De Heliconsche echo, of wêerklank der rymwerken der Nêerduitse redekameren en bezondere konstminners, uitgegalmt op den 9. en 10. mey 1700
(1700)–Anoniem Heliconsche echo, of wêerklank der rymwerken der Nêerduitse redekamers en bezondere konstminners, uitgegalmt op den 9. en 10. mey 1700 in vold, De–
Auteursrechtvrij
[Folio Q2v]
| |
Konst-beantwoordinghe Van wegens Hooft-man, Prince Deken en Eed' der Oudvermaerde Gilde des H. Gheest Binnen de Stad Oudenborgh onder den Tytel van Cranck B. Stier.
| |
[Folio R1r]
| |
Die men Parroche hiet, bepaelt op vaste Landen,
Allencx zyn uyt ghedyckt, Polderen, Muden, Stranden
Yder Dorp wierdt ghenaemt Naer sijnen rechten aert,
Van het Landt, soo het lach, hoogh' ofte nederwaert,
Ghelycker wys men vint veel duysend' aude weghen,
Van Dorpen, Op-hill'-aerd', neder in Es gheleghen,
Es naer de Schijtsche Tael, Water'n-Es-En bediet,
Op hill'-aerd', staet in Es, ghelyck in Water-vliet,
Vernaemt Es-inne, ten opsicht van Op-hill'-aerde,
Lambînus Pillard de Esne was danGa naar margenoot* in waerde,
Dijckemude eertyts was deel van Esene Serck,
Hier van te schrijven meer, behoeft en meerder werck.
Pillard gheseyt Esne, heeft sijnen naem' ghekreghen,
Als het Schijtsche Volck van d'Hebreeusche af ghedreghen,
Gaer-sate-namen op het Nederduytsche Sandt,
Af-kommers van Japhet, bebauwt wierdt en beplant.
d'Aude d'uytsche tael, uyt de Schijtsche af-getogen,
Naest de Hebreeusche, is gheweest van groot vermoghen,
By ons altyt bewaert, gheleert en blyven staen,
Daer den Spaignaert trots, met den Frans en Italiaen,
Van hunne Schytsche tael ten deele sijn gheweken;
Met de Latinsche tael t'omhelsen ende spreken,
Onsuyver, onder een, gheminghelt en vervalst,
Van stuck tot stuck ontlet, gherabrackt en onthalst,
Daer wy in teghendeel Vrylaeten zyn ghebleven,
Ongheschonden, tot lof die Vlaender-lant beleven.
Waermê den Inghels-man en ander' zyn weerleyt,
Die Taelen leenen, zyn van minder waerdigheyt,
Een suyver Vlaemsche tael tot Rymen is bequaeme,
Oock mede wort bespeurt aen GODT seer aenghenaeme:
| |
[Folio R1v]
| |
Als Moyses songh in Rym met 'tvolck van Israêl,
Over den Zeghen-vaer, tot Pharôns Nederhel.
Soo oock de Suster dê van Moyses met de Vrauwen,
Als David, Goliat versleghen hadd' ter trauwen,
Het Vrauw'-gheslacht hem quam met blytschap te ghemoet.
Als sijnghende Rym-const, daer mede wierdt ghegroet,
David naer synen val heeft bitterlyck beleden
Syn sonden met ghetraên ghestelt in Rym-ghebeden,
Waer door hy wierdt verhoort van GODT het Eeuwigh Goet,
De Rym-const neemt in acht, daer mé den Heer voldoet,
Maeckt Lof-sangh t'synder Eer, en van syn lieve Moeder,
Voor Maeltyt spys bereet, ons dient tot Ziele-voeder,
Veracht wat strecken mach tot vuyle laster-klap,
Het schamper-jock neemt wegh 'tôlië ziele-sap,
Mydt u boven dien van oneerbaer Rym-ghedachten,
Te brenghen aen den dagh vervult van minne-klachten,
Daer mede 't Heydens Volck meest hunnen tydt versleet,
Al voor Homerus, was de Rym-const wyt verbreet,
Want Linus, Philamon, en andere Poéten,
Hebben uyt hun verstant de Conste laeten weten,
Begaeft met d'eerste plant van Pallas wortel-keest,
Al-eer de Grieck-sche tael is in ghebruyck gheweest.
Wegh, wegh, al sulck bedryf, ten zyn maer ydelheden,
'Tis beter syn vernuft in Godts-dienst te besteden,
Ghelyck men binnen Bruggh' met ooghen heeft ghesien,
Een wonderlycke saeck, by d'Heeren van Derthien
Der Gilde de Pensé, daer neder quam ghevloghen.
Een witte Helder Duyf,Ga naar margenoot* ('t is waer en ongheloghen)
In't midden vande Schaer: waer uyt ghesproten is
De Camer 'sHeyligh Gheest, dient voor ghetuyghenis,
| |
[Folio R2r]
| |
Een oudt gheschildert Beelt, soo sy aen tafel saten,
Die Godts lyden, in Rym, droef-sinnelyck af-maten:
Hier om noch alle jaer gheviert wordt dese Feest,
Op Witten-donderdagh ter Camer 'sHeyligh Gheest.
Alwaer zy tot ghedacht' van CHRISTUS bitter smerte,
Houden het Avont-mael, hoe wel bedroeft in't herte,
Ter wyle yder leest in Rymen een gheklaegh',
Van CHRISTUS onsen Heer op een besonder vraegh.
Waer mede is betoont den Oorspronck van de Conste,
Van Rymen, met den Lof, wanneer se eerst begonste,
Ghebruyckt tot lof en eer van yemants kloecke daedt,
Hem schier onsterflyck maeckt, en nimmermeer vergaet,
De Rym-konst' doet het hert' beweghen en doorsnyden,
Het dient om kracht'lyck te versoeten ymants lyden,
En met een woordt gheseyt, de Rym-const' overtreft
Al, dat verholen is, Herstelt, en wêer verheft,
Daer om de Const' bemint van Rymen 'tsal u baeten,
De Camer van dees Ghild' ghesticht is voor Vrylaeten,
Ghelyck'er niet een Stadt of wel ghestelde liën,
Van oudts ghewoone zyn in Rym-const' te verbliën.
Laet ons oock zyn verheught, ter wylen dat wy Vieren
De Feest van 't Heyligh Bloedt, ons herten daer toe stieren,
Gheluckigh is de Stadt daer sulck een Schat berust:
Meer aLs 'sWereLts goet, Waer Door 'tqVaet Wort WtghebLVst
In Rymghestelt door L.L. J.V.L. |