Hier beginnen sommige stichtige punten van onsen oelden zusteren
(1919)–Anoniem Hier beginnen sommige stichtige punten van onsen oelden zusteren– Auteursrecht onbekend(36) Van zuster Stijne ten Wiele. († 1435)Dese guede zuster Stijne hadde oer inden iersten al wat te lijden, want het was een levendich, luchtichGa naar voetnoot8) mensche van natueren, soedat dit leven ende oer natuer niet overeen en droegen, ende daertoe en was die mynne niet alte groet, die si toe desen leven hadde, soedat oer mitten ierstenGa naar voetnoot9) al merckelike bange wert. Mer doe sijt overgetredenGa naar voetnoot10) [66d] hadde, gaf oer onse lieve Here gracie ende visi- | |
[pagina 128]
| |
tierde si alsoe van bijnnen, dat si oer alte maele overgaf in Sijnen dienste. Ende daertoe begavede Hi sie oeck, dat si oer alte wijslike conde regieren in oere bangicheit. Want si was recht open tegen oer spreeczuster ende segedet oer al ongevenstlike uut, soe wat fantesiën of becoringe dat oer overquamen. Ende dan plach si sympelike raets te volgen ende dede altemaele nae guetduncken oere spreeckzuster. Ende oeck plach sij sonderlinge oeren vlijtGa naar voetnoot1) daertoe te geven, dat sij der zusteren doechden mochte mercken. Ende vanden enen leerde si gehorsomheit, vanden anderen lijdsomheit ende van enen anderen mercte si, hoe oetmodelick ende hoe scheemelic dat hi hemGa naar voetnoot2) hadde, ende hoe seer si hemGa naar voetnoot3) tot ster[67a]ven gaven, die nochtan alsoe grote dijnge nae der werlt ghehad mochten hebben, ende die oeck alte veel weecliker ende clenliker van natueren waeren dan si. Ende hier voelde si merckelike baete in. Ende als oer inquamGa naar voetnoot4), dat sijs hier niet maken en solde koenen hoer aldus tot gehorsomheit te geven ende aldus altoes onder eens anders wille gebuyget te staen, ende dat oer dat werck alte zuer solde worden, ende anders mennigerhande fantesiën ende cleymoedicheiden, die oer die duvel inbrachte, mit welken dat hi sie geerne weder totter werlt gebracht hadde - omme dese fantesiënGa naar voetnoota) ende gedachten te verwijnnen gaf si sonderlinge oeren vlijt eens anders doechden te mercken, die si wiste, dat oeck ondertijden in ban[67b]gicheiden weren, ende hem nochtan soe doegentlick ende wijslick in oeren strijde ende becoringen hadden. Ende maecte aldus van eens anders doechden een panser der gerechticheitGa naar voetnootb), mit welken dat si oer weeren mochte ende uutdoen die schuttenGa naar voetnoot5) des alreschallixstenGa naar voetnoot6) viandesGa naar voetnootc). Ende aldus nae sancte Pauwels woerde, soe wrachten oer alle dijnge mede int guede, want si nae den opsatte hilich geroepen wasGa naar voetnootd). Dese guede zusterGa naar voetnoot7) Stijne hadde in beveel, dat si dat wullen verwaerde. Ende want sijt in oere yoeget geleert hadde raets te volgen, soe was si sonderlinge mit deser oefficiën onderworpen onderGa naar voetnoot8) oeren oversten, ende dede altemaele nae oeren guetduncken. Ende pijnden alsoe veel alst in oer was, dat sitGa naar voetnoot9) altemaele [67c] liet in | |
[pagina 129]
| |
derselverGa naar voetnoot1) oetmodicheit van verwen, daer sijt in gevonden hadde, ende sonderlinge dat want, dat die zusteren droegen. Sij was seer treckendeGa naar voetnoot2) ende toeherdende, hoe dat si die menschen mochte trecken, dat si onsen lieven Heren dienden. Ende als si enen anderen wat gueds seggen of leeren mochte, daer hi uut gebetert mochte worden, des en scheen oer gien verdriet aen te gaenGa naar voetnoot3). Ende daer hadde si oeck sonderlinge gracie toe wat guedes te seggen; want si was recht bevellich ende bijweselick van woerden. Ende hierom hadden si die werlike megede, die wille hadden onsen lieven Heren te dienen, ende ander guetwilighe vrouwen sonderlinge lief. Want doe si op oeren dootbedde lach, quemen twie werlike [67d] megede tot oer, ende dien segede si soeveel guets, ende hoeseer dattet oer nu beliefdeGa naar voetnoot4), dat si onsen lieven Heren van oere yoeget gedient hadde, dat si daer beide alsulken inslachGa naar voetnoota) van cregen, dat sijt voert opsatten GodeGa naar voetnoot5) te dienen ende vervuldent oeck mitten wercken. Doe die zusteren omme des bans willen verdreven worden, als voerscreven is, hadde si alte veel aftreckens van oere moder, die si alte geerne bi oer beholden hadde. Want het was een suverlick mensce ende daer was si luchtich ende levendich bi, soedat die moder anxt hadde, dat si op die bijsterheitGa naar voetnoot6) comen mochte. Ende oec soe wasset oer enighe kint, ende hadde oec wal, daer si sie mede voeden mochteGa naar voetnoot7). Mer si en wolde gienssijns oere mo[68a]der begeerte consentieren. Mer si pijnde oer siGa naar voetnoot8) tevreden te setten mit zueten guedertiernen woerden ende segede: ‘Lieve moder, laet u nu lief wesen dat ic mitten zusteren trecke, want isset dattet hem niet wal en gaet, soe vijnde ic u alden dach wal weder te comenGa naar voetnoot9), ende weert dattet hem wal genge ende gi my dan bi u behoelden hadden, ende haddet my daer henegenamenGa naar voetnoot10), dat solde u dan altoes yameren.’ Mit aldusdanigen zueten woerden satte si oer moder tevreden, ende vercoes, dat si liever armoede ende gebreck mitten zusteren wolde lijden, dan dat si bi oere moder gebleven hadde, daer si nochtan ongelikeGa naar voetnoot11) beter dage nae den vleische gehad mochte hebben. Seer | |
[pagina 130]
| |
trouwe was si totten zusteren, want doe si toe Arnhem woenden ende [68b] die tijt quam, datmen der zusteren arveGa naar voetnoot1) dorsschen solde, soe waert zuster Stijne daer gesant om te dorsschen ende te huys te vueren, dat hem onse lieve Here verlient hadde. Ende als si dan hierover doende weeren, soe quemen daer die zusteren, die hierGa naar voetnoota) in den banne gebleven weren, ende dien die schepenen der zusteren guet beloevet hadden, ende brachten der stad boeden mit hem, ende nement doe altesamen, soe wat den zusteren gewassen was. Doe dat zuster Stijne sach, wert si alsoe uuterlikeGa naar voetnoot2) druckich ende weemodich, dat si van groter persen oers hertenGa naar voetnoot3) bloet brack. Want sij becandeGa naar voetnoot4) de uuterlike noetdrufte, die de zusteren in vreemtheiden hadden, ende daeromme genget oer bovenmaten naeGa naar voetnoot5), dat diegene, die Gode niet [68c] en ontsagen, oeren sweet ende arbeit alsoe onnuttelike solden verdoen. |
|