|
| |
| |
| |
Konst-beantwoordinghe Op de Prys-kaerte uytgegeven by de Bestierders vande Oudt-beroemde Vrije Reden-Gilde der Weerde Drie Santinnen Uyt onse Gilde-Kamer binnen Nieupoort Onder der Kenspreucke Vroeschepedimes Den 9. Mey 1700
U Goddelijck licht is in ons gedruckt O Heere Psalm. 4. vers 7.
T'Oneyndigh wesen (dat van niemant kan bepaelt-sijn
Van wiens onkunbaer breyn vernuft noeyt kan ghefaelt-syn)
heeft inden aen-beginn' den mensch, ghemaeckt uyt stof
Naer eygen beeltenis, en wesen: en in't hof
Der weelden thuys gheplaetst; dogh, keurigh naer de kennis
Van goet of quaet, verviel in straf. ó snoode schennis
Vande gheboon, gestelt tot welvaert van syn stant,
Dan wiert ons Vader wegh-gheruckt uyt 'tVaderlandt,
En moest' als ballingh, hier, en daer in't sweet gaen winnen
Het onderhoudt sijns lyf's: dan heeft hy gaen beginnen
Tot nut sijns naesaet's konstigh werck te bieden aen.
Dees dinghen vindt men inde oude boecken staen,
En wat sijn Kind'ren, oock d'ander naer-kommelinghen
Tot heden op den dagh ghedaen hebb'n, kanmen bringen
| |
| |
In't licht, door 'tondersoeck van 'tgeen geschreven is
Elck heeft sijn oorsprongh: ieder weet het voor ghewis
Waer uyt 'tal voortkomt, wie'n den vynder, oock den waerom
Alleen'lyck twijffeltmen des Ryms beghinsel. Daerom
Wort ons ghevraeght van 'tvlaemsch' Athenen [Brughsche Stadt]
Den Oorsprong en den Lof der Rym-konst. swaeren pat
Om te bewand'len. Waer sal men sigh selven keeren?
Wie sal van douden tydt begaeft sijn, die kond' leeren
De Rym-konst: soud't wel sijn Museus, die den tydt
Saturni (d'oude Godt) beleeft heeft! of wel sijt
Ghy 'tOrpheus, die den Vorst der hellen (Pluto) stelde,
Ghevleyt, door maat en sangh! tschynt jae. Dogh soo ick telde
Al die, Rym-konstenaers gheweest sijn, vindt men niet
Wien d'eersten Oorsprongh is, en vinder vande vliet
Castalis. Plato seght, datter een Godd'lijck drift-is
Daer mede dat 'tghemoet van die Rym't, dicht, begift-is,
Daer med' het Rymen maeckt en brenght in't light, soo soet
Datmen de selve voor een Godtheyt achten moet.
David den ghekroonden Dichter, ons komt leeren
Dat in ons is ghedruckt een Godd'lyck licht des Heeren.
Waer wil ick voorder gaen? is dit niet recht gheseyt
Dat d'edel Dight-konst geen beginn' en heeft, als leyt
Ghedruckt in't breyn. Dat sy ten voorschijn is vernomen
Wanneer den eersten mensch' heeft d'edle siel bekomen.
O Goddelycke gaaf! den Mensche ingestort,
Die teghen will', en weet, een Rym'-en-dichter wordt.
Die 'tsoete Ryme-dicht beminnen, moeten tuyghen
Dat sy dit edel voght van niemant anders suyghen
Dan uyt Minerva's borst. Door wie men moet verstaen
De Godtheyt die den mensch tot dight en Rymt port aen.
| |
| |
Want soo ons doude, van Minerva doen ghelooven
Dat sy uyt Jupijns hooft ghebooren is, door 'tklooven
Der diamanten byl. Is dit niet reght gheseyt
Dat 'sRymers oorsprongh maer alleen in d'herssens leyt
Van die door 'tHemels voght begoten wort. Geen Moeder
Bracht Pallas voort. Soo oock, en heeft Dicht-konst geen voeder
Om voort te groeyen, dan het Goddelijck verstandt
Dat vanden aenbeginn' den Dight is ingeplant.
En soud'mer vinden die de Rym-konst eere weyg'ren?
Sal iemandt d'edel dicht met wangunst teghen steyg'ren
Die d'oorsprongh is van al wat datmen konsten noemt?
Maghmen niet segghen dat den Dight en Rym sigh roemt
Als 'teerst' beginsel, end' de deur der wetenschappen!
Tot ander konsten komtmen maer alleen by trappen:
Maer d'edel Rym-konst tooght ons rechtighlijck de baen
Om tot de wetenschap en konsten in te gaen.
Ghelyck het zout den Mensch is noodigh tot het leven,
Is oock den Rym, en dight, om smaeck, en lust te geven;
Ghelyck het light den Mensch, verlight in duysterheydt
Soo doet de Rym-konst, die ons tot de reden leyt.
Al d'ander goeden, sijn als niet, kond' ghy niet dighten.
Den adel is wel schoon, dogh kryght haer luyster lighten
Uyt Voor-ouders. Ryckdom, is saecke prysens waert
Maer leydt in't nootlot. eer' en staet wordt opder aerd't
Van veel gesoght, maer seer onseker, light verlooren.
De schoonheyt wel begeert maer kan haer light'lijck stooren
Door koorts' of ander pyn. Soo dat al watmen vindt
Den mensch noeyt maeckt gerust, maer die den dight bemindt
Heeft met de Godd'lijckheyt, onsterflijckheyt, daer neven:
Wat soetheyt, deught, en vreught dat kan de Rym-konst geven
| |
| |
Is onbegrypelijck. Jae niemant die hier leeft,
Ten vollen aenden dight, lof, prijs, en eere geeft
Wie soud' van ons den Rym, en Dicht-konst, niet beminnen?
Wie sal van 'tryme rot, niet neygen hert en sinnen
Om 'tvlugge henxste Peert met yver nae te spoen?
Om met de Aganipp' sijn deusigh breyn te vòen
Om met de Sangh-goddinnen t'handelen met lusten
Om d'Heliconschen pat te wand'len. Jae niet rusten
Voor datmen selfs doorsweeft, de wolcken door 'tghedight
En tot den Hemel klemt, voor 'tGoddelyck gesight,
De Rym-konst is bekent by alle wys verstanden,
De Rym-konst wort ge-eert in alderhande Landen.
De Rym-konst heeft de kracht dat sy ghemoeden temt,
Door Rym en dightekonst, tot staet en eer m'opklemt,
Door Rym-konst men aen Godt kan soeten lof toesingen
Aen Rym-konst moet men oock den Lauwer-krans toebringen
Door Rym-konst, Konstenaers by ons onsterflyck syn
Rym-konst'naers (Jupyns soon's,) sijn dempers van veel pyn
Door Rym-konst' Rome end' Athenen zege-praelen
Door Rym-konst wort geҫiert de drie SANTINNEN'S saelen
Hy die den vollen lof der Rym-konst seggen wil
Dat hy syn moeyte spaert, en houdt van schryven stil.
Daer d'oorsprongh eeuwigh is. Hoe' wilt ghy dat ontbinden?
Den Dight onsterf'lijck is, sijn lof is niet te vinden.
Dogh Zoylus vol nijt alleen maeckt groot misbaer.
WIens YDeL Waen, sY naeCkt. Maer brUgghe rUst VoorWaer
|
|
Auteursrechtvrij