Helikon. Jaargang 4

[p. 105]

De twee leeraren

‘Nu, en wat verder?’ - Zijn laagkelig kraken
Gaf in dit stopwoord zijn verstijfdheid bloot.
Maar wij verzetten ons: dit leek de dood...,
En lachten om 't heesch werktuig tot het laken

Van onze fouten en ons slecht gedrag;
Wij scholden bij elk weig'ren van den deeler
Zorg'loos, - en werden later dief of heler
Ook zónder sommen van zijn knarsend slag.

Nu zitten wij er weer, zelf stijf en oud,
Nu niet vermoeid van 't spel, maar van het leven,
En trachten, vreemd, geen aanstoot meer te geven
Aan hem, wiens knekelarm de lat vasthoudt,
Die, na zijn gladde uitkomsten, te berde
Brengt met zijn kraakgeluid: ‘Nu, en wát verder?’

S. Vestdijk