|
| |
wo ene lozet de souende meister ioachim.
DO yd nu morgen waert. Do heth de keyser ouer synen sone in den doet voren. Do quam de souede meyster de heth ioachim De iunge here nyghede em vnde weende. he sprack hartlyken, vruchtet iw nycht. Ik wyl iw vp dussen dach dat leuent wol beholden, morgen so spreke gy dan sulues. Alle dat volk schrey leue meyster weset drade dar. De meyster ylede balde to deme keysere. O we gy bosen wo hebbe gy my bedragen, ick gaff iuw mynen sone wol sprekende, Nu is he een stumme geworden. bauen dat alle, so wolde he myne vruwe ghevneert hebben, vnde hefft se ouel ghehandelt dat se syner bosheyt nycht wolde ghenoch doen. De meyster sprak. morgen vmme tercien tijt, so wert iuwe sone suluen sprekende. vnde yd wert iw dan wytlick worumme he gheswegen hefft. Do de keyser hoerde dat he morghen scholde spreken, do verschrak alle sine craft van vrouden vnde sprack. Wolde dat got dat ick mynen sone nycht men eens hoerde spreken, so wolde ick dan gherne steruen. De meyster sprack Gy werden ene nycht allene een wort horen. wente gy werden ene verwar vnde yslik horen spreken, vnde werden der sake een ende horende, vnde als em iuwe | |
| |
vrouwe heft valschliken ouer tuget, vnde wetet hadde gy ene ghedodet van iuwer vrouwen rede wegen iw gheschege als enem riddere geschach, dede starff van leyde weghen, do he syne vruwe enweynich bloden sach vth eneme vyngere. vnde wo se em dankede, dat schole gy horen. De keyser sprack. leue meyster wo gheschach deme. De meyster sede. hetet den knapen wedder in voren, so wyl ick yd iw gantz clarlyken seggen. De keyser sprack, sunderlyken gherne wente du sprekest he wert morgen sprekende. Men brochte des keisers sone, vnde leede ene des nachtes nycht in den torn. men me leeth ene doch in ener veste behod. Do hoff de meyster an vnde sprak.
ID was een ridder, de hadde ene schone vrouwe, de hadde he vtermaten leeff. vnde eens geschach id dat se myt en ander spelden, vnde van vngheschycht, so hadde de ridder een cleyne scheede mest in der handt vnde de vrouwe sloch sick myt enem vyngere in dat mest. als se na dem worpele wolde grypen, vnde wart enweinich blodende. Do de ridder siner vruwen blot sach, do beswogede he vnde veel vmme. De vrouwe goet em water vnder de ogen. men he waert yo lenk yo bleker, vnde se hethe na deme papen gaen, dat he bewaert worde. eer de pape quam, so was he doet. Groet yamer was dar van synen vrunden. De vruwe dede ock nycht anders men off se steruen wolde vp der stede, vnde reep myt groteme yamere. O we my arme vrouwe, dat yck nycht myt myneme manne starff. Dat dreff se so lange, dat yderman medelydynge myt eer hadde. Me begroff den ridder myt synen eeren. De vrouwe veel vp dat graff, vnde dede gantz ouel vp dem graue. ere vrunde wolden se hebben dar aff getogen. se wolde yo by deme graue steruen | |
| |
Se spreken, wat helpet der sele dusse wyse. se scholde hen gaen vnde scholde arme lude trosten. Id mochte nycht helpen. Se sprak, we my dat reet dem werde ik nummer holt. Do de vrunde segen, dat se nicht anders en wolde. Do makeden se eer een hus bauen dat graff. als ener clusenerschen, vnde gheuen eer ere notrofft dar in. Nu was dar een ghesette in dem richte. Wen een oeueldedych mynsche waert verordelt. vnde ghehenget, so muste de vaget den deef de eerste nacht bewaren, dat ene nemant van deme galghen neme, vnde yd gheschach balde dar na, dat een ghedodet wart. De vaget reth suluen vmme vnde waerde syner. Do wart yd de nacht gantz kold, vnde em wart seer vresende. Do sach he een lycht in deme huseken, he reth dar hen vnde cloppede dar vor. Se sede, we is dar. He sprack, vrouwe ik byn yd iuwe naber iuwe vaget, vnde my vruset gantz seer latet my in. Se sprack. Ick vruchte gy reeden my wat to dat my bedroue. he seede. Neen ick verwaer, ik weet wol dat gy der rechten vrouwen een synt, de syck van truwe weghen eeres mannes hefft in dat elende ghesettet. De vrouwe leth ene in. Do he ene wyle by dem vure hadde gheseeten, do sprack he. vrouwe dorste ick nicht enweynich myt iuw reeden. so wundert my gy synt wol ghebaren, so sy gy schone vnde iunck, vnde my dunket, seete gy in iuweme huse vnde gheuen almyssen vnde lethen mysse holden. Id were iuwer sele vele beter vnde iuwes mannes. Se sprak, hadde ik de reede ghewust, gy weren my hijr nycht ghekamen. He verscrak, doch en leth he nicht af vnde sede. Ik hape nicht dat ik dar ouel ane gespraken hebbe. gy synt noch iunck vnde schone, gy scholden noch iuwes iunghen lyues bruken. Se antwerde. wylle gy dan | |
| |
myn bole syn. he sprack. Ia ik weerliken in gantzen truwen. Do vmme vyngen se sick vp dat graff, wat se sik myt een ander deden dat sy versweghen. Do hadde se eres mannes al vergheten. Do wolde de vaget gaen vnde seen na dem ghehangen, dat de em nicht scholde ghenamen weerden. De vaget hoff vp vnde schrey, wente na deme ghesette hadde he lyff vnde gut vervallen. vnde dachte, here goth wor soeke ik raet wo ik em do, vnde dachte, du schalt wedder tho der vrouwen ryden, off du raet an eer kondest vynden, vnde reth wedder to eer. Do he nu to der vruwen quam he bath dat se ene in lethe, dat dede se. De vaget sede eer wo yd em ghegaen was, vnde wo he na des konynges ghesette lyff vnde guth verlaren hadde. vnde wart gantz trurich vnde sprak. Leue vrouwe geuet my iuwen raet. Se sprak. hebbe ick sekericheyt an dy, so wyl ick dy wol raden. he sprak, vrouwe wo gy willen. Se sprak. laue my dat du my to den eeren wult nemen, so wil ick dy helpen vnde raden. De vaghet lauede eer vnde sprack. O vrouwe dat is iuwe othmoet. De vrouwe sprack. Id is nycht lanck dat myn man starff, vnde dat he doet is ghewest, als du wol west. lath vns ene vth grauen, vnde in des deenes stede hengen. He sprack. des danke iw god. Se grouen ene vth. Do sprack de vaget. O vrouwe, de deeff hadde ene wunde in deme houede, vnde worde me ene beschouwen, vnde sege dat he es nycht en were, so byn yck verlaren. Se sprack. so nym dat mest vnde houwe em ene wunde. De vaghet sprack weerlick vrouwe, do de here leuede, do was he myn gude vrundt, vnde hadde vns gantz leeff. ick en mach es nicht an deme herten hebben. Do sprak de iunge vruwe, vp dat du suest dat ick dy leeff hebbe, so wyl ick | |
| |
yd doen, vnde toch deme vagede dat swert vth, vnde how deme doden ene wunde in dat houet. Do seede se. Nu nym ene, vnde henge ene in des deeues stede. De vaget sprack. O vrouwe, deme deeue weren twe thenen vth geslagen. Se sprack. slae se em vth he sprack. Ick en hebbe dat herte nycht. Se sprack. dat du ouer merkest dat ick dy leff hebbe, so wyl ick yd doen, vnde sloch em de twe thenen vth dem munde, vnde sprack. nu henge ene noch. he sprack. Myn leeue vrouwe myt iuweme orloue, he en hadde ock des ghemechtes nycht, wo schal ick deme doen. Se sprack, wat mannes bystu, houwe yd em aff. De vaghet sprack. scholde ick ock van dem lyue vnde gude kamen, ick en mochte des nycht in myneme herten hebben. Se sprack, nu hen dat du sust dat ick dy ok wyl leeff hebben, so wyl ick id ock doen, vnde dede de schande ock vnde sprack. Nym ene hen, vnde henghe ene noch in des deeues stede. He nam ene vp den rugge, de vruwe gynck em na vnde halp em, dat me eren doden man henck. Do begeerde de vruwe, dat he eer helde als he eer ghelauet hadde vmme de .ee. wente he seeghe, dat se em wyllych hadde ghewest in allen saken. he sprack. O du boeze wyff in alle der werlde, welk bedderue man scholde dy nemen. nu du de schande hest ghedaen dynem manne, de van dyner wegen doet bleff, do he dy men en weynich sach bloden vth eneme vinghere. De duuel neme dy to der ee, ick en wil dy nummermeer hebben. Ick hebbe dy truwe geswaren, dat ick neenen anderen nemen wyl dan dy, dat wyl ick dy wol vaste holden de wyle ick leue, vnde toch syn sweert vth der scheede, vnde dodede se to hand vppe der steede. Do sprack de meyster to deme keysere. Here hebbe gy myne reede wol verstaen. | |
| |
He sprak. Ia se is der bosesten wijf een gewest dede ye gebaren waert, vnde de hadde recht de se dodede wente se hadde meer quades ghedaen. Do sprack de keyser. Horde ick mynen sone men eens spreken, so wolde ick myner vrouwen reede nycht meer achten. Do sprak de meyster. Morgen so nemet iuwe heren to iuw, so weerde gy ene wysliken vnde verwar horende, vnde wert dan een ende vmme iuwe wijff. De souen meystere gyngen to samene, vnde worden to rade wen de here scholde spreken, vnde nemen synen raet dar to. he sprack. Id is nu tijt dat ick spreke huden vp dussen dach, so beholde ick my dat leuent vnde iuw altomalen, vnde en sorghet nycht wo ick rede
|
|
Auteursrechtvrij