|
| |
Dat XXII. ca. Hoe Roelant Ridtsaert vinc als hi van Sint Jacobs
quam ende hoe hem de coninc woude doen hangen ende hoe hem Reinout met sinen
broeders ende sinen oem Maeldegys verlosten.
Het is geboirt als Roelant sinte Jacobs geweest had. ende
weder om keerde na Parijs, dat hi gemoete Ridtsaert comen ridende op een wit
ors ende vervolchde een ever seer strengelic. Ende als hi bi Roelant quam, nam
Roelant den toem van sinen paerde in die hant ende seide: ‘Hout stille
Ridsaert, ghi sijt gevangen.’ Als Ridsaert dit hoerde was hi droevich
ende toech met haesten zijn swaert, doen seide Roelant: ‘Vaert met mi,
neve Ridsaert, want gi en moget u niet verweren.’ Ridsaert dat horende,
en wist wat doen, seide hi: ‘Neve Roelant, ic wil mi gaern in u geleide
op geven. ende met u varen waer ghi wilt, mer anders niet.’ Met dese
woerden voer Ridsaert met Roelant. Dese woerden heeft Maeldegijs verhoert daer
hi heymelic stont bi hem luden. ende reet met haesten so lange dat hi quam te
Montalbaen. ende Maeldegijs te Montalbaen comende, riep hi tot Reinout ende
seide: ‘Spoet u geringe ende wapent u: het is te doen, want Roelant heeft
Ridsaert ghevangen int wout te Bordele ende rijt daer mede na Parijs.’
Als Reinout dat hoerde wert hi met toerne ontsteken ende wapende hem met
haesten ende sijn broeders mede ende reden mit haesten so lange dat Reinout
Roelant sach met zijn broeder wel een walsche mijl vorde ende doe sloech hi
Beiert met sporen ende onderhaelde Roelant ende als hi bi Roelant quam. riep hi
met haesten: ‘Roelant neve, gi moet hier laten uwen roef.’ Roelant
antwoirde: ‘ic en sals niet doen, ic sal hem gevanghen leveren coninc
Karel, | |
| |
dien sal ontfangen blidelic, mer en sals doden
laten, al soude ic dair om sterven.’ Doe seide Ridsaert: ‘Broeder,
ic wil op sijn geleide varen.’ Reinout seyde: ‘Ghi en sult niet,
doedi minen raet.’ Roelant seide weder: ‘Hi sal, ist u lief of
leet.’ Doe wert Reinout toernich om die woerden. ende toech sijn swaert.
Doe seide Adelaert: ‘Laet staen edel grave van Merewout, ic wil wel dat
Ridsaert vaert in Vrancrijc met Roelant op zijn geleide.’ Reinout
wederseide dat seggen: ‘Broeder, laet wij en gaen, ic weet wel dat men
hangen sal.’ Roelant seide: ‘Reinout neve, men sal niet.’
‘Dat en salt’ seide Maeldegijs ‘want ic sal voer Roelant te
Parijs wesen.’ Op dusdaniger condicien voirde Roelant Ridsaert ghevangen
in zijn geleide ende voirde hem tot Parijs ende Reinout keerde weder met zijn
broeders na Montalbaen ende Maeldegijs was voer hem op wege ende toende sijn
const van nigromancien. ende plocte veel cruden die hi te gader stiet met den
appel van sijn swaert. ende als Maeldegijs dat cruyt gemenct had wert hi so
gelu oft soffraen wair ende voert toende hi sijn const so dat hi out sceen ende
cranc ende seer lanc zijn baert ende die ogebrauwen. den buyck was hem seer
groot ende de benen seer dicke ende scheen een groot mismaect mensche te wesen.
Doe dede hi an een groot ruwe mantel die lanc was, aldus ghinc Maeldegijs te
Montalbaen voer Reinout, ende als hi in de sale dus voer Reinout stont seide
hi: ‘Ic bid u, ghi heren, doet mi doch geven een maeltijt broots doir
Gode, want mi hongert seer dat gi mede deelachtich moet wesen al mijn goede
wercken die ic doe ende gedaen heb al mijn pelgrimagie die ic gedaen heb of
doen sal: gi siet wel here, dat ic een arm man ben.’ Doe seide Reinout:
‘Du segges waer, pelgrim,’ voert seide hi tot Adelaert: ‘Ic
bid u broeder, doer Gode, geeft desen armen pelgrim teten, want het is een arm
mensce.’ | |
| |
Adelaert was bereet ende seide dat hijt
gaern dede. ende dede den pelgrim een tafel decken daer hijen an sette. Reinout
stont voer die tafel ende seide tot Adelaert: ‘Broeder doet hem geven
xxx. pont, op dat God. ende zijn lieve moeder beware mijn broeder Ridsaert die
nu rijt met Roelant in Vrancrijke.’ ‘Amen’ seide doe
Maeldegijs dair hi sat. Voirt seide hi: ‘Ic sellen doen in mijn gebede
mer gi siet wel dat ic een arm mensche ben here, ende en mach niet lange leven.
daerom suldi dat goet geven een ander daert bet an besteet is. want ick en
machs niet dragen.’ Als Reinout dit hoerde iammerde hem dat Maeldegijs
dat goet wederseide. Doe seide Maeldegijs: ‘Ontbeit Reinout, en kendi mi
niet?’ ‘Neen ick, pelgrijm, dat is mi leet: ic en sach u nye met
ogen.’ ‘Gi doet, Reinout, en weet gi niet dat ic u te Parijs dede
setten op Beiert ende gi vielt tweewerf daer of ende de derde reise sette u
Roelant in den sadel, doe nopte hi Beiert met sporen.’ Doe seide
Adelaert: ‘Ic seg u voerwaer, het is Maeldegijs.’ Doe seide
Ridsairt: ‘Wie sach ye sulcken man van der const van nigromancien!’
Reynout seide: ‘Sidi dat oem? hoe wel neemdi mijn broeder waer, ic waende
dat gi op die vaert waert na Parijs om mijn broeder te helpen; ic sie wel: ic
moeter selve. Wapent u, gi heren, gi moet mede.’ Doen seide Maeldegijs:
‘Gi ende uwe broeders moeter varen ende neemt Volbeiert mit u ende bi
Montefaucoen suldi mi verwachten, want ic sal noch tijts genoech comen ende ic
sal u bescheit seggen hoet mit u broeder staet.’ Aldus nam Maeldegijs
oerlof ende reisde na Parijs dat hi eer te Parijs quam eer Roelant. ende [doe]
Maeldegijs in Parijs quam ginc hi te hove daer hi den coninc sach sitten ende
knielde voer hem ende seide: ‘God die de werlt maecte, verleen u, edel
coninc, sege ende victori ende bewaer u voer | |
| |
verdriet.’ Als coninc Karel dese Maeldegijs sach seide hi: ‘God
verwate di pelgrim’, ende nam een stoc die bi hem stont ende sloech den
pelgrim dair mede dat hien hoerde noch en sach ende seide: ‘ic en ghelove
niet meer pelgrims die comen van Romen of over zee.’ Als dat de coninc
seide, trat Maeldegijs wat afterwairt ende toende sijn conste van nigromancien
ende verwandelde den coninc sijn gedacht als dat hem die slach beroude. Doe
seide Maeldegijs: ‘Heer coninc, het en is niet goet dat alle dieven gaen
souden als pelgrimen want gi siet wel, heer coninc, dat ic een arm man ben: dat
moechdi, here coninc, an mijn verwe wel sien ende de mi quaet doen, de doen
sonde, ende in allen landen daer ic geweest heb dair heb ic u seer horen prisen
voir een goet man, mer God betert, mi dunct ic en cans an u niet vinden.’
Doe seide de coninc: ‘Pelgrim, mijn misdaet is mi leet mer ic en can mi
niet wachten voer een toevenaer, genoemt Maeldegijs, God willen
verdomen.’ Maeldegijs seide weder: ‘Heer coninc, ic quam huden tot
minen ongelucke int wout van Bordele: dair gemoete ic vijf heren ende ic had bi
mi vergadert metter bede.xx. pont ende een out cleet, dat selve namen si. ic
hoirde datter een Maeldegijs genoemt was: God willen verdomen ende ic hoirder
twe nomen, die een Reynout, die ander Adelaert, mer dalderfelste was mi
Maeldegijs.’ De coninc seide: ‘Weest te vreden, pelgrym, ic sal u
gheven xxx pont voer tgeen dat u mijn neven genomen hebben.’ ‘Heer
coninc, waer ic bi den wege gegaen heb, dair heb ic veel doechden van u
gehoert.’ Doen woude die coninc Maeldegijs doen geven xxx. pont, mer
Maeldegijs en wouder niet ende seyde: ‘Edel heer coninc, of ic dese
penningen van u name ende ic dan quame in anderen landen, mi stonder of te
hebben groot swair verdriet want vondemen tghelt bi mi, men soude seggen dat
ict gestolen had, mer wildi | |
| |
mij geven xx pont, die neme
ic gaern ende benaise heimelic in min cleder so dat mense niet en vinde of mi
enighe dieven meer an quamen, ende ic bid u heer coninc, wilt mi doch doen
geven een maeltijt, dat u God almachtich daer of loen, want ic lange niet
gegeten en heb. ende my hongert wtermaten.’ De coninc dede Maeldegijs xx.
cronen geven ende teten brengen. Maeldegijs seide in hem selven: ‘Heer
coninc, gi sult noch becopen de smeete die gi mi te voren gaeft.’ Coninc
Karel seide tot Maeldegijs: ‘Coemt vrient, hier sitten op dese banc, men
sal u etens. ende drinckens genoech geven van goede spise of van wijn.’
Doe seide Maeldegijs: ‘God loens u here’. Aldus ghinc Maeldegijs
sitten an die tafel daer hi eten soude. ende men brochtse hem genoech van spise
of wijn. Maeldegijs at met gemake ende coninc Karel diende hem selve. Die
coninc heeft een bout van een gebraden paeu ghenomen ende seide: ‘Vrient,
gape ende nem dit morseel: ic salt di geven in de eer van Gode, gi en atet nie
so goet.’ Maeldegijs beet mit haesten toe ende vatte den coninc sinen
duym mede ende beet sijn tanden te gader; mit haesten toech de coninc sinen
duym weder na hem. ende ghinc sitten op een banc ende seide: ‘God scende
di, pelgrym, dattu hier ye quames, du hebste mi bi na minen duym of
gebeten.’ Doe seide Maeldegijs met clagende woerden: ‘Ay heer
coninc, en belget u niet, en had so groten honger, ic en meendes niet te tide
te crigen. Aldus heer coninc, ist geschiet buten mijn weten.’ Mit dat
Maeldegijs dese woerden seide quam Roelant in die sale ende brocht Ridsaert met
hem. Doe seide de coninc: ‘Nu verblijt u, pelgrim, ghi sult nu gewroken
werden over die gene die u gheroeft hebben.’ Doe ginc coninc Karel
Roelant te moet ende | |
| |
hiete hem welcoem ende seide:
‘Neve Roelant, brengdi mi Ridsaert gevangen of brengdien op u gheleyde:
dat wilt mi bi uwen eede seggen.’ Roelant seide: ‘Heer coninc, ic
brengen ghevangen, dus doeter uwen wille mede dat u gelieft.’ Doe seide
coninc Karel: ‘Ic sal hem doen hangen ane Montefaucoen noch van avont bi
zijn kele.’ Doe seide Ridsairt: ‘Here coninc dat waer te veel: gi
en waert nie so coen dat gi mi pinen sout willen te doden.’ Doe seide
coninc Karel: ‘Setstu di dan tegen mi?’ Met dien sloech hi Ridsaert
mit een stoc. Ridsaert die coen was greep den coninc bider kelen, doe bescutten
de heren den coninc ende Roelant seyde: ‘Heer coninc, gi misdoet sere dat
gi mijn gevangen slaet.’ Die coninc seide weder, al soude hi scande
hebben: ‘hi set hem tegen mi. mer het is om niet: mi comer of dat mach,
ic sal hem doen hangen.’ Voert seide hi: ‘Roelant neve, wiltdijt
doen?’ Roelant antwoerde: ‘Neen ic.’ Doe vraechde die coninc
Olivier of hijt doen woude, diet oec ontseide. Doe riep hi Ridsaert van
Normandien ende vraechde of hi Ridsaert sinen neve hangen woude, twelc Ridsaert
mede ontseide; daerna vraechde hijt den hertoge Sampson ende seide:
‘Hertoge vercoren Sampson, wildi mijn leet helpen wreken ende hangen mijn
neve Ridsaert? ic sals u dancken.’ Sampson seide weder totten coninc dat
hijs niet doen en woude. Aldus vraechdet de coninc van Vrancrijc elc bisonder
alle de xij ghenoten, diet alle ontseiden dat si Ridsaert niet hangen en
wouden, hoe vriendelic dat hem die coninc badt. Die histori seit ons, doen die
ghenoten den coninc ontseit hadden dat si Ridsaert niet hangen en wouden, so
stont daer een op ghenoemt Ripe here van Ripemonde ende seide seer stoutelic:
‘Edel coninc van Vrancrijc, willen mi die ghenoten loven ende sweren ende
haer trou te pande setten dat | |
| |
si mi niet en sullen
misdoen, so salic doer uwe ere te Montefaucoen uwen neve Ridsaert
hangen.’ Coninc Karel seide: ‘Ripe, ghi bent een stout man.’
Doe riep Karel die genoten dat si bi hem quamen ende als si biden coninc
stonden, seide hi tot Roelant, Olivier ende Dunay: ‘Coemt ende gevet hier
u trouwe dat gi Ripe nemmermeer misdoen en sult, al hanct hi mijn neve.’
Doe seiden die heren: ‘Wi beloven hem dair om niet te misdoen,’ des
gelijcs deden die.xij. ghenoten dat si Ripen nemmermeer misdoen en souden al
hinge hi Ridsaert; dit sworen si alle sonder alleen Ogier van Denemerken. Doe
seide die coninc ende louch seggende: ‘Ripe, genoecht u nu ende hebdi
borgen dat gi te vrede sijt?’ ‘Neen ic heer, dat seg ic u. mi
gebreect noch een man die ic meer ontsie dan alle die ander.’ ‘Wie
ist?’ seide die coninc. ‘Heer coninc, het is Ogier.’ Do seide
coninc Karel tot Ogier: ‘Geeft Ripe u trou.’ Ogier seide:
‘Heer coninc, ick en does niet, mer ic segge: so helpe mi God, hanct Ripe
mijn neve, hi en salder niet lange na leven.’ Als die coninc dit hoerde
was hi verbolgen. ende seide: ‘Heer Ogier, en geefdi hier uwe trouwe
niet, ic sal u mede doen hangen.’ Ogier seide weder: ‘Ic wil sien
die mi hanghen sal.’ Die coninc seide: ‘Grave Ogier, gi doet mi
verdriet: gi weet wel dat ic so veel heb verloren als van minen soen die ic
voer alle de werlt minde.’ Mit dat de coninc dat seide, heeft Ridsairt
Maeldegijs versien ende Ridsaert trat Ogier op den voet ende seide: ‘Des
conincs toern is u te swaer, neve, mi en mach niet misschien want ic heb
versien Maeldeghijs.’ Doe seide Ogier: ‘Waer is hi, neve, dat segt
mi.’ Doe sey Ridsaert: ‘Siet waer hi daer after sidt.’ Ogier
seide totten coninc: ‘Heer coninc, u toern is mi te lastich: hier gheve
ic Ripe mijn trouwe dat ic hem niet misdoen en sel, al hanget hi minen
| |
| |
neve Ridsaert ende al hebbe ick Ripen doot metten monde
gesworen, ic en meens metter herten niet.’ Dit dede Ogier op die troest
van Maeldegijs. Doe seide de coninc tot Ripe: ‘Nu hebdi u begeerte ende
haest u, ic en sal niet eer eten, gi en sijt weder om gecomen.’ Ridsaert
seide doe totten coninc: ‘Mi dunct, heer coninc, ghi sijt tot sware
penitencie gecomen. dat gi so lange an neemt te vasten, want en suldi niet eer
eten eer hi mi hanct, gi en aet nemmermeer.’ Ende mit dat Ridsert dat
seide ruymde Maeldegijs de sael ende liep met haesten ende socht Reynout, dien
hi vant bi Montefaucoen met zijn broeders ende als Reinout Maeldegijs versach
hiet hij hem welcoem ende seide: ‘Mijn lieve oem, segt mi, heeft Roelant
oec waer genomen na mijn broeder Ridsaert?’ Maeldegijs seide: ‘So
als ic sach, seer qualic: dies moechdi Roelant wel dancken, men brengt u
broeder wt om te hangen.’ Als Reynout dat hoirde was hi bedroeft ende
seide: ‘Wie sal so coenen man wesen die mijn broeder hangen sel?’
Doe seide Maeldegijs: ‘Het is Ripe van Ripemont.’
‘Help!’ seyde Reinout ‘en was daer niemant van al mijn hoge
magen die daer tegen dorsten seggen?’ Maeldegijs seide: ‘Neent,
Reinout, sonder alleen den starcken Ogier.’ ‘Voerwaer’ seide
Reinout ‘mi waer leet, had icken verslegen als wi vochten in Vaucoloen
ende hi over de Dordoene vloech.’ Doe sprac Maeldegijs tot Reinout:
‘Laet ons varen int wout so dat ons Ripe niet en mach verspien.’
‘Ick doet gaerne, seide Reinout; dus reden si in een hagedocht onder een
boem ende namen starcke wair na de galghe. Ter wilen si dus onder den boem
saten, so seide Maeldegijs tot Reinout: ‘Ic heb alte wonderlic mitten
coninc gevaren: als ic eerst in die sale quam, sloech hi mi, dat ic goetelic
verdroech ende bi mijnre consten dede ic hem de slach berouwen ende ic
| |
| |
clagede seer over u dat gi mi beroeft had ende xx. pont
genomen ende dien dede hij mi weder geven, doe badt ic hem dat hi mi teten
woude geven, twelc hi dede ende hi diende mi selver ende woude mi een morseel
geven. ende doe hijse mi in den mont steken soude, beet ic hem in sinen duym
ende doe ginc hi sitten op een banc ende sach mi lelic aen.’ Als
Maeldeghijs dit dus Reinout vertelde quam de heren so stercken vaeck an dat si
slapen mosten. ende ter wilen dat die heren dus sliepen quam Ripe mit Ritsaert
bi Montefaucoen ende Ripe seide tot Ritsaert: ‘Climt die leder sonder
toeven: nu sal ic sien wat hulpe dat u comen sal.’ Als Ridtsaert sach dat
hi de leeder op gaen most ende niet en vernam van Maeldeghijs of Reynout sinen
broeder. daer sijn hoep op stont, began hi seer droevich te werden ende meende
dat hi heel vergeten was ende seide tot Ripe mit droeven moede: ‘ic bidde
u, Ripe, laet mi mijn gebet doen. dat God mijn siel bewaren moet als si wten
lichaem scheit.’ Doe seiden Ripen ridders die hi bij hem hadde:
‘Heer, laet Ridsaert sijn gebet lesen. dat God sijnre sielen gedencken
wil ende Sinte Michiel.’ Doe seide Ripe tot Ridsairt: ‘Spreket u
ghebet.’ Doe viel Ridsaert over zijn knien ende seide: ‘O here, ic
bid u oetmoedelic dat gi mijn siel ontfermen wilt ende brengense in u rijc. O
waerdige here, doer u neder dalen in Marien wt den scoot uwes vaders ende van
Marien waerste geboren, so wil mijn siel verlenen rust ende bi u te regneren.
ende vergeeft mi mijn mesdaet die ic mesdaen heb van mijn kintsche dagen tot nu
toe. O waerde maget Maria ende moeder, bidt uwen gheminden soen dat hi mi mijn
sonden vergeve daer ic in ghebonden ben, also hise vergaf Maria Magdalena in
Simeons huys, daer si ons Heren voeten nat maecte mit haren tranen ende
droechdese | |
| |
mit haren hare. ende lieve Here, wilt mi
verlossen wter noot dair ic nu in ben dat ick niet en sterve desen scandeliken
doot.’ Als Ridsairt sijn gebet geeyndt hadde, stont hi op ende ghinc tot
Rijpen ende seide: ‘Ripe, nu doet met mij dat u gelieft: het vergae mi
soet mach.’ Doe seide Ripe tot Ridsaert: ‘Climt op ende ghi sult
sien, wye u helpen sal: hier sal ic u van den live roven ende sult te hants an
die galge hanghen. ende soe u doot onfaen. ic segge u Ridsaert, had ic hier
Reinout ende Maeldegijs, ic soudse hier bi uwer siden hanghen om u te meerder
scande te doen.’ Als Ridsaert dit hoerde sprac hi in hem selven:
‘God bewaerse van sulcker pijn’ ende als Ridsaert noch nyemant en
vernam began hi weemoedich te werden ende seide in hem selven: ‘Nu heeft
my Maeldegijs mijn oem qualic waer genomen.’ Ende met desen ghedachten
clam Ridsaert die leeder droeflic op ende droech het strop in sijn hant seer
meshopende. ende niet wetende, hi en soude sterven. Als Ridsaert op de leder
ginc ende te halven was wert Beyaert siende nae de galge ende verkende
Ritsairt: Reinout ende sijn broeders sliepen noch harde vaste. Beyert sloech
Reinout daer hi lach dat hi daer bi ontspranc wt sinen slaep. ende wert
toernich op Beyert dairom ende seide: ‘Beyert, dat di God scende, waer om
slaetstu mi so seer? dit ben ic immer ongewoen.’ Met dese woerden spranc
Reynout op ende sloech sijn ogen nader galgen ende sach sinen broeder staende
bi na int hoechste van der galghen daer men soude hangen. Reinout dit siende
spranc op Beyaert ende sijn ander broeders mede op haer paerden ende reden na
der galgen. Ripe dit siende wert seer vervaert ende seide: ‘Ridsaert
neve, u coemt grote hulpe om u te verlossen, want ic sye Reinout comen riden op
Beyert so vreselic oft hi verwoet waer; ic en hinge u niet om
| |
| |
alle die werlt: dat ic u hier brochte dede des conincs
gebot.’ Doe seide Ritsaert mit grot verdriet: ‘Ripe, gi mochtet wel
ontberen dat gi met mi niet en spottet.’ Ripe seyde: ‘Ic en doe
waerlic, so mi God goet ic sal u die ogen ontbinden ende latent u sien’
ende als Ridsaert die doec van den oghen was sach hi sijn broeder Reinout comen
op Beyert ende sijn ander broeders mede ende sijn oem Maeldegijs. Mit dat
Ridsairt dit sach verblijde hi hem ende seide: ‘Ripe, ghi waert bet te
hove gebleven: dat gi mi vermaet te hangen, suldi swaerlic becopen. ’
Maeldeghijs was altijt voir Beyert ende als si bi der galgen quamen liet
Maeldegijs zijn spere sincken ende woude Ripe doer steken ende wreken Ridsaert.
Doe riep Reinout dat hijs niet doen en soude, doen liet Maeldegijs Ripe staen
ende ghinc houwen ende steken onder sijn knechten ende Reynout is onder die
galge gereden. ende sloech Ripen opten helm dat hi viel vander leder, doe seide
Reinout tot Ripe: ‘Du valsche tyran. God doe di sterven der quader doot
dat ghi u pijnt te verdoen Ridsaert minen broeder.’ Ripe viel op zijn
knien voer Reinout ende bat genade seggende: ‘Reinout edel ridder, wildi
mi laten leven, ic sal u gheven Ripemont.’ Reinout seide weder:
‘Neen ic niet, ic en liet u niet leven om al de werlt.’ Doe nam
Reynout Ripe bij den helm ende brochten ter galgen. Doe seide Ridsaert:
‘Ick bidde u broeder, geeft mi Ripen wapenen want die coninc heeft hem
beloeft groten scat: dat sal ic hem eyschen.’ Doe nam Reynout die wapenen
van Ripen ende gafse sinen broeder Ridsaert ende Reinout hinc Ripen. Als dat
ghedaen was, seide Reinout: ‘Gi heren, laet ons weder een gekeer doen na
huys’ mer Ridsaert seide: ‘Eer ic thuys keer, sal ic totten coninc
riden ende eyschen hem tgoet dat hy Ripen beloeft hadde.’ ‘Doet
dat, broeder, wij sullen u | |
| |
hier wachten want ghi weder
keert.’ Met dese woerden spranc Ridsaert op Ripen ors ende sloecht met
sporen ende reet [nae] Parijs. Ende als hi bi Parijs quam versachen die coninc
ende was gelegen boven opt pallays in een veynster. ende bi den coninc lach
Ogier. Als de coninc Ridsaert versach wanende dattet Ripe was, seide hij:
‘Nu sie ic wel dat Ripe stout is, hi heeft gehangen Ridsaert te
Montefaucoen, dat sie ic wel; nu sel ic hem sijn leen vermeren ende geven hem
steden ende sloten.’ Als Ogier dit verhoerde wort hi droevich in hem
selven. ende liep met haesten in den stalle ende sadelde Broyforte ende leiden
wten stalle ende spande sijn sporen ende spranc op sijn paert ende reet na
Montefaucoen. Als dit de coninc sach, was hi vervaert voir Ripen ende seide:
‘Ic duchte dat Ogier Ripen slaen sal,’ ende riep tot zijn baroenen,
dat si hem wapenen souden ende selve wapende hem die coninc mede. ende spranc
op sijn paert ende volchde Ogier, die vorde voren was. Ogier is bi Rijtsaert
gecomen ende waende dattet Ripe waer ende seyde tot hem: ‘Segt mi Ripe,
hebdi mijn neve Ritsaert gehangen? ic seg u: en mochen verdingen niet die ye
lijf ontfinghen, ende sal u hier ter stede thoeft van uwen lichaem
snijden.’ Als Ridsaert sach dat Ogier was verbolgen seide hi tot Ogier:
‘Ogier neve, steket op u swaert, ic sal u de waerheit seggen: Ripe is
selve gehangen.’ Als Ogier dat hoerde verblide hi ende seide: ‘Doet
u helm of, ic seg u: en sidi niet mijn neve Ridsaert, so wairlic help mi God,
ic sel u tlijf nemen; laet ic des, so moet ic ramp hebben.’ Met dese
woerden dede Ridsaert den helm of ende liet Ogier sijn ansicht sien. Doe seide
Ogier: ‘Ritsairt neve, rijt van hier want coninc Karel volghet mi
naerstelic ende soude mi gaerne slaen, waert dat ic Ripen yet mesdaen
hadde.’ Aldus sceiden die heren van | |
| |
malcander.
Ogier reet weder om na den coninc. ende Ridtsaert hil bi een berch ende Ogier
wachte den coninc. Als Ogier bi den coninc quam, vraechde die coninc Ogier waer
om dat Ripe niet en quam ende wat aventuer hem gheboert was. Doe seide Ogier
dat hi Ridsaert verhangen had ende hadde hij bi hem mogen comen, hi souden
ghedoot hebben. Doe seide coninc Karel: ‘Heer Ogier, ghi en sult niet so
koen wesen, ic sel hem wel te rechte houden tegen alle die gene de hem deren
mogen.’ Ogier antwoerde: ‘Dat suldi, heer coninc, an de galge te
Parijs.’ Coninc Karel en hoerde de woerden niet ende reet den berch neder
ende riep: ‘Coemt voert, Ripe van Ripemont. ic segge u in der waerheit: u
goet sal ick u vermeren ende bescermen dat ghi geen so koenen man vinden en
sult die hem tegen u soude dorren vermeten quaet.’ Doe seide Ridsairt:
‘O valsch coninc, soude gi goet geven datmen mi hangen soude, dat sal u
qualic vergaen.’ Ridsaert liet die spere sincken ende reet opten coninc.
Als dat die coninc sach sloech hi met zijn swaert de spere in stucken ende als
Ridsaert verbi hem liden soude sloech hi hem dat hi vanden paerde viel.
Ridsaert spranc weder op sijn voeten ende ginc tegen den coninc. Doe quam
Reynout ende reet opten coninc met sijn spere ende stacken dat hi voer hem ter
aerden viel. Als Reinout sach dat die coninc gevallen was vanden peerde, seide
Reinout mit soete woerden: ‘Heer coninc, sit weder op u paert ende rijt
te Parijs.’ Doe sprac de coninc: ‘Reinout, wat hebdi vernomen? sidi
gecomen om mi lachter te doen?’ ‘Ya ic, here coninc, want te
Montefaucoen heb ic verhangen Ripen, die ghi geboet dat hi mijn broeder hangen
soude.’ Doe seide die coninc: ‘Des ben ic te onvreden.’
Mettien riep die coninc sijn baroenen ende seide: ‘Waer sidi, neve
Roelant? Reinout is ghecomen | |
| |
binnen mijn lant. ende
heeft mi scande gedaen: coemt, helpt mi nu vanghen den moerdenaer.’ Als
Reinout van de coninc dese woerden hoerde seggen, wert hi toernich. ende spranc
van Beyert ende nam den coninc tegen sinen danck. ende werpen op Beyert ende
swoer bi zijnre trouwen, hi soude gevangen bliven: dit versach Roelant ende
Olivier ende menich edel francoys de grote begeerte hadden om haren here te
helpen. Hier en binnen was Ridsaert gecomen tot sinen paerde ende ginc houwen
met sijn swaert onder de Fransoysen; daer na quam Wridsairt ende dede mede veel
vromicheit ende Adelaert viel mit sijn broeders in de Fransoysen daer si theer
dicste sagen ende Maeldegijs volchde na Roelant, Ogier, Olivier ende Dunay
volchden Reinout om te verlossen den coninc al dat si mochten. Reinout dus
ridende metten coninc. was bevreest om sijn broeders die noch after waren. dat
si in den stride bliven souden ende te seer verladen waren van volc. ende soude
hi hem luiden helpen, so most hi den coninc laten. Ende als Reinout sach dat hi
sijn broeders niet helpen en mocht, hi en most den coninc quijt wesen, werp hij
hem van sijn paert tegen die aerde dat hem therte breken dochte ende Beyert
sette hem ter vluchte met Reynout. ende als die coninc sach dat hi Reynout ende
sijn broeders niet volgen en mocht, keerde hi met sijn volc droevich in Parijs,
want hem waren wel hondert man of gesleghen ende Reinout met sijn broeders
keerden met vroechden tot Montalbaen.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd