Helikon. Jaargang 3

[p. 104]

Lied

De heldere verborgen woorden
zijn door een stem zoozeer bekoord en
nooit was de nacht zóo sneeuwend licht
dat zij voor eénmaal zijn gezwicht
en dansend naar de aarde gingen
en samenstroomden tot een zingen,
een wiegelende melodie,
zoo sneeuwwit als de bloesems, die
ik langzaam dansen zie, traag als
een meisje danst een oude wals -
en koel en stil sneeuwt van de lucht
de witte fonkelende vlucht,
tot de aarde wit is en de wind
nog maar eén tak wiegt, die begint
tegen de donkerblauwe lucht
een nieuwen dans, zonder gerucht:
gespannen luistrend naar de woorden -
de heldre, door Uw stem bekoorden.

Eric van der Steen