De Heliconsche echo, of wêerklank der rymwerken der Nêerduitse redekameren en bezondere konstminners, uitgegalmt op den 9. en 10. mey 1700

[fol. ***2r]

Aen De Vrye-redekamer der weerde drie Santinnen tot Brugghe.

NAer dat de Bloed-dorst, met de grouw'len dicht omweven
Besmeurt ten ooren toe, haer schrick'lijck Treur-tonneel
Hadd' voorgestelt; de rust en vred' ons weer-gegeven
Hadd' aen d'herstelling' van de konst wel eenig' deel:
Maer d'Hyppocrene vloed, die schier gestolt was, konde
Hervatten noyt haer loop ten waer t'konst-ievrig' hert
t'Gestolde vloeybaer maekt', het gen' in d'Neerlands ronde
By t'vier der Brugse liefd' alleen voltrocken wert.

Den Hengst stont op t'vertreck met uytgespreyde vleug'len

Wyl sijn Constminnend' oor ontbrack deel aen de vreugt;
Doch gy Const-minners, komt d'onwaerde drift beteug'len
En knoopt hem aenden staak van uw beroemde deugt.

Ons waterbloem, schier in het koude vocht versopen,

Blev' duyckend' sy scheen noch de bulderende trom
Te vreesen, maer uw' const die spreid' haer blaeders open
En geeft haer, meer uyt Liefd' dan naer verdienst, dees rom

Al vloeyende Groeyende.

Nineve den 15 Julij 1700.