Hier beginnen sommige stichtige punten van onsen oelden zusteren

(66) Van zuster Trude van Breda. († 1454)

Dese guede zuster Trude was seer trouwe ende sorchvoldich voer dat gemyene guet te verwaeren, ende pijnden oer alsoe nouwe toe te sien als si mochte, opdat bi oeren schulden niet veronradicht⁴⁾ en worde. Ende alsoe vlitich was si hierynne dat, hadde⁵⁾ si argent ene veder gevonden, si hadde si opgeboert, ende hadde si ten orber gebracht^6)a). Sij was seer oetmodich ende spaerich in allen dijngen, die si gebructe, opdat si van overvloedicheit gien reeden en drofte [142c] geven⁷⁾. Seer oetmodelike plach si oer cleder te lappen, ende alsoe lange als daer yet an was, dat wat dochte, soe droech si sie oetmodelike. Ende desgelikes was si oeck oetmodich in oeren boecken, ende soewat dat sij hadde, dat was oetmodich ende verworpen ende verciert mitter doechde der armoeden. Sij was seer vlitich op oer werck, want nummermeer en sach men sie⁸⁾ ledich, als die tijt te arbeiden was. Want si mynde den arbeit ende den orber⁹⁾ in oerselven ende oec mede in enen anderen, wetende dat den arbeidenden monyck mer één duvel an en vechtet, daer die ledige van ontelliken vianden aengevochten wort^b). Sij was stille van woerden ende en hadde niet veel callynge¹⁰⁾, sonderlinge¹¹⁾ over oeren wercke,

4) in het ongereede raakte; verg. Lübben: vorunraden = verwahrlosen, vernachlässigen.

5) bovengeschreven.

6) een nuttige bestemming gegeven.

a) D 49 verhaalt van een monnik, die drie erwten verspilde en daarvoor het vagevuur moest lijden.

7) opdat zij zich niet behoefde te verantwoorden over verkwisting.

8) bovengeschreven.

9) het geestelijk gewin, dat in den arbeid gelegen is.

b) Verg. Johannes Cassianus, Institutiones l. X, c. 23: ‘operantem monachum daemone uno pulsari, otiosum vero innumeris spiritibus devastari.’ Zie nog inl. § 20.

10) veranderd uit callnyge.

11) hs. sond'elinge.

[p. 250]

mer mit goddienstiger eensomheit¹⁾ pijnde si oer dijnxken te doen, merckende dat in veelheit der [142d] woerde die sunden niet ontbreken en moegen, want als sancte Augustijn secht: ‘Waer dat veel swijgens is, daer is veel geesteliker starcheit. Ende waer dat veel clappens ende callens is, daer is dicwile vele twistes ende onvreden.’ Ende want dit die guede zuster Trude mercte, soe was si seer sorchvoldich dat swijgen te bewaeren in oerselven ende oec mede in enen anderen. Ende hieromme als si enyge onnutte callinge hoerde, soe plach sijt trouwelick te vermaenen.

1) in godsdienstige overpeinzingen verdiept; verg. de aant. bij 127a.