Hemelschen Parnassus-bergh, met verscheyde sang-dichten betuynt

[p. 202]

Lof, ende Feest der Heyligen in den Hemel.

I.

Stem: Den nieuwen. Most.

O Hemels Vaderlandt

In glorie triumphant,

Hoe schoon en vreughdigh is dat Koninghs Hof,
Daer altijdt wordt gesongen Godes lof?

Uw voor-zaal is van goudt

Vol fijn gesteenten, rijckelijck bebouwt,
Met twaellef Poorten hoogh verheven;

[p. 203]

 

Elck is een diamant,

 

Die als de Sonne brandt.

 

 

 

Geluckigh, ende bly

 

Is uwen Borgery,

 

O Sion rijcke Stadt, en huys des Heer:

 

Uw hovelingen sijn vol vreught, en eer.

 

Daer by Godts Hooghsten Throon

 

De Seraphins verheught met blijden toon

 

Hem Sanctus, Sanctus, Sanctus singen,

 

En buygen neer voor hem

 

Met volle vreughde stem.

 

 

 

Noch hert en heeft bedacht,

 

Noch 's menschen sin betracht,

 

Noch oir gehoort, noch oogh en heeft beschouwt

[p. 204]

 

Wat Godt bereydt heeft, die op hem betrouwt.

 

Ons hert, en geest versucht,

 

Hier op dit tranen-dal vol ongenucht.

 

O Heer laet ons tot u genaecken,

 

En stelt ons by't getal

 

Van uwe Vrienden al.