De Heliconsche echo, of wêerklank der rymwerken der Nêerduitse redekameren en bezondere konstminners, uitgegalmt op den 9. en 10. mey 1700
(1700)–Anoniem Heliconsche echo, of wêerklank der rymwerken der Nêerduitse redekamers en bezondere konstminners, uitgegalmt op den 9. en 10. mey 1700 in vold, De–
Auteursrechtvrij
[Folio I1v]
| |
Antwoorde Door de Gilde-Kamer des H. Gheest Binnen Brugghe op de Konst-begroetinghe Voor-gestelt Door de konst Kamer der Weerde Drie Santinnen, Jegens den 9. Mey, 1700.
WIe dryft myn vlugge pen, wat Rym-lust komt my d'wingen?
Myn breyn dat wilt 'tbegin en Lof der Rym-konst singen;
'Kgevoel een kitt'lend vijer ontroeren 'tbeckeneel
Tot schrandre Rym-konst, om met drift-doordronge keel
Dit zegen-rijck geheym en outheydt te ontléden.
De oude Rymers, ondersoeckers vande réden,
Als op den Toetsteen, door hun oordeel en verstandt,
Gegrondt, gevoelen door die kracht een gloênde brandt,
En seggen dat Natuur, of Godtheyt schijnt te wesen
Den oorspronck van dees Konst: die (als de Sonn') geresen,
Ontsteeckt het duyster breyn met schrandre Rym gevlyt
En hebben soo dees konst Apollo toegewyt:
Om dat sijn vinnig spits met gunst-bestraelde krachten
Doorspickelt, ons geheym met Heylige gedachten,
(Die ons een voorbeeld van den Kinderlycken aert
| |
[Folio I2r]
| |
Van kracht en eygendom van konst, natuurlyck baert,)
Door vlugge beeltenis het geestigh breyn bekommert,
De hoeders van het vêe, met groene blaên belommert,
Zyn d'eerste daer natuur dees konst heeft ingheplant,
Naerbotsende 'tgesang der Vogelen op't Landt,
En't ruyschende geschal van't riet en holle boomen,
Om, door natuurlyck Rym, de luyheyts drift te toomen,
Maer sonder vaste Maet; tot dat natuur hun klaght,
Met sang, op dight, gevoedt, tot Reden-konst hun braght,
Om door onmatig Rym der Goôn verholentheden
Te gallemen tot lof van d'ingedrongen reden,
Soo heeft den Leydsman van de Godt-gewijde schaer,Ga naar voetnoot(1)
(Doen hy sijn weere Volck bevrijde van't gevaer)
Den lof ons Heylands, sonder maet, in Rym gaen galmen.
Den Harpen-speelder songh in Rym sijn lofb're Psalmen,
En dwongh, door Rym, en spel op snaeren, Belial
Te ruymen uyt de borst van Saül, door 'tgeschal,
Dat hem de Godtheyt en Natuur hadd' in doen vloejen.
De Rymkonst oeffening die staegh begon te bloejen.
Door Letterkund en Rym geschakelt, nâgebotst,
Wierd door Promotheus als Goden-tael getrotst
Deês Letterkund is 'tZout, dat ons doet redenkav'len
Die 'tschrandre beckeneel met geesten wilt beswav'len,
Om dat het wijse Zout beneemt dien vuylen geur,
Die d'ongeleertheyt queeckt, weêrstrijdigh met nateur.
Soo heeft Phemenoë dees Goden-spraeck gesongen
Door twyffelachtigh Rym, tot maetdight aengedronghen.
De waer-bediedsters selfs voorseyden 'twaer door dicht,Ga naar voetnoot(2)
Als door 'tonfeilbre strael des Heylands Geest, verlicht.
O Zegen-rycke Goôn, wat baert dees Konst al krachten!
| |
[Folio I2v]
| |
Ick sie Amphions Lier de steyle rots versachten
Door sang en snaer-geluyt Ick sien de rauwe liên,
Door 'tsoet gesang gestreelt, hun dienstbaerheyt aenbien,
En sich aen reêd'lijckheyt, door Rym, ten ondergéven.
'Ksien Orpheus, door konst, in woeste Velden swéven
Met soete Harp-gesang, naer 'tonderaerdsche Volck
Verlossen sijn Ghemal uyt Plutos duyst're kolck.
O Heyligh Rym-gesangh, dat Boomen doet vergad'ren
In't lommerloose veldt! Dat de Castaelsche ad'ren
Hun ruyschend loopen stelpt, en 'tryck-gewolde veê,
Jae Tyger, Wolf, en Leeuw, door Rym-konst maeckt gedweê!
Ick sien Antimachus der Griecken lof verkonden,
Soo loff'lijck, dat den Raedt, verstelt, niet kon doorgronden
D'hooghdraventheyt des Ryms, als Plato, die den naem
Van Godd'lijck heeft verbreydt, ghelyck de vlugghe faem,
Door gantsch het Griecks ghebiedt, tot in Apollos Tempel,
Alwaer deés konst alleen betréden mocht den drempel
En't Heyligh roock-Altaer; soo wierd de letter-konst,
Door oeffening van Rym, ghestreelt voor Goden-jonst,
Om haer onsterf'lijckheyt voor eeuwigh te bepalen.
Wie hadd' der Griecken roem uyt 'tduyster graf gaen haelenGa naar voetnoot(3)
Hadd' den Poëten-godt de daden van Achill'
Niet vast gegrond door Rym, Sy bleef voor eeuwigh stil.
De noch beglansde glans van Roomsche Werelt-dwinghers
Waer uyt het breyn gedwaelt, waer't dat de Rym-konst-singhers
'Tgeheugen van hun prael noyt hadden uytghemelt:
Nochtans 'kbevinde datmen meer Poëten telt
Wiens kruynen praelden met Parnassus Lauwer-blâden,
Als die Verwinners door hun Roem-behaelde dâden.
'Tgelettert Vranck-ryck roemt Corneille's schauw-tonneel:
| |
[Folio K1r]
| |
Het dravende gedaght komt met een soet gestreel
Den geestighen Molier', (als in d'al-oude tyden)
Een Altaer met Olyf, en Lauwer-blad'ren wyden:
Voiture, Ronsard, in Minerva's school ghevoedt,
Zyn weerdigh 'teeuwigh groen van dien Castaelschen vloedt.
Op Griecksche Helden, op befaemde Roomsche schryvers,
Die 'tHeylighste gheheym, in Rym, van d'Held-bedryvers
Staegh galmde door 'tbazuyn van Pallas Rêden-sael,
Siet of dit heylsaem heyl in Nederduytsche tael,
Door spraeck en Letterkund, aen uwen roem moet wycken,
Of vlagg' of wimpel voor uw' heussche Rym-konst strycken?
Den Reden-rycken Cats, de schrand're Heyns, en Brandt,
Den breyn-doorslépen Hooft, den grooten Baarles trant
Den soeten Westerbaen, den onverbeetb'ren Vondel,
Als Phenix van 'tParnas, alwaer des eendraghts-bondel
Door staet en Réed-kund, met ghesagh den Scepter sweeft,
Zyn 'tvoorbeeld hoe die konst in't taelryck Neêrland leeft:
Hoe inden Brughschen Tuyn Minervas Zuygelingen,
Op't Helicon ghestapt, hun konst op't konstighst singhen,
Alwaer het Musen-tal met lauwer-blaen bekroont,
Het taey-doorknéde breyn, met liefd', de Rym-konst loont.
Hier magh de Redenschool en Letter-konst haer roemen;
De grage leersucht magh haer Wysheyts zetel noemen,
Daer Peellaert, als Apoll, tot konst, door liefde blaeckt.
Daer paLLas Met apoLL' ge-heght een eenDraCht MaeCkt.
MYN WERCK IS HEMELYCK |