Helikon. Jaargang 4

[p. 81]

Trouweloosheid

(Konst. P. Kavafis)

Toen het huwelik werd gevierd van Thetis en van Peleus
verhief zich aan het schittrend bruiloftsmaal Apollo,
en prees de jonggehuwden zeer gelukkig
om de telg die aan hun liefde zou ontspruiten.
Hij sprak toen: nooit zal hem een ziekte naderkomen,
langdurig zal zijn leven zijn. Toen hij dat zeide,
was Thetis zeer verheugd, immers de woorden
van Apollo die veel inzicht had in profetiën,
ze schenen haar een borg voor haren zoon te zijn.
En toen Achilles groter werd en zijne
schoonheid werd de roem van heel Thessalië,
dacht Thetis aan de woorden van de god terug.
Maar op een dag kwamen er ouden met berichten,
en spraken van Achilles’ sneuvelen in Troja.
En Thetis scheurde hare purperen gewaden,
en van haar lichaam nam ze en neder wierp ze
ter aarde hare braceletten en haar ringen.
En in haar jammeren dacht z'aan oude tijden weder
en vroeg wat dan de wijze Apollo deed nu,
waar wel de dichter toefde die bij de festijnen
zo heerlik spreekt, waar toefde de voorspeller,
toen men haar zoon ginds doodde in zijn eerste jeugd.
De grijsaards gaven haar ten antwoord dat Apollo
zelf naar Troja neder was gedaald en dat hij
met de Trojanen Achilles had doen sneuvelen.

G.H. Blanken