Helikon. Jaargang 4

[p. 139]

Portret 1685

Vrij naar het leven, maar als ijskoude nacht
is d'ingetogenheid van uw versteende kaken, -
waart gij een zonderling? - of mooglik van een oud geslacht
de laatste telg, die jong-nog reeds van ouderdom ging kraken? -

soms zie ik in uw ogen dit verval,
dit stoïcijnse dragen van reeds lang voorbij jolijt,
dit schromplen van uw handen, het vergaan der tijd
en alles wat nog zeker, onweerstaanbaar komen zal -

zó schouw ik daagliks uw afgrijselike tronie,
die indertijd in de familie kwam
toen ik nog kind was - en sinds dien de plaats innam
van oude geesten achter tijdloos, onherkenbaar makend glas...

Albert C.A. Voortman