet dy ghenade yn desser tijd. De seuen vlothe dodet he daer mede dat de mynsche ane vath syn leeuen tho beterende, Nu in houart denne in ghyricheyt denne in vnkuusscheyt vnde daer na in den anderen sunden. ¶ Hijr na so voer de keyser vthe deme Pallase der ghebrecklicheyt vnde dat is vthe des mynschen schaden in de ghemeynschopp | |
| |
der hillighen Cristenheyt so werd hee werliken seen vnde keret syk to deme almechtygen gade vnde ouet de werke der barmherticheyt
ID was een ridder de was olt de nam ene iuncvrouwen des senaten dochter to Rome de dede dre ouel. ¶ Dusse ridder is vnse leue here Ihesus crystus de een nye gesette hefft gemaket, vnde na leue vnser sele hefft he syk myt vns voreynighet. He hefft to deme ersten male in deme paradijse enen boem gehad dar ane hefft dat wedder synen wyllen gedaen. To deme anderen male so dode se den hund de een kunder is ghewest der warheyt. De drudde den dysche wol getzijret hadde erneret, dat is de olde Ee vnde de nye Ee, na deme gebade gades hefft he see versmaet, wat hefft de getruwe goth ghedaen. he hefft vns gelaten to der rechten aderen, wente wy anmechtich vnde krafftloesz in allen vnsen werken syn gheworden vnde hefft vns gesloten in den kerkener der helle, Wente de an deme hillighen cruce stund myt vthgereckeden armen, vnde myt vergetinghe synes hilligen blodes, vnde hefft vns verloset dar van wi en billick scholen leeff hebben vnde ane ende vnse leue by em hebben, Sunte Bernhardus sprickt myn here so bynde ik to dy in dyn lyden dat du dorch my armen sunder geleden hefft
Octauianus was vaste geneyget vp golt to beholdende. Desse keyser ys een yslik mynsche de myt der dope is ghereyniget de schal vor allen dynghen begheren der selen heyl, vnde eenen torn bouwen, dat is een ruwich herte vnde bylde dar inne maken, dat synd de vyff sinne wol getzijret islikeme giff ene klocken in de hant dat is een gud werk wo men schal wedder staen so | |
| |
se wedder dee selen heyl stryden, Uirgilius heft een bylde gemaket deme was an de sterne gheschreuen, We my sleet to hand wert he der wedder wrake gewaer. Dat is Adam vnse vader gewest, dat de weldegede syk deme duuele, an der stede verloes he dat cleet der vndotlicheyt, vnde dat grote gud dat em god hadde gedaen. Dre ryddere quemen to deme konninge vnde spreken, Here wy syn erschenen der drome vnde sunderliken wor een verborghen schat licht O de erschiner der drome dat is houart vnde girichheyt vnde vnkusscheyt, We we we de den vergiftigen torn vnder grauen in eerer meninge, io welker myt siner ghyfft dar van vele were to segghende, hode dy auer vor alle bekorynghe
ID is ghewest gantz een wijse arste de heth Ypocras de hadde eenen vedderen de heet Galienus de was gans bescheyden van wijsen synnen vnde van vyent schofft vnde van vullenkamen weghen dode he en.
¶ Dusse gude arste is gewest de Enghelsche natur de verstoten worden. Galienus de is gewest de minsche in deme Paradijse de vul wijsheyt vnde kunstenryck ys. Do nu Lucifer sach des mynschen ghrote wijsheyt dat he dar to was geschycket dat he scholde besuten syne stede, Do verderuede he ene myt deme anuechtende so he eme dede vnde hefft vns alle gedodet vnde mochte doch to gade nicht ghesonet werden noch syne pyne wert ghemynret to der ewyghen salicheyt.
ID was eens een rydder de hadde sunderlyken leeff steeken breken vnde torneren de ridder hadde enen eenygen sone vnde twe dochtere. ¶ Dysse rydder de is ghewest Adam de hadde enen sone de is alle | |
| |
mynslike geslechte vnde de dochter dat is de sele vnde de vrije wille Adam heft gantz ouel gedan, do he wolde ander got werden na rade der slangen in den paradise den duren schat hefft dorch gegrauen, do he dat bod gades auer gynk vnde he wart geuangen, do he nu gevangen was vnde den rock der vndotlicheyt verloessz. De hodere des duren schattes van gheheete des keysers dat is gade des vaders, de hefft vns getogen dorch den esteryk desser werlt, Do god sprak in deme sweete dynes anthlates werstu dyn broed ethen, De sone is vaste gewunt dor der schulde, De susteren weneden dat is de sele myt alle eren krefften wedder streuet deme lyue, Doch hefft dy got wol to geuallen, vnde verlust nycht dat houet myt deme vadere dat is dyn vrije wylle, de een konninck is in der sele dyn.
ID was een riddere de hadde ene elsteren wol sprekende de eme alle dynk sede, De elstere is des mynschen vernufft, de em secht de blote warheyt vnde den wech to gade van deme sprikt Sunte Bernhardus nycht meer vnde meyst ys to lauende wen dat lycht der vornufft, De vrouwe de eer Ee brack is dat liff de syk wedder den geest streuet dicke, also vele dat em de stad der vterwelden versumet wert, Dat lyff geyt mit der iuncvrouwen vnde klimmen ene ledder vp wente de auer gaet de bescheydenheyt vnde vorsert de gewetenheyt edder vurnofft myt watere der vnkuuscheyt vnde myt grimme der giricheit, so wen de ghewetenheyt vorzert wert dat see gades vnde eer suluen nycht erschynen daer wenthe alle weghe dat herte moet een vorsert ghewetenheyt hebben, Hode dy dat du den voghel nicht en dodest heffstu | |
| |
dat auer ghedaen so merke wo de ridder van leyde voer in dat hillige land, Do he den vogel hadde gedodet. vnde keere wedder to deme ghetruwen gade myt ruwen vnde hebbe den willen de sunde nicht meer to donde vnde behode dy in der bekoringe des liues.
|
|
Auteursrechtvrij