De Heliconsche echo, of wêerklank der rymwerken der Nêerduitse redekameren en bezondere konstminners, uitgegalmt op den 9. en 10. mey 1700

[fol. ****1v]

Aen de Konst en Zang-lievende Redekamer, van Sint Jan Ghenoemt den Pioene, tot Mechelen.

SOo lang als Mavors, op het bloedig Treurtoonneel,
Het donderend metael en klank van kling liet hooren,
En datmen 't Mensdom, sag in eygen bloet versmooren,
Den Hoef-bron lag versteent. Apol en had geen deel
Op s'Werelds Schouburg: maer nu t'stael van kling tot ploegen
Hersmeet is; d'Helicon ontsluyt den hengsten stroom.
En t'Maegdenrot, verheugt, geeft blyken van genoegen;
De negen Zusters, zyn nu zonder schrik of schroom.
Dit toont ons de PIOEN in d'eerzang die zy doet,
Op d'alderwaerdste feest van s'Heilands Heiligh Bloet,
Waer zy het Negental; en elks bezonderheden
Ontschakelt nae de Konst, zoo baert de Vrede Reden,
En Mechlen na verdienst tot dank met prys beloont.

DIE LYDT VERWINT.

Brugge den 27. Junij 1700.