Het Hernhutsche nachtegaaltje in eene vrolyke luim

De onkuische konkel.

Toon: Myn hart verzeid is voor altyd.

Ik heb een wyf, ze is zelden t'huis,
Maar babbeld in de buurt;
Zy maakt my kaalder als een luis,
Schoon zy zich vaak verhuurd:
Zy loopt by zekere schurfde nol,
Wier moêr haar hielp de kop op hol,
ô Spyt! ô spyt! ô spyt!

[p. 164]

2.

 

Myn kinders ziet zy niet naar om,

 

Die lopen moeder naakt:

 

Ik ben door haar een schone som

 

In 't Huwlyk kwyt geraakt:

 

Noch zuipt zy, als zy schyven heeft,

 

Dat zy om huis noch ons niet geeft,

 

Dat beest, dat beest, dat beest.

Ik werk, ik wurm en doe myn best
Gelyk een eerlyk man,
Doch wat ik doe, ik zie op 't lest
Dat niets meer lukken kan;
Hoewel zy my geloven doet
Dat zy nu beter denkbeeld voed,
Ik vrees, ik vrees, ik vrees.

Zy wil nu eerlyk leven, en
Verkopen Sits en Thee;
Doch dat ik achterdochtig ben,
Is, 't is op raad van vee,
Dat niet dan eigen voordeel zoekt
En eerlyk en oneerlyk doekt;
Geduld, geduld, geduld.