Helikon. Jaargang 4

[p. 104]

De grootouders

Zij liep als droomster door de galerij,
Waar langs het eikenhout de lijsten hingen.
Eerst voelde zij zich warm-bemind, en vrij
Om als een kind langs 't schilderij te springen.

Drie vlammen op één luchter schonken 't licht,
Sloegen den maat, en kleurden met geel vuur
Haar kleeren... Dan, beangst voor 't oud gezicht,
Draaide zij vlug 't portret tegen den muur!

Uitdagend stampte zij den donkren grond,
En trapte op de schaduwen: die slopen
Onder de stoelen naar den wand in 't rond,
Ineenvloeiend voor zij naar boven kropen...

Maar toen zij danste - om zich niet te sparen,
Hard tegen angst - zochten mét haar den tred
Twee zwarte silhouetten met de zware
Hangsnor en de puntkin van het portret.

S. Vestdijk