Hemelschen Parnassus-bergh, met verscheyde sang-dichten betuynt


XXIII. Nedrighste liefde des Alderhooghsten. Stem: O mensch siet hier den mensch. O Minnaer van den Mensch, Die ons hier komt besoecken, En soo vuyl hoecken Van 't sondig' hert
[pagina 132]
Bewoonen wilt, en niet afkeerig werdt. Uw liefde Jesus is te groot, Die ons onwaerdigh, tot uw Tafel noodt, En doet oprechten Voor slaef, en knechten Soo een Godtlijck Broodt. Wy worden hier beschaemt, O Heer by u te komen, Die opgenomen Tot Gasten zijn, En Tafel-vrienden sonder eer, of schijn. Daer d Engels met eerbieding' gaen, Noch derven hun gesicht niet eens opslaen, Maer met lof-sangen,
[pagina 133]
En groot verlangen U ten dienste staen. Wat recht uw liefd' al uyt, O Minnaer van de Menschen! 't Zijn al uw wenschen Ons u gelijck Te maecken, die gy treckt uyt aerd', en slijck. Ten waer wy kenden uw gemoedt; Die ons dit al uyt enckel gunste doet: Wy souden schromen By u te komen Herder Jesu soet.