Historie vanden vier heemskinderen

[fol. 227]

Dat XXVI. ca. Hoe Reinout metter hulpen Gods op turcken vocht ende hoe Maeldegijs bi hem quam ende (die) hoe Maeldegijs den soudaen versloech.

Als Reinout aldus te Triple gecomen was, dair lach hi acht dagen in groter allende, soe quam daer nyemare dat Tabarie belegen was ende Akers in groter sorge ende dattet veel Kerstenen verslegen waren ende gedoot. Doe vergaderden die heren.xxx. hondert man om de stede te secoursen ende te helpen te pairde ende te voet, wantmen koes die vroemste. ende cloecste die hem dochten nut te wesen om die vaert te bestaen. Ende als Reinout verhoerde dat die Kerstenen wt togen op dye Sarrasinen, so liep Reinout me te voet bi theer oft een arm pelgrim geweest had so datter niemant op hem en acht: terstont wast verboetscapt onder de Turcken dattet heer van Tripe onder wege was. om die stede te secoursen, daer reden die Turcken die Kerstenen te gemoet om dat te benemen. Ende als de Kerstenen

[fol. 228]

hoerden dattet heer vanden Turcken op hem quam, waren si seer vervaert want si luttel volcx hadden ende vielen alle over haer knien ende anriepen onsen here dat hi hen helpe ende bistant doen woude, want si anders alle doot blijven mosten. Mittien versagen die Kersten den Turcken comen ende als dit de Kersten sagen. waren si so vervaert dat si weder keren wouden. Als Reinout dit sach riep hi: ‘Gi heren, set u alle vromelic ter weere ende twivelt niet. God sal ons hulpe senden.’ Met dese woerden versach Reinout een pijnboom, groot dick schoon ende lanc; Reinout lieper toe ende wrancken wter aerden. Als dat de Kerstenen saghen ripen si alle: ‘Helpe Ihesus van Nazarenen, wat wil doen desen pelgrijm: hi en hevet cousen of schoenen noch wapenen an nochtans wil hi hem ter weere setten, dus laet wi hem leenen wapenen dat hi niet bloet en sta.’ Doe wert Reinout wapen gedaen of hernas; sinen boem de groot was, corte hi tot sinen wille ende maecter een staf of dair hi op dien dach menigen Sarrasijn mede versloech: onder des zijn die Sarrasinen den Kerstenen seer genaect mit een so groten heer dair die Kerstenen seer of vervaert waren. Reinout die vrome ridder liep met naersten den Turcken tegen. ende sloecher wel xxx. doot, eer die Kerstenen an quamen: die Kersten dit siende verbliden hem alle ende grepen doer Reynouts vromicheit een moet ende baden Gode dat hi hem die pelgrim behouden woude ende traden met een stoute moet an ende sloeghen op die Sarrasinen, dat si den rugghe keerden ende setten hem ter vlucht, elc wat si vlien mochten, Als dit Reinout sach dat si vluchtende waren, liep hi mit sienen stave na ende sloecher veel doot. want wat hi geraecte mit sinen stave moste sterven: aldus vervolchde Reinout die Turcken tot dat hi quam int grote heer, daer hij niet geduren en

[fol. 229]

mochte. ende keerde weder om bi den Kerstenen daer die strijt geweest hadde ende als hi daer quam, besagen si wat volc dat si verloren hadden, doen vonden syer.xx. doot.x. ghewont, daer si rouwich om waren, mer Reinout troestese. ende si voeren tAkers ende Reinout liep mede, de verlicht was met vuerriger minnen Gods, lach des dages met sinen gesellen in die poert mer des nachts ghinc hi heimelic van sijn gesellen ende dede hem onder die Sarrasinen, daer hi haer lagen vernam ende sloecher veel doot: dit dede Reinout xl. nachten die een an die ander ende alst yet began te dagen liep hi weder in die stat waer eenich Sarrasinen wten heer waren om water te halen. oft anders: die waren alle verslagen van Reynout. ende als die Sarrasinen dat sagen dattet hem alle nachte geboerde gingen die Sarrasinen ende seident den soudaen hoe datter een was die meerre was dan twee groote luiden ende vacht met een grote stave daer hi mede versloech man ende paert. Als dat die soudaen hoerde swoer hi bi sinen god Appollijn dat hi den Kerstenen seer verderven soude ende niet weder keren, hi en hadde Kerstenrijc gewonnen ende onder sijn tribuyt ende magnificenci of macht gebrocht. Doe dede die soudaen brieven scriven ende ontboet alle zijn baroenen dat si bi hem quamen ende brochten met hem alle die gheen die ter weere goet waren. Ende voert ontboet die soudaen sinen paeus Calistaen dat hi soude varen inden lande van Suyden ende winnen alle die steden ende sloten daer hij bi comen mochte ende verbernense tot in die gronde; mer God die alle dinc versiet ende den sinen inden noot niet en begheeft oft verloren laet,

[fol. 230]

die seynde den Kerstenen hulp daer si bi verlost werden ende die Turcken verwonnen. Die historie seit ons dat dit waren Reynout ende Maeldegijs. Maeldegijs hadde heremijt gheseten vier iaer. Nu verhoerdi dat die Sarrasinen den Kerstenen grote persecuci deden. ende wouden over varen om Kerstenrijc te winnen. Maeldegijs dede sijn ghebet tot Gode ende badt voir den Kerstenen ende als hi in sijn ghebet lach hoerde hi een stemme die hem beval van Gods wegen dat hy sonder toeven trecken soude ende helpen de Kersten haer ongeval wreeken ende soude daer vinden sinen neve Reinout die Gode ghetrouwelic diende. Als Maeldegijs dit hoirde wert hi seer verblijt ende sonder vertrecken bereyde hi hem om te gaen na Akers want hi Reinout seer begheerde te sien. Aldus heeft hem Maeldegijs gehaest dat hi des anderen dages binnen Akers quam. Hier en binnen is dat Sarasijnse heer over gecomen ende setten haer tenten ende pauwelionen in der Kersten landen. Ende als Maeldegijs binnen Akers gecomen was, sochte hi Reinout so lange dat hien vandt. Ende als Maeldegijs Reinout sach verkende hi hem ende sprack Reynout toe ende seide hem wie hi was. Reinout dat horende, was met bliscap ontsteken dat hi hem niet onthouden en mocht. ende nam sinen oem inden arm ende custe hem: daer deden si malcander grote vrientscap. Doe vraechde Reinouts geselle: ‘Wat man was dat?’ Reynout seide: ‘Ic segge u voerwaer, en hadde God ende die man gedaen, ic had lange doot ende verloren geweest; dicke heeft hi mi ende mijn broeders verlost wt menigen swaren perikel met sijn conste ende cracht die hi daer toe dede: het is mijn oem ende is gehieten Maeldegijs.’ Hier en binnen begonden die Sarrasinen hem te bereyden om te striden.

[fol. 231]

ende dit wert binnen der stat vernomen ende wapenden hem ende deelden haer volc ende Maeldegijs met Reinout soude wesen metter eerster scare. Aldus reden de Kersten wt der stat in schoender ordinancien ende die Sarrasinen setten haer volc mede in ordinancie ende sloegen so op malcander met groter nijt. dat daer menich mensch ghevilt wert. Daer sachmen Maeldegijs menigen Turck vanden paerde slaen ende als dit Reynout sach loech hi ende sloech met sinen staef so vreselic dattet menich Turc metten live becopen moste ende die Sarrasinen meenden die Kersten sonder weer te verwinnen overmits haer grote menichte van volc, mer God en woudes niet verhengen, want Maeldegijs ende Reinout doden so veel Turken met die hulpe van God dat si der Turcken scare doir braken: die Kersten siende dese vromicheit van Maeldegijs ende Reynout, sloegen mede inder Turcken heer so datter veel doot bleven. Met dien versach Maeldegijs den souden van Parsijs. ende reet op hem, mer het en deerde hem niet overmits sijn starke wapenen die hi aen hadde ende die soudaen stac weder op Maeldeghijs mit sulcker cracht dat hi met zijn paert vallen most. Reinout die altoes bi hem was, sach dat ende was vervaert ende sloech weder op den soudaen dat hi doot ter aerden viel. Reynout nam des soudaens paert biden toem ende gaft sinen oem Maeldegijs dier met haesten op spranc ende dancte Reinout sinen neve ende toech sijn swaert mit groter nijde. ende sloech weder op den Turcken daer hijse dicste sach ende Reinout volchde hem altoes na ende doer braken der heiden scaren ende scoffierden theer. Ende aldus vochten dese twe heren sonder rusten van des morgens totter noene ende Reinout sloech met zijn stave drie soudanen: als dit de

[fol. 232]

heyden sagen worden si alle versaecht ende stelden hem ter vlucht ende al haer enginen lieten si after. Als dit die Kersten sagen dat die Turcken voervluchtich waren volchden sise na met al haer macht. ende Maeldegijs de altijt de voerste was velder veel van den orsse. Aldus werden die Turcken al vliende geslagen want wat Reinout met sinen stave beliep, sloech hi doot. Aldus vervolchden si die Turcken tot Nazareth toe, daer si in weken ende die Kersten bleven buten. Die Sarrasinen droevich sijnde van haer verlies ginghen te rade wat si doen souden of si die stede tegen die Kersten houden wouden of niet. Doe seide die coninc die de stat behoerde: ‘Gi heren, wij en mogen die stede tegen dye Kersten niet houden: laet ons te nacht vlien in een ander stat.’ Desen raet genoechde hem allen ende deden also ende togen des nachts wter stat met groter haest. Ende als die Kersten vernamen dat die Turcken wter stat gheruymt waren keerden si weder nae Akers ende deelden tgoet dat die Turcken daer gelaten hadden.