|
| |
| |
| |
Lof-dicht Op den Oorspronck ende Lof der Rym-konst Uyt de Rethorike Gilde-kamer Binnen Leffinghe, gheseyt Jesusten. Voerende voor Kenspreuck Altoos Doende.
Den 9. Meye 1700.
OM Lof, en Oorspronck van de Rymconst te beschrijven
Soo wilt (O Jupiter) mijn penne daer toe drijven
Op dat ick schrijvende, beschrijf de rechte konst
En constigh na de konst. betoont my uwe jonst
Om met een goet beleyt dit Romwerck af te maelen
En naer den rechten heysch, den lof met lof t'erhaelen
Als toecomt aen sulck werck, de wijl gy Vader sijt
Der vruchten. Aen de welck sulck werck wort toegewijt
Waer van u Herssen-pan de waerheyt can ghewaeghen
Die gy met grammen vust beswangert hebt gheslagen
Die selfs niet baeren kond oorsaeck beslotentheyt
En open doorganck: aen dees herssen vrucht ontseyt.
En had' 'tVulcaen ghedaen, die door béytel en hamer
Een doortocht heeft ghecapt, daer dese vrucht bequamer
Als voor. Ter weirelt wiert ghebracht, en metter spoet
Minerva (dus) ghenaemt. midts sy den mensche voet
Met wysheyt, als Godinn' der Rymconst aenghebooren.
Want uyt haer spruyt den Rym, vermidts men van te vooren
De wysheyt hebben moet, eer jemant Rym verweckt
En met een bondigh Rym, in Rym, den Rym ontdeckt
| |
| |
Want die beklemmen wilt het t'sop der Berghs Parnassus
En drijncken uyt den vloet ghesproten van Pegassus
Perseus vliegent peirt. Moet eermael by der hant
Hebben, dees Herssen-vrucht, eer hy veel vruchten plant
De reden wijst het selfs dat wie dees vloet wil smaken
Moet hebben deel der kracht, van die haer quam te maken
Dat is een snellen geest, die hoogh en laghe dwaelt
Eer dat hy by Apoll' eenighe lessen haelt
Want noyt geen midassen, en sijn soo hoogh ghesteygert
Tot op den Helicon. De wyl hun plomheyt weygert
Gheleertheyt. Diemen leert al leerende met vreught
Waert in ghecoestert wort de wel volmaeckte deught
Uyt welck veroorsaeckt wort den lof der Goôn en Menschen
Wat b'houft den mensch van mensch, en Gode meer te wenschen
Als datmen uytten can met Godt-zieligh verstant
Het eynd' waer toe men hier ter weirelt is gheplant
Om na den corten tijdt van dit (vergancklick) leven
De Ziel (het waerde pant) aen Gode weer te geven
En wat den rom belanght, al wie wel Rymen can
Na regel en na maet, is soo gheluckigh Man
Als oyt de luck-vrouw can met zegen overgieten,
De wijl den drouven tijt hem noyt en sal verdrieten
Als hy de ledicheyt, van sijn tijts overschot
Besteet. Tot meerder eer van sijnen, Heer en Godt
En schoon, het Heydens volck die geenen Godt en kenden,
Hoe sy, met yverdrift hun tot de Rymconst wenden
Canmen bevinden (die de Boucken wat doorsnuft).
(Daer Fama noch op romt) van menigh klouck vernuft.
En is het Rymen dan niet weerdigh om te prijsen
Om dat uyt haer de deught, en duysent Consten rijsen
| |
| |
Want wie voor desen was met wysheyt overlaen
Die waeren al te saem, de Rymkonst toeghedaen
Alst blijckt aen Cicero, in sijn al oude wercken
En Aristotoles, alwaer men can bemercken
Veel Zinne-beelden die den mensch te leven leert
En hoe men tot de deught van't quaet kan sijn bekeert
Als mede Socrates, die door sijn soete Rymen
De deught van trauwbaerheyt, soo t'samen conde lymen
Dat het een wonder scheen, en leest Virgilius
Sult leeren, wat een Kynt sijn Vader schuldigh is
Als u Eneas wijst, die sijnen Vader draeghde
Van midden uyt den brant. Doen Meulaus Troyen plaeghde
Met vier en vlam. 'twelck dient, oock tot een voorbeelt wreet
Voor d'Overspeelders die soo Godts gheboon vergeet
En wilt gy voorder sien hoe 'tRymen is te loven
Het Bybel-bouck, sal u ontdecken veele proven
Die David heeft ghedaen, met spel en Rym gheklanck
Als oock den Wyse-man die heele jaeren sanck
Jae siet de Wetten GODTS, aen Moysem eerst ghegeven
Die sijn by dese Const, oock al op Rym gheschreven
Op dat de Jonckheyt (die nogh swack sijn van verstant)
Te beter leeren sou'n, om leerend' soo gheplant
Te worden inde deught en in de vrees des Heeren
In't goet volstandigh sijn en hun van't quaet af keeren
Want Rym versterckt den geest, en mackt ghedachtenis,
s'Is voester van het breyn. En veel geheymenis
Wort licht door Rym ontdeckt, dat langh te voor verholen
En in het duyster bleef. Soo can de Rym noyt dolen
Want sy als leyd'-ster is tot alle Constens wijck
en daerom (wel te recht) ghenaemt, oock Reden-rijck
| |
| |
Wel aen dan weerde Const, die voet u queeckelijnghen
Op het twee-spits gheberght. Met reden maghme sijnghen
O Edel Retorijck door Consten opghebracht
Met alle weerdicheyt door uwe Const gheacht
O weerde suyver Maeght, die door u kuyssche zeden
U Minnaers onderhout met een soet tijts besteden
O reyne soete bruyt, die u Bruygoms beloont
Met Lauwer kransen, die hun vroome daên bekroont
Te recht sijt gy de Goon, waer van men hoort ghewaeghen
Dat gy mistroosticheyt, en droufheyt cont verjaghen
Door uw aentrecklicheén, en veel bequaeme stof
Die gy seer milde deelt, aen die melden uw' lof
Romruchtigh' Amasoòn, besproyt met alle vreughden
Omlommert met den glans, van duyst derhande deughden
Die Mominus en sijn maet, doet barsten vanden spijt
Om dat hun stekend' haet by u geen voordeel lijt
Door die uw' lof omvaemt, hun vinnigh snater-becken
Dat sy hun eygen hert, in duysent stucken trecken
En daerom can u lof, noyt sijn ghenough verspreyt
Want VYt rYMCVnst sprVYt DeVght, Ionst, VreVght, In LeerbaerheYt.
ALTOOS DOENDE.
|
|
Auteursrechtvrij