Helikon. Jaargang 4

[p. 127]

Het leven van den kloosterling

(Rainer Maria Rilke)

Zoo eindde slechts als kind de nacht,
in zulk een vast vertrouwen,
na elke angst opnieuw bedacht
u weder te aanschouwen.
Ik weet, zoovaak mijn denken splijt,
zoo diep, zoo sloopend ver -:
gij enkel zijt en zijt en zijt,
ons trillend als een ster.

Mij is 't, als waar’ ik tegelijk
kind, knaap en man en meer.
Ik voel alleen, de ring is rijk
door zijnen wederkeer.

Ik fluister dank, gij diepe kracht,
die met mij arbeidt, zachter, zacht,
als achter vele wanden;
nu wordt mij eerst de dag gewijd,
heilige aandacht, die zich spreidt
over mijn donk're handen.

Reinold Kuipers

Uit Das Stundenbuch