|
| |
| |
| |
Beandtwoordinghe Op de Lofbre Prys-kaerte Behelsende den Oorspronck en Lof der Rymkonst Uytgesproken ter Konstvergaderinge op de Gilde Kamer der Weerde Drie Santinnen.
Den 9. Meye 1700.
ROem waerde helden vande redenkonst, wilt soecken
Het redens reed' bestier, en spaert gheen moyt noch boecken
Maer slaet de linnen blaen, door u vernuft eens om;
Ontschacht de vleders nu der Swaenen, schoon sy stom
Syn, sullen s'u doen sien dat haer beroemde daden,
Is d'eygen voedtsel spys, die Thelicon versaeden,
Waer door t'gheschakelt breyn ontschakelt wordt door konst,
Als t'eeuwigh al bestier den mensch, met zeghen jonst
Door syne liefde, comt het herssen breyn door stralen;
Daers noyt gheen Constenaer; die const sagh zeghenpralen,
Of dien die t'al doorsiet, voorsagh dat oock in hem.
Der soeten sanck op maet doorvlochten, met de stem'
Door t'aengenaem gheluyt, van duysent soete kelen
Is by gheval gheluckt, waer onder t'soete spelen
Van snaer en Orgel spel, wiert aen den disch ghestelt,
En doen wiert by t'gheval, een soeten thoon vermelt,
| |
| |
Die s'mensschen oor, en hert, quam vreughdigh te doordringhen
Elck vinder van syn konst, die dacht, men moet nu bringhen
De thoonen by melcaer, om dan een soet gheluyt
Te vinden, by t'gheval, dat uyt het spelen spruyt.
Soo wiert eerst by gheval het spel op maet ghevonden
Soo oock de Schilder-konst, van een die wiert ghesonden,
Om toesicht van het vee te hauden, op het veldt,
Syn gheest door zielen swim bevanghen en ghequeldt
Wiert, door der Sonnen glans bestralende sijn schapen,
Syn Const bevanghen gheest, die bleef daer op staen gapen
en heeft met lommer-blaen t'schaepsch wesen afghemaelt,
Waer uyt de Schilder-konst heeft by gheval ghehaelt
Haer oorspronck en begin: want niet can name draghen
Ten sy dat door t'gheval, een wesen can behaeghen
Aen Const als t'wesen heeft, t'heeft alles een beghin,
En daer t'begin valt goet, daer vloyt een oorspronck in.
Ghelyck men voortydts, niet en wiste van papieren
Om het ghespannen breijn, met gheest te laeten swieren,
Door den ghebeckten schacht der Swaenen, uyt gheruckt:
Maer wiert met pin, of priem, op le6er en schors ghedruckt,
Tot datter by gheval de Conste ded' vergaeren
Dat men ghevonden heeft, t'gheschrift op Palme blaeren
Te stellen: want men wist doen noch niet van t'gheschrift
Op rottelinnen doeck te setten, dat ghesift
Is, en gherodt, ghemorst, ghepletter, en ghemalen:
Maer van Castimides, quam het den naem te haelen,
En vande Palme blaen, noemt men t'nu bladt papier
t'Beghin quam by gheval; Castimides docht, hier
Vint ick t'beghin, dat my nu by t'gheval doet leeren:
Hoe datmen Const en Recht, door conste can vermeeren
| |
| |
Soo quam dat by gheval: want Godt en heeft ons niet
Gheschapen, met het ampt datmen ghebruyckt en siet;
Daer most eerst oorspronck sijn, eer het cost name voeren.
Men noemt het zaet gheen boom, voor dat t'als boom can roeren
De kinders inden doop, hoemen die namen sal,
t'Sy Pieter, Jan, of Claeys, dat comt oock by gheval.
Het redelyck verstandt hiel t'herssens breyn ghespannen,
Gheknelt met diep ghedacht, van wys befaemde mannen,
Die doen de penne Const, ghecommen was in t'licht
S'en hebben moyt, noch, sweet, noch aerebeydt gheswicht,
Als sy tot Godes lof, hun thoonen ghingen setten
t'Ghesloten herssenvat ontsloot, en quam te letten
Op t'aenghenaem gheluyt, van woorden die op slagh
Waeren voor t'oogh ghestelt, eer dat het oogh schier sagh;
En hebben by gheval, die woorden t'saem ghebonden,
Waer uyt den Oorspronck, wiert der Rym-konst uyt ghevonden
Dit was het ryms beghin, eer dat het name drough,
Als s'hebben wel ghesien, dat t'een woordt t'ander slough.
Als doen wiert by gheval, daer lief-tael in begrepen
Die woorden wierden doen doorhekelt, en doornepen
Door d'aenghenaeme klanck, die dan uyt jder woort
Syn by gheval ghevloyt, waer van den naem quam voort,
Diemen nu Rymkonst noemt, t'soet vloybaer aerdigh schryven
Seght ons Horatius, dat sal onsterf'lijck blyven
Met naem van redenryck want Rymkonst is den trap
Waer door t'gheschakelt breyn in top van wetenschap
Vol zeghen prael en roem, beheerst de waere zuylen
Van tonghekrockte recht, waer onder dat moet schuylen,
t'Onwetent dom ghevley, van t'dom ghewaende volck
t'Bestraelde reden breyn, sal als een zeghen tolck
| |
| |
Verschynen, vol van glans, als t'Sonne licht in 't oosten
Om die hem vindt in druck te helpen, en te troosten
In teghenspoet of pyn. staet nu myn Musa staet;
En wilt soo verr' niet gaen, doorhekelt naer de daet,
Van t'konst Ghebroederschap, die hier in Neerlandt woonen,
Hun roem, die sal my staegh, een glansbaer stoffe thoonen,
Die t'aude Roome, nu, met Griecken Overtreft;
De redenrycke glans, Homerus romp verheft:
Schoon hy ghestorven is, syn Rym, en konstigh schryven
Sal als een öly vloet, noch altydt boven dryven
Want de welsprekentheyt, quam door syn Rym konst voort
Als eenen Cicero, wiens lof men heden hoort.
Waer laet ick troembaer schrift, door Heynssius gheschreven
Dat als een Sonne blinckt? is Cats nu niet verheven
Onder t'weetghierigh volck? ick laet gans amstel daer,
En spreeck myn Broeders aen, uyt onse Reden schaer;
Waer van dat staet vol roem, een Smit, wiens konstich smeden
Heeft met Rymhamer werck, door Rymkonst gaen ontleden
Gans Eustachius deught, dat vol van zeghen glans,
Wiert speelwys voortghestelt, tot lof van alle Mans,
En Liederyck de Buck door Droomers eerst beschreven,
Daer Griecken ende room, nu door hun konst moet sneven,
Clarinde de Princes van Mantuä wiert net
Met aLLe zeghen eer, ghethoont Door een aCket.
ALTYDT VLYTIGH.
|
|
Auteursrechtvrij