|
| |
| |
| |
Op-gheweckte Rym-conste Uyt de vereende Konst-Kamer vanden Olijf-tack ende Violier Gheseydt de Gilde vanden Heylighen Lucas Onder het Bescherm, vanden seer Edelen Heer Jo.R Joan: Carolus van Hove Oudt Borgher-meester deser Stadt Hooft-man der selve Gilde Uyt Antwerpen den 7. Maye 1700.
PArnassus hooghe Top, die met sijn volle straelen
Uyt d'herde Rotsch gheperst, had' laeten neder-daelen
Tot voetsel vande Const, dat aenghenaeme Vocht,
'Tghen' den ghewieckten henghst verweckt, en voortgebrocht
Had, door sijn Hoeve-slagh om door dees suyver Vloeden
Te spijsen d'Helicon, en van dit nat te voeden
Het Sangh-godinnen Tal, die by soo aenghenaem,
En lieffelijcke plaets, den Bergh alleen bequaem,
Hun weerdigh dachte om in Susterlijck beraemen
Verscheyden inde Konst, vereenight te versaemen,
Die schenckt, 'tvernuftigh nat dat alle Consten spijst
Oock aen ons Nederlant, soodaenigh datmen prijst
Het Nederlant, ghelijck een Mijn van alle konsten,
De Musen hebben oock by dit, haer zeghen jonsten,
In overvloedt ghethoont, want alle wetenschap
Die m'op Parnassus pleeght, wort hier op d'hooghsten trap
| |
| |
En top van Eer ghebracht; 'tverhaelen en beschrijven
Van Helden-Oeffenaers, hun daden, en bedrijven,
Te wecken in het licht van Clio voort-ghebracht,
Was self op den Parnas in sulcken staet noch macht
Vol glans, oft luyster voor de Wereldt nooyt verheven,
Als hier, de schrijvers door hun wercken konnen gheven;
Euterpe had haer Stoel en Rust-plaets oock ghevadt:
Want niet alleen dit Landt Beschrijvers heeft ghehadt
Van vrome Daden, maer die oock met hun ghedachten,
Verr' boven 'tWerelts, naer de Godt-gheleertheydt trachten.
Doch onder 'tNeghen-tal, sijn geen soo diep ghegrondt
In't hert des Nederlants, dan die door haeren mondt
En streelend' Rijm-vertoogh, Rhetorica verlichten,
Als Polimnia door haer aenghenaeme Dichten,
In Reden-rijck ghesangh, benevens 'tdroef gheklagh
Der treurend' Melpomeen, die haelden aenden dagh
Het klaghend' treur-ghedight, toch even wel hier neven
Is weder Thalia tot troostinghe ghegeven:
Die door haer kluchtigh en vermaeckelijck ghedicht
Herqueckt de vrolijkcheydt, ontlast weer en verlicht
De swaere Gheesten, t'wijl oock Terpsichoor haer snaeren
Doet met Eratos-stem, tot meerder wellust paeren.
Urania heeft med haer schacht in't vloedent vocht
Van d'Hipocreen ghedopt, want 't heeft haer goet ghedocht
De Dichters hunne Lof, tot boven alle wolcken
Te galmen door de pen: op dat by alle Volcken
Blijckt, ende kenbaer sy, dat geen gheslacht en leeft
Waer in Rhetorica soo haer volmachten heeft
Begaeft, en inghestort: maer 't meest stof van Roemen,
Komt uyt die reden voort, Datmen dit Landt magh noemen,
| |
| |
Besonderlijck bewoont van die de konsten voet,
Dat is Calliope, die door belooningh doet
En maeckt dat jever nooyt haer Vlagh sal Leegher strijcken,
Veel min der Konsten-drieft uyt slappigheydt ontwijcken;
Maer niet soo vast ghegrondt, oft d'af-jonst komt in spijt
Van d'ingheplante konst, door afgheteirden nijt
Die geen verheventheydt noch trotsche Heerschappijen
Kan dulden aen het Oogh, tot droefheyt onderscheijen
Al wat in Vred vereent het Rijck en Staet vermeert.
Geen welde vat hier plaets, den twist en Oorlogh leert
Ons geene konsten, als met volle Breyn en schatten,
Al wat tot wraeck-lust dient verwoedent aen te vatten:
Dees swaeren Donder-slagh met Blixem-vier ghemenght
Sloegh op het Neerlant aen, soo dat de konst gherenght
En vast gheknevelt wert, men siet der konsten spruyten
Haer blaeders uytghespreydt; weer in Elckand'ren sluyten.
Jae self d'Olijf-tack, die het Vrede-teecken is;
Aensiende d'Onghenaed', verdort van droeffenis.
d'Uyt-jonst-versaemde plant der suyver Violieren,
Is oock als afghemaeyt, en door al d'Oorloghs vieren
Van saet en groen berooft, jae nauw'lijck wort in d'Aerdt
'kSegh in der Dichters hert, den wortel nogh bewaerdt.
Maer soo naer duysterheydt en bruyne droeve nachten
Het naerste van't ghevolgh is daghenraet te wachten,
Soo bleef schoon vol vreesch, nochtans de hoop gheplant
Op d'al-gemeyne jonst, van die 'tbestier van Landt
En heel de Wereldts rondt (boven die d'aerd ontroeren)
Als Vorsten oppermacht, in hunne handen voeren.
Geen valsch betrouwen heeft de konsten ondersteunt:
Want naar volbrachte wraeck, waer van dat d'aerd ghedreunt
| |
| |
Had, door de groote kracht en het verslindend woeden
Uyt Bomben en Karkas, en dat vergoten Bloede
(Van soo veel duysenden,) de wraecklust had gheplet,
Soo sijn, tot yders troost, de Wapens neer gheset,
De Vaendels op-ghetorst, men siet op jeders wesen
Het afghestorven Bloos, nu weder op-gheresen.
De Vorsten sijn vereent, men biedt nu aende konst
Weer volle vrijheydt toe, en d'uytghedoofde jonst
Wort van nieuws opgheweckt, de half verdrooghde sluysen
Van Pegasus-fonteyn, sijn door't ghewenscht verhuysen
Van Mars weer op-ghedaen. Hervat dan niewen moet,
T'wijl uyt Parnassus-Rotsch in plaets van purper Bloedt
In d'Oorlogh uytghestort, de suyver Water-beken
U worden aen-gheboon, om hier door te herqueken
De konst die by de Goon soo veel vermoghen vint,
Dat sy terwijl sy Lijdt tweedrachtigheyt Verwindt.
D'aloude vlaemsche Stadt komt d'aldereerst t'onluycken
En schept haer adem weer, t'wijl d'andere noch duycken
Om het gheleden leet, dat noch aen d'hielen leydt.
Rys op Calliope: dat ghy den naem verbreydt
En door de wolcken draeght, van dese Yveraeren
Die weerdigh sijn den naem van Konsten-Offenaeren.
U dient alleen den Prijs, en Sangh-Godinnen Jonst,
ter WIIL ghII staDt Van brUgh Van nIeUWs herVaDt De Const.
Const wint Jonst.
In naeme der bovenschreven
onderteeckent Guilielmus Ignatius Kerricx.
Facteur ofte Rym-dichter der Violieren ende Olijf-tack.
|
|
Auteursrechtvrij