Hier beginnen sommige stichtige punten van onsen oelden zusteren
(1919)–Anoniem Hier beginnen sommige stichtige punten van onsen oelden zusteren–
Auteursrecht onbekend(43) Van zuster Yutte van Reemen. († 1441)Dese guede zuster Yutte [79d] was noch seer jonck, doe si toe meister Gerijts huys quam; ende doe si starf, en was si niet veel oelder, want si was van vijftijn jaeren. Ende al wasset dat sij nochGa naar voetnoot9) een kynt was in den getaele der jaeren, het en was nochtan gien kynt overmyds kyndschen wercken. Ende al was si desgelikes jonck in | |
[pagina 148]
| |
den lichaem, sij was nochtan oelt overmids natuerlike wijsheit ende verstandelheit oers sinnes, soedat si temaele niet kyndsces te handen en toech. Die oeltheit, secht die wijse man, is eersomlicGa naar voetnoot1), niet van langen dagen, noch in den getaele der jaeren gereekent, mer in rijpheit ende eersomnheit der zedenGa naar voetnoota). Sij was seer willich ende bedienstich den zusteren te helpen. Ende alsoe punte[80a]lick ende bequamelickGa naar voetnoot2) plach si oer werck te doen, alsoftGa naar voetnoot3) een oelt mensche hadde geweest, soe datmen oer niet nae en drofte sienGa naar voetnoot4) als enen kynde. Ende hieromme hadden si die zusteren recht geerne te wercke, als si hulpe behoefden. Het geviel op een tijt, dat si inden brouhuys te wercke was, ende die zuster, dier si helpen solde, was van oer ghegaen, soedat si daer allene was. Ende doe ghevielt dat daer ene werlike maget tot oer inquam, die in voertijden oer spoelgenoete geweest hadde. Ende doe si die magetGa naar voetnoot5) daer allene sach, genck si tot oer, ende sprac oer vrendelike toe ende vragede oer, hoe dattet oer genge, ende hoe dat si hier woenen mochteGa naar voetnoot6). Doe antwoerde si oer weder, ende segede: ‘Lieve [80b] vrendynneken, ic en moet nu niet mit u callen.’ Ende doe si dat gesecht hadde, genck si rechtevoert uuten huys, ende liet die maget daer allene blyven, opdat si yoe niet en dede tegen gehorsomheit ende tegen den raet Desgeens, dien si bevoelenGa naar voetnoot7) was. Voerwaer, dit was een guet begijn der gehorsomheit ende der oetmodiger onderworpenheit. Hadde dese wortele niet uutgeradetGa naar voetnoot8) geworden, hier moste ommer een guet boem uut gewassen hebbenGa naar voetnootb). Hiernae waert si zieck an der pestelenciënGa naar voetnootc), ende doe si oer alsoe schicteGa naar voetnoot9), datmen sach, dat si dieGa naar voetnoot10) Here van hier haelen wolde, soe genck moder Lizebeth ende sprac oer toe. Ende onder ander woerden vragede si oer, of oer opset oeck alsullick weer, dat si onsen lieven Heren ewelike dachte te dienen. Ende [80c] als si anders niet van oer vernemen en conde, dan dat si in den dienste Godes myende te volherden, soe vragede si oer voert, of si daer giene mynne toe en hadde, dat si onsen lieven Heren oer reynicheit loven mochte. Ende want si te kennen gaf, dat sij daer grote begeerte toe hadde, soe segede oer moder Lizebeth voer, ende dat solde oer zuster Yutte naeseggen. Ende als si oer dan voersegede: ‘Ick lave Gode | |
[pagina 149]
| |
van hemelrijcke ende Mariën Sijnre liever moder ende alle Gods heyligen in ewiger reynicheit te dienen,’ ende voert als dat toegaet - soe waert zuster Yutten herte mitter graciën Gods ontfoncketGa naar voetnoota), ende segede dese voersegede woerde naeGa naar voetnootb). Ende uut vuericheit oers geestes riep si ende segede daertoe: ‘Yae, ewelike in rech[80d]ter trouwen.’ Ende als die zusteren dat hoerden, worden si merclike seer daerin gestichtet, dat soe jongen herte, dat noch een kynt was inden jaeren, alsoe vuerichlike hadde gesproken. Ende want si noch soe$yonck was als van XV yaeren, soe en wolde oer die priester oer hilich Ammet niet doen. Ende doe gengen die zusteren tot hem ende segeden hem, hoe vroet ende verstandel dat si van synne weer, ende dat si hier nye gedaen noch te handen getoegen en hadde, daer men enyge kyndesheit uut mercken mochte, mer dat si altoes alsoe wijslike gewandert hadde, alsoft een oelt, belevet mensche hadde geweest. Ende als die priester dat hoerde, soe dede hi oer hoer hilich AmmetGa naar voetnootc). Ende hier voer si blijdelike mede hene [81a] totten genen, dien si voergenoemen hadde ewelike in cuyscheiden ende in gehorsomheiden te dienen. |
|